Aleksander Cesarski

Aleksander Cesarski

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1921 Warszawa
Data i miejsce śmierci	8 listopada 1975 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Cesarski (ur. 14 sierpnia 1921 w Warszawie, zm. 8 listopada 1975 tamże) – generał brygady Wojska Polskiego.

Syn działacza KPP, szewca-chałupnika Aleksandra. Podczas okupacji był aktywistą Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR, a później PPR i członkiem GL.

W czerwcu 1943, zdradzony przez kolegę, został aresztowany i uwięziony na Pawiaku, gdzie przebywał do lipca 1943^[1].

W 1945 wstąpił do WP. Ukończył Centralną Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych. 28 marca 1947 uczestniczył w inspekcji wojskowej w Bieszczadach, podczas której śmierć poniósł generał Karol Świerczewski^[2][3]. Towarzyszył mu jako oficer do zleceń w jego ostatniej podróży inspekcyjnej, śmiertelnie rannego wyniósł z pola ostrzału. Został za ten czyn awansowany do stopnia majora^[4].

Następnie był w służbie kwatermistrzostwa w Terenowej Obronie Przeciwlotniczej, gdzie został zastępcą komendanta głównego, a w końcu komendantem głównym. W okresie od 1957 do 30 lipca 1960 ukończył w systemie zaocznym studia w Akademii Sztabu Generalnego i w 1963 został awansowany na generała brygady. Jednocześnie w latach 1957 – 1960 studiował geografię gospodarczą na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, gdzie uzyskał 31 sierpnia 1961 dyplom magistra geografii^[4].

W 1970 przeniesiony w stan spoczynku, później pracował w Związku Inwalidów Wojennych.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D29-1-3)^[5].

• podporucznik − 1945
• porucznik − 1946
• kapitan − 1946
• major − 1947
• podpułkownik − 1951
• pułkownik − 1956
• generał brygady − 1963

• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Złoty Krzyż Zasługi (16 kwietnia 1947)^[7]
• Krzyż Partyzancki
• Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)^[8]
• Medal „Za udział w walkach o Berlin”

• H. P. Kosk, Generalicja polska, tom II, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2001.
• Janusz Królikowski: Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 (A–H). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010. ISBN 978-83-7611-801-7.