1 Armia (USA)

Ten artykuł dotyczy 1 Armii Stanów Zjednoczonych. Zobacz też: 1 Armia – stronę ujednoznaczniającą.

1 Armia

First Army

First In Deed
Oddziały 1 Armii wkraczają do Frauwüllesheim
Historia
Państwo	Stany Zjednoczone
Sformowanie	10 sierpnia 1918, 8 września 1932
Rozformowanie	20 kwietnia 1919
Nazwa wyróżniająca	Doughboys
Dowódcy
Pierwszy	John Pershing
Obecny	Thomas James
Działania zbrojne
I wojna światowa II wojna światowa operacja Overlord bitwa o Ardeny przełamanie linii Zygfryda forsowanie Renu
Organizacja
Dyslokacja	Fort Knox, Kentucky (Dywizji Wschodnia) Fort Hood, Teksas (Dywizja Zachodnia)
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Strona internetowa

1 Armia (ang. First Army, dawniej United Stated First Army) – związek operacyjny US Army, najstarsza i najdłużej aktywna armia polowa armii Stanów Zjednoczonych. Służyła w obu wojnach światowych pod dowództwem najbardziej znanych i wybitnych oficerów amerykańskich. Obecnie funkcjonuje jako armia terytorialna oraz centrum mobilizacyjne i szkoleniowe.

1 Armia została założona 10 sierpnia 1918 jako armia polowa i została od razu wysłana do Francji podczas I wojny światowej. Duża liczba żołnierzy przydzielonych do Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych wymagała przyporządkowana do konkretnego dowództwa. Aby zaspokoić tę potrzebę, 1 Armia była pierwszą z trzech armii polowych utworzonych w ramach Sił Ekspedycyjnych. W jej szeregach służyło wiele postaci, które później odegrały ważną rolę w II wojnie światowej. 1 Armia została rozwiązana w kwietniu 1919 r.

W ramach reorganizacji armii amerykańskiej i ostatecznej realizacji poprawki z 1920 r. do Ustawy o Obronie Narodowej z 1916 r. szef sztabu armii, gen. Douglas MacArthur, kierował utworzeniem czterech armii polowych, z których każda była złożona z trzech korpusów, których rejony odpowiedzialności nazywana obszarami korpusu. Armie polowe zostały utworzone w celu zapewnienia struktury organizacyjnej dla dużych organizacji wojskowych, które mogą zostać zmobilizowane w razie potrzeby obrony terytorium USA.

1 Armia stacjonowała w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych i została ponownie aktywowana 11 września 1933 w Fort Jay, na Governors Island w Nowym Jorku. Początkowo działała wyłącznie w teorii, a papierową armią dowodził gen. Dennis Nolan. Do 1942 dowódca 1 Armii był zawsze równoległe dowódcą jednego z trzech obszarów korpusu. Obszar I Korpusu miał siedzibę w Bostonie w stanie Massachusetts, obszar II Korpusu miał siedzibę w Fort Jay w Governors Island w Nowym Jorku, a Obszar III Korpusu miał dowództw w Fort Howard niedaleko Baltimore w stanie Maryland. Ponieważ 1 Armia była na początku organizacją istniejącą teoretycznie, jej personel był obecnym personelem obszarów korpusu. Ogólną misją 1 Armii było dowodzenie i szkolenie regularnej armii, rezerwy wojskowej i jednostek Gwardii Narodowej w trzech obszarach korpusu.

Po Nolanie, szefie wywiadu Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych podczas I wojny światowej, dowództwo 1 Armii objął gen. Fox Conner, dowódca I Korpusu oraz inny weteran Wielkiej Wojny i Szef Operacji. W latach następujących bezpośredni po I wojnie światowej Conner był kluczowym mentorem w karierach Dwighta Eisenhowera i George'a Marshalla. Conner przeszedł na emeryturę jako kandydat na szefa sztabu armii Douglasa MacArthura.

W 1931 Armia przeszła pod dowództwo gen. Hugh Druma, który wraz z odbudową armii w 1939 i na początku lat 40. zaczął przekształcać 1 Armię w prawdziwą armię polową. Zaczął zakładać i rozwijać własny personel oraz uczestniczył w manewrach armii na dużą skalę w Luizjanie i Karolinie Północnej w latach 1939–1941. Gdy Stany Zjednoczone przystąpiły do wojny, Drum otrzymał polecenie objęcia dowodzenia nad nowo utworzonym Dowództwem Obrony Wschodniej, odpowiedzialnym za obronę Wschodniego Wybrzeża, dlatego ostatnie złożył dowodzenie 1 Armią 24 grudnia 1942 Drum odszedł z wojska w 1943, kiedy osiągnął obowiązkowy wiek emerytalny. Gen. George Grunert przejął po nim 1 Armię. Formacja osiągnęła gotowość bojową w Bristolu w Wielkiej Brytanii w styczniu 1944 r. pod dowództwem gen. Omara Bradleya.

Przygotowywanie 1 Armii do wzięcia udziału w II wojnie światowej rozpoczęło się w październiku 1943, gdy Bradley wrócił do Waszyngtonu, aby otrzymać dowództwo nad formacją i zaczął gromadzić sztab oraz kwaterę główną przed planowaną inwazją na Normandię. Centrala została aktywowana w styczniu 1944 w Bristolu.

Po zejściu na ląd 6 czerwca 1944, w dniu inwazji, 1 Armia znalazła się pod zwierzchnictwem 21 Grupy Armii gen. Bernarda Montgomery'ego (wraz z brytyjską 2 Armią), która gromadziła wszystkie amerykańskie siły lądowe w Normandii. Trzy amerykańskie dywizje wylądowały z morza na plażach Omaha i Utah, a dwie kolejne z powietrza. Na plaży oddziały szturmowe poczyniły szybko postępy, ale Omaha okazała się najkrwawszą ze wszystkich pięciu stref lądowania. Dwie amerykańskie dywizje powietrznodesantowe należące do 1 Armii, które wylądowały za liniami wroga, zostały rozrzucone po całym regionie, lecz spowodowały znaczne zamieszanie wśród niemieckich żołnierzy, a także w dużej mierze zabezpieczyły swojego cele, aczkolwiek siłami jednostek całkowicie pomieszanych ze sobą. Po połączeniu przyczółków na plażach wojska 1 Armii uderzyły na zachód i odizolowały półwysep Cotentin, a następnie zdobyły Cherbourg.

Po zdobyciu Cherbourga 1 Armia zwróciła się na południe. W operacji Cobra w lipcu 1944 jej siłom udało się wreszcie przełamać linie niemieckie. Nowo utworzona 3 Armia została następnie przepuszczona przez lukę w nieprzyjacielskiej linii obrony, wyzwoliła Bretanię i ścigała Niemców przez Francję.

Wraz z przybyciem kolejnych wojsk amerykańskich na kontynent europejski, 1 Armia przeszła spod kontroli 21 Grupy Armii do nowo utworzonej 12 Grupy Armii, która składała się z 1 Armii i świeżej 3 Armii pod dowództwem gen. George'a Pattona. Gen. Bradley przejął dowództwo 12 Grupy Armii, a gen. Courtney Hodges został nowym dowódcą 1 Armii. Formacja podążyła następnie za 3 Armią, tworząc południowe ramie okrążenia Niemców w kotle Falaise. Po zdobyciu Paryża 25 sierpnia, 1 Armia skierowała się na południe Holandii.

Kiedy Niemcy zaatakowali podczas ofensywy w Ardenach, 1 Armia znalazła się po północnej stronie wybrzuszenia w linii frontu, a zatem została odizolowana od reszty 12 Grupy Armii. Dlatego została tymczasowo przeniesiona wraz z 9 Armią z powrotem do 21 Grupy Armii Montgomery'ego 20 grudnia. [3] Po bitwie ardeńskiej rozpoczęła się kampania nadreńska, a 1 Armia została przeniesiona z powrotem do 12 Grupy Armii. Jednostki 1 Armii przekroczyły dolną część Renu 5 marca, a wyższe części trzy dni później.

7 marca kompania A 27 batalionu piechoty zmotoryzowanej, będącego częścią Dowództwa Bojowego B, przypadkiem zajęła nienaruszony most Ludendorffa w Remagen. Prawie bez oporu przejęto most i ustanowiono bezpieczny przyczółek na drugim brzegu. W ciągu następnych 15 dni ponad 25 tys. żołnierzy i ciężki sprzęt przekroczyło rzekę. Do 4 kwietnia 1 Armia i 9 Armia utworzyły ogromny kocioł, w którym zamknięto niemiecką Grupę Armii B feldmarsz. Walthera Modela, ostatnią znaczącą siły bojowa Wehrmachtu na północnym zachodzie Niemiec. Podczas gdy niektóre elementy 1 Armii koncentrowały się na likwidacji kotła w Zagłębiu Ruhry, inne skierowały się dalej na wschód, tworząc kolejny kocioł z niemiecką 11 Armią. 1 Armia dotarła do Łaby 18 kwietnia. Tam postęp został zatrzymany, ponieważ była to uzgodniona strefa rozgraniczająca siły amerykańskie i sowieckie. Spotkanie amerykańskich oddziałów 1 Armii i wojsk sowieckich nastąpiło 25 kwietnia.

W maju 1945 elementy ofensywne 1 Armii powróciły do Nowego Jorku i przygotowywały się do przeniesienia na Pacyfik, aby przygotować się do operacji Coronet, planowanej inwazji na Honsiu, główną wyspę Japonii wiosną 1946 r., ale Japończycy poddali się w sierpniu 1945 r.

1 Armia powróciła do Stanów Zjednoczonych pod koniec 1945; najpierw do Fort Jackson w Karolinie Południowej, a następnie do Fort Bragg w Karolinie Północnej. Wiosną 1946 powróciła do Fort Jay na wyspie Governors Island w Nowym Jorku. Dwadzieścia lat później, w 1966 r., 1 Armia przeniosła się do Fort Meade w stanie Maryland i przejęła obowiązki 2 Armii, która została rozwiązana. W 1973 zadania 1 Armii przekształciły się głównie w misję szkolenia i przeformowywania jednostek aktywnych na jednostki rezerwy armii.

W 1993 dowództwo 1 Armii przeniosło się do Fort Gillem, niedaleko Atlanty w stanie Georgia i stało się odpowiedzialne za szkolenie i mobilizację wszystkich jednostek rezerwy armii i Gwardii Narodowej oraz zapewnianie pomocy sektorowi cywilnemu podczas kryzysów narodowych i klęsk żywiołowych. W tej ostatniej roli wkład 1 Armii podczas likwidacji skutków huraganu Katrina w 2005 był jednym z nielicznych jasnych momentów reakcji rządu federalnego na ten kataklizm. Dowódca 1 Armii, gen. Russel Honoré, pochodzący z Luizjany, stał się postacią uznaną w całym kraju dzięki swojemu bezinteresownemu podejściu do pomocy ofiarom, za co otrzymał nagrodę Joint Meritorious Unit Award.

W XXI wieku 1 Armia była poddawana kolejnym zmianom, takie jak zamykanie baz i budowanie struktur siłowych w celu modernizacji, ekonomizacji i zmiany zadań armii. Dowództwo 1 Armii zostało przeniesione do Rock Island Arsenal w stanie Illinois w 2011. Jej poprzednie kwatery w Fort Gillem miały zostać przeniesione do jednej krajowej lokalizacji w celu mobilizacji i demobilizacji Gwardii Narodowej i jednostek rezerwowych.

W ramach drugiej ze zmian, reorganizacji programu Armii Stanów Zjednoczonych w 2006, 1 Armia zamieniła swoją misję pomocy cywilnej na misje szkoleniowe i wspierające jednostki wojskowe w zachodniej części Stanów Zjednoczonych, poprzednio prowadzone przez 5 Armię. 5 Armia stała się kluczową formacją amerykańską na północy kraju, odpowiedzialną za obronę ojczyzny i pomoc krajową w nagłych wypadkach.

Pierwsza armia dezaktywowała swoje dywizje treningowe i reaktywowała je jako oddzielne brygady treningowe pod dwoma dowództwami. Dywizja Wschodnia 1 Armii z siedzibą w Fort Meade w stanie Maryland pełni te obowiązki we wszystkich stanach na wschód od rzeki Missisipi, a Dywizja Zachodnia przejmując rolę 5 Armii i przenosząc się z Fort Carson do nowej siedziby w Fort Hood w Teksasie, nadzoruje jednostki we wszystkich stanach na zachód od rzeki Missisipi.

1 Armia Stanów Zjednoczonych została przemianowana na 1 Armię 3 października 2006.

• After Action Report First U.S. Army, 1–3 December 1944. Fort Jackson, 1945.
• American Battle Monuments Commission. American Armies and Battlefields in Europe. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1938. Reprint. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1992.
• Blumenson, Martin Breakout and Pursuit. United States Army in World War II. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1961.
• Borovatz, Frank M. "First United States Army: A Working Army". Army Digest 25 (February 1970): 4–8.
• A Brief History of the First United States Army From 1918 to 1946. Fayetteville, N. C.: Worth Publishing Co., 1947.
• Cole, Hugh M. The Ardennes: Battle of the Bulge. United States Army in World War II. Washington, DC: Government Printing Office, 1965.
• Cole, Hugh M. The Lorraine Campaign. United States Army in World War II. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1950.
• Dalessandro, Robert J. & Knapp, Michael G. Organization and Insignia of the American Expeditionary Force, 1917–1923. Schiffer Publishing, 2008.
• First Army, TI&E Section. History of the United States First Army. Fort Jay, 1953.
• First United States Army Combat Operations Data, Europe, 1944–45. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1948.
• First United States Army Report of Operations, 20 October 1943 – 1 August 1944. 7 vols. Paris, 1944.
• First United States Army Report of Operations, 1 August 1944 to 22 February 1945. 4 vols. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1946.
• First United States Army Report of Operations, 23 February–8 May 1945. 3 vols. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1946.
• Gabel, Christopher R. The U.S. Army GHQ Maneuvers of 1941. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1991.
• Hallas, James H. Squandered Victory: The American First Army at St. Mihiel. Westport, Conn.: Praeger Pubs., 1996.
• Harbord, James G. The American Army in France, 1917–1919. Boston: Little, Brown, and Co., 1936.
• Harrison, Gordon A. Cross-Channel Attack. United States Army in World War II. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1951.
• Historical Section, Army War College. Order of Battle of the United States Land Forces in the World War; American Expeditionary Forces; General Headquarters, Armies, Army Corps, Services of Supply, and Separate Forces. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1937. Reprint. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1988.
• Historical Section, Army War College. The Genesis of the American First Army. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1929. 2d ed. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1938.
• Liggett, Hunter. Commanding an American Army, Recollections of the World War. Boston: Houghton Mifflin Co., 1925.
• MacDonald, Charles B. The Last Offensive. United States Army in World War II. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1973.
• MacDonald, Charles B. The Siegfried Line Campaign. United States Army in World War II. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1963.
• "Why Didn't They Let First Army Win the War?" Army 9 (April 1959):48–52.
• Pershing, John J. My Experiences in the World War. New York: Frederick A. Stokes Co., 1931.
• Pogue, Forrest C. The Supreme Command. United States Army in World War II. Washington, D.C.: Government Printing Office, 1954.
• Report of the Commanding General, First Army, American Expeditionary Forces: Organizations and Operations, First Army, A.E.F. France, 1919.
• Report of the First Army, American Expeditionary Forces: Organization and Operations. Fort Leavenworth: General Service Schools Press, 1923.
• Report of the First Army, American Expeditionary Forces, Organization and Operations, General John J Pershing, 10 Aug. 1918; Lieutenant General Hunter Liggett, 16 Oct. 1918, 20 Apr. 1919. Fort Leavenworth, Kans.: General Service School Press, 1923.
• "Salute to the Numbered U.S. Armies". Army Information Digest 17 (October 1962):32–39.
• Walker, Glenn D. "First U.S. Army: A New Challenge". Army 23 (October 1973):72–76.
• Ziemke, Earl F. The U.S. Army in the Occupation of Germany 1944–1946. Army Historical Series. Washington, D.C.: United States Army Center of Military History, 1990 (1975). CMH Pub 30-6.