Centrum Szkolenia Wojskowej Służby Wewnętrznej
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
25 czerwca 1957 |
Rozformowanie |
31 sierpnia 1990 |
Patron | |
Tradycje | |
Nadanie sztandaru |
18 stycznia 1959 |
Rodowód |
Kursy Doskonalenia Oficerów WSW |
Kontynuacja |
Ośrodek Szkolenia ŻW |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Władysław Halbersztadt |
Ostatni |
kmdr Wiesław Kaczmarczyk |
Działania zbrojne | |
Operacja „Dunaj” (1968) | |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Szefostwo WSW |
Skład |
etat Nr 035/61, 32/214 |
Odznaczenia | |
Centrum Szkolenia Wojskowej Służby Wewnętrznej im. Feliksa Dzierżyńskiego (CS WSW) – centrum szkolenia żołnierzy Wojskowej Służby Wewnętrznej.
Historia Centrum
[edytuj | edytuj kod]W 1957 roku, w Mińsku Mazowieckim, w koszarach byłego 7 Pułku Ułanów Lubelskich, przy ulicy Warszawskiej 267 w miejsce zlikwidowanej Oficerskiej Szkoły Informacji, zostały zorganizowane Kursy Doskonalenia Oficerów Wojskowej Służby Wewnętrznej według etatu Nr 035/61. Na podstawie zarządzenia Nr 0031/F szefa WSW z 25 czerwca 1957 roku Kursy zostały przekształcone w Ośrodek Szkolenia Wojskowej Służby Wewnętrznej według etatu Nr 32/214[2][3]. 26 czerwca 1957 roku na stanowisko komendanta Ośrodka został wyznaczony pułkownik Władysław Halbersztadt.
18 stycznia 1959 roku Ośrodek otrzymał sztandar ufundowany przez społeczeństwo miasta i powiatu mińskiego[4].
28 września 1967 roku rozpoczął się pierwszy, jednoroczny, kurs Szkoły Chorążych WSW[5][6].
26 lipca 1970 roku, w trakcie obchodów 25 rocznicy powstania, Ośrodek otrzymał imię Feliksa Dzierżyńskiego[7]. W trakcie uroczystości główny inspektor szkolenia MON, generał dywizji Tadeusz Tuczapski, w obecności szefa WSW generała brygady Teodora Kufla i zastępcy szefa Głównego Zarządu Politycznego generała brygady Mieczysława Grudnia, dokonał odsłonięcia pomnika patrona[8].
W 1974 roku została otwarta Szkoła Oficerów Rezerwy WSW[9][2].
Na podstawie zarządzenia Nr 048/Org. szefa Sztabu Generalnego WP z 13 lipca 1978 roku ośrodek z dniem 1 września 1978 roku został przekształcony w Centralny Ośrodek Szkolenia WSW[10][2].
W 1980 roku Ośrodkowi nadany został Order Sztandaru Pracy II klasy[11].
28 lutego 1986 roku Centralny Ośrodek Szkolenia WSW został przeformowany w Centrum Szkolenia WSW[2].
25 sierpnia 1990 roku odbyła się ostatnia promocja kadetów Szkoły Chorążych WSW. Promował generał brygady Jerzy Jarosz.
29 sierpnia 1990 roku odbyło się uroczyste rozformowanie jednostki połączone z przekazaniem obowiązków komendanta.
Z dniem 31 sierpnia 1990 roku Centrum Szkolenia WSW zostało rozformowane, a w jego miejsce z dniem 1 września 1990 roku rozpoczął funkcjonowanie Ośrodek Szkolenia Żandarmerii Wojskowej.
Struktura organizacyjna w 1989
[edytuj | edytuj kod]Komenda Centrum Szkolenia WSW
- komendant
- zastępca komendanta ds. liniowych
- zastępca komendanta ds. politycznych
- zastępca komendanta ds. szkolenia
- zastępca komendanta ds. technicznych
- kwatermistrz
Wydział Polityczny
- szef wydziału politycznego – zastępca komendanta centrum ds. politycznych
- sekretarz POP
Wydział Kadrowo – Administracyjny
Oddział Szkolenia
- szef Oddziału Szkolenia – zastępca komendanta centrum ds. szkolenia
- zastępca szefa Oddziału Szkolenia
- pomocnik szefa Oddziału ds. planowania
- Cykl Operacyjny (Kontrwywiadu)
- Cykl Prewencji
- Cykl Prawa i Kryminalistyki
- Cykl Przedmiotów Społeczno-Politycznych
- Sekcja Szkolenia Fizycznego
- Wydział Zaopatrzenia
Pododdziały szkolne
- Szkoła Chorążych WSW (od 1967)
- Szkoła Podchorążych Rezerwy WSW[12]
- Batalion Szkolny
- dowódca batalionu
- kompania szkolna podoficerów służby zasadniczej
- kompania szkolna kierowców samochodowych
- 1 kompania szkolna szeregowych służby porządkowej
- 2 kompania szkolna szeregowych służby porządkowej
Kursy
- Studium Podyplomowe Oficerów WSW
- Kurs Doskonalący Oficerów Kontrwywiadu
- Kurs Przekwalifikowania Oficerów Kontrwywiadu WSW
- Kurs Przekwalifikowania Oficerów Dochodzeniowo-Śledczych i Prewencji WSW
- Kurs Przeszkolenia Oficerów i Podchorążych Rezerwy Kontrwywiadu WSW
- Kurs Przeszkolenia Oficerów i Podchorążych Rezerwy Dochodzeniowo-Śledczych
- Kurs Przeszkolenia Podchorążych SPR przewidzianych dla rezerw Kontrwywiadu
- Kurs Przeszkolenia Podoficerów Rezerwy na Chorążych Cenzury
- Kurs Doskonalący Chorążych Prewencji
- Kurs Techników Kryminalistyki
- Kurs Pracowników Techniki Operacyjnej Zarządu IV
- Kurs Starszych Zmian Pionu Oddziału Zewnętrznego
Pododdziały zabezpieczenia
- Izba Chorych
- Kompania Zabezpieczenia
- Kompania Remontowo-Budowlana
- Garnizonowy Węzeł Łączności
- Wojskowa Administracja Koszar
Kadra i absolwenci
[edytuj | edytuj kod]- Komendanci
- płk Władysław Halbersztadt (26 VI 1957 – 5 V 1958)
- płk Edward Radzieńczak (od 6 V 1958)
- płk Władysław Chęć (p.o. od 4 XI 1960 i kmdt 23 VIII 1962 – 16 V 1967)
- płk Tadeusz Stanisław Kurowski (p.o. 1967 – 1968)
- płk Ludwik Kuropatwa (p.o. od 23 III 1968 i kmdt 6 XII 1968 – 20 VI 1983)
- płk dypl. Zbigniew Sawicki[13]
- płk Andrzej Stefański
- kmdr Wiesław Kaczmarczyk (do 29 VIII 1990)
- Zastępcy komendanta
- płk Tadeusz Stanisław Kurowski (ds. szkolenia 25 VIII 1961 – 28 III 1968)
- płk Andrzej Smok (ds. liniowych od 3 VIII 1987)
- ppłk Stanisław Osiecki (ds. liniowych)
- Kierownicy cykli i wykładowcy
- płk Ryszard Włodarski – kierownik Cyklu Prawno-Dochodzeniowego (26 IX 1975 – 30 IX 1984)
- płk dypl. Henryk Piątkowski
- Absolwenci
- gen. dyw. Henryk Dankowski
- gen. dyw. Bogusław Pacek
- gen. bryg. Wojciech Petkowicz
- kpt. rez. Józef Iwulski
- Sylwester Marciniak
- plut. pchor. rez. Zbigniew Jędrzejewski
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 752.
- ↑ a b c d Pacek i Rochnowski 2012 ↓, s. 159.
- ↑ Suliński 2013 ↓, s. 35.
- ↑ Suliński 2013 ↓, s. 38.
- ↑ Chrzanowski, Dąbroś i Suliński 2015 ↓, s. 89.
- ↑ Pacek i Rochnowski 2012 ↓, s. 154, 159 autorzy podali błędnie, że Szkoła Chorążych WSW została zorganizowana w 1968 roku.
- ↑ Rozkaz Nr 019/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 24 lipca 1970 roku.
- ↑ Kronika, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (55), Warszawa 1970, s. 329.
- ↑ Suliński 2013 ↓, s. 60.
- ↑ Suliński 2013 ↓, s. 48.
- ↑ Suliński 2013 ↓, s. 39.
- ↑ Poprzedniczką SPRez. WSW, funkcjonującą od 1974, była Szkoła Oficerów Rezerwy WSW.
- ↑ Nekrolog 2017 ↓, s. Zbigniew Sawicki zmarł 2 kwietnia 2017 roku w wieku 85 lat. W czasie służby był między innymi dowódcą 28 Pułku Czołgów Średnich w Czarnem, szefem Oddziałów Dochodzeniowego i Prewencyjnego Zarządu WSW Pomorskiego Okręgu Wojskowego i szefa WSzW w Płocku..
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Józef Bartosik, Eugeniusz Chelicki: Rola i zadania Wojskowej Służby Wewnętrznej. Materiały nr 1 do szkolenia politycznego szeregowców i podoficerów WSW. Warszawa: Zarząd Propagandy Głównego Zarządu Politycznego WP, 1964.
- Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
- Wiesław Chrzanowski, Lucjan Dąbroś, Jan Suliński: Ewolucja i działalność szkół żandarmerii w Polsce w latach 1918-2015. Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2015. ISBN 978-83-63700-00-3. OCLC 932181936.
- Bogusław Pacek, Artur Rochnowski. Pion porządkowy i dochodzeniowy Wojskowej Służby Wewnętrznej. Organizacja i zadania. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (240), s. 145-160, 2012. ISSN 1640-6281. (pol.).
- Jan Suliński: Przyczynki do historii policji wojskowej w latach 1957-1990. Mińsk Mazowiecki: Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej, 2013. ISBN 978-83-63700-03-4.
- Katalog funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, Biuro Lustracyjne Instytutu Pamięci Narodowej [1]
- Odszedł na wieczną wartę. Żandarmeria Wojskowa, 2017-04-06. [dostęp 2017-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-09)].
- Wojskowa Służba Wewnętrzna
- Centra i ośrodki szkolenia ludowego Wojska Polskiego
- Wojsko Polskie w Mińsku Mazowieckim
- Jednostki Wojska Polskiego odznaczone Orderem Sztandaru Pracy
- Oświata w Mińsku Mazowieckim
- Polskie jednostki organizacyjne wojska utworzone w 1957
- Polskie jednostki organizacyjne wojska rozwiązane w 1990