Świątynia Minakszi w Maduraju

Świątynia Minakszi w Maduraj

Złoty lotosowy staw świątyni Minakszi w Maduraj
Państwo	Indie
Miejscowość	Maduraj
Wyznanie	hinduizm
Rodzaj	Śaktyzm, Śiwaizm tamilski
Wezwanie	Minakszi i Sundareśwara
Historia
Data budowy	XVII wiek
Położenie na mapie Tamilnadu Świątynia Minakszi w Maduraj
Położenie na mapie Indii Świątynia Minakszi w Maduraj
9°55′10″N 78°07′10″E/9,919444 78,119444
Strona internetowa

Świątynia Minakszi w Maduraj – hinduistyczny kompleks obiektów sakralnych w Maduraj w stanie Tamilnadu w Indiach.

Maduraj jest drugim, co do wielkości (po Ćennaj) miastem stanu Tamilnadu. Zbudowali je Pandijowie, było ich stolicą w VII-XIII w. Świątynia bogini Minakszi jest to najsławniejszy i największy obiekt kultowy w Maduraj. Zlokalizowany jest w centrum historycznej części miasta.

Główne obiekty kompleksu powstały w latach 1560–1680. Artystyczny kunszt nadano jej za czasów Najaków, gubernatorów Widźajanagaru. Znaczący wkład wniósł Tirumala (panujący w latach 1623–1660).

Świątynia reprezentuje styl drawidyjski (południowoindyjski). Tradycyjnie mury zewnętrzne posiadają cztery gopury. Kolejne obwody murów zawierają następne siedem niższych gopur.

• Mandir centralny poświęcony jest formie bogini Parwati w aspekcie Minakszi (której oczy mają kształt ryby, o trujących oczach, Karpiookiej^[1]), będącej córką Kubery, przywódcy istot podziemi i ciemności, jednego z lokapalów.

• Jej małżonkiem pozostaje Śiwa Sundareśwara, drugie pod względem ważności bóstwo tej świątyni^[2].

Obu tym postaciom poświęcone są dwa oddzielne zbiory obiektów sakralnych i dedykowane im wewnętrzne pawilony.

• Aszta Śakti Mandapa (Przedsionek Ośmiu Bogiń)

• Świątynia Minakszi zawierająca:
  • Akszapi mandapę
  • Minakszi najakan mandapę – bogini przedstawiona jest w pozycji stojącej z papuga i kwiatami
  • Mandali mandapę
  • Kilikattu mandapę
  • Sahastrastambha mandapę
  • galerię z religijnymi malowidłami ściennymi

• Świątynia Śiwy Sundareśwary zawierająca:
  • Sundareśwara mandapę
  • Kambattadi (Kampathadi) mandapę – z posągiem byka Śiwy Nandina
  • malowidło przedstawiające boga Ganeśa, syna Śiwy
• Undźal mandapa
• Wasanta mandapa
• Wirawasantaradża mandapa

• Hala tysiąca filarów (obecnie pozostało 985)
• Potramaradż Kulam – świątynny „Złoty staw lotosowy” (też: Sadzawka Złotych Lilii)
• Pańć Pandawa Mandapa – zawierająca rzeźby bohaterów Mahabharaty
• Pudu Mandapa – zawiera na kolumnach wizerunki władców z ich rodzinami i ministrami
• Muzeum Sztuki Świątynnej (Temple Art Museum)

Ta świątynia jest jednym z 51 sławnych „miejsc mocy” (śaktipitha) tradycji śaktyzmu. Dla tradycji hinduizmu tamilskiego jest źródłem błogosławieństw bóstwa planety Merkury, czyli Budhy.

• Zaślubiny boskiej pary – co roku bardzo uroczyście obchodzona jest rocznica zaślubin boskich kochanków, patronów świątyni (Chitrai Purnima przypadająca w kwietniu lub maju).
• Festiwal Łodzi (przypadający w styczniu lub lutym)

• Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo „Książnica”, 1998. ISBN 83-7132-370-0. Brak numerów stron w książce

• Oficjalna strona świątyni