Zapalenie powięzi podeszwowej
Wikipedysta:Doc James/Infobox Zapalenie powięzi podeszwowej to choroba tkanki łącznej podtrzymującej łuk stopy[1]. Jej następstwem jest ból w pięcie i dolnej części stopy, zazwyczaj najbardziej odczuwalny przy stawianiu pierwszych kroków po przebudzeniu lub po okresie odpoczynku[2]. Ból często występuje także przy próbie wygięcia stopy i palców ku górze, w kierunku goleni[3][2]. Ból zazwyczaj narasta stopniowo i w około 1/3 przypadków dotyczy obydwu stóp.[1][3]
Przyczyny zapalenia powięzi podeszwowej nie są do końca znane[1]. Czynniki ryzyka obejmują nadwyrężenie, np. poprzez długotrwałe utrzymywanie pozycji stojącej, zwiększoną aktywność fizyczną oraz otyłość[2][1]. Wiąże się je także ze stopą pronującą, naciągniętym ścięgnem Achillesa i siedzącym trybem życia[1][2]. Pozostaje niejasne, czy występowanie ostrogi piętowej przyczynia się do wywołania zapalenia powięzi podeszwowej, chociaż jest ona powszechna u osób cierpiących na te schorzenie[1]. Zapalenie powięzi podeszwowej jest chorobą dotykającą miejsca mocowania więzadła do kości, związaną z mikrouszkodzeniami, rozpadem kolagenu i bliznowaceniem. Zważywszy na to, że stan zapalny nie odgrywa w tym schorzeniu znaczącej roli, postuluje się zmianę nazwy na chorobę powięzi podeszwowej[1][4]. Podstawą diagnozy jest wystąpienie objawów; badanie USG może okazać się przydatne w celu jej potwierdzenia[1]. Inne choroby, dające podobne objawy, to m.in.:choroba zwyrodnieniowa stawów, zesztywniające zapalenie stawów, atrofia poduszki tłuszczowej pięty i reaktywne zapalenie stawów[5][6].
Większość przypadków zapalenia powięzi podeszwowej ustępuje z czasem dzięki zachowawczym metodom leczenia[2][7]. Na okres kilku pierwszych tygodni zaleca się odpoczynek, zmianę dotychczasowych aktywności, przyjmowanie środków przeciwbólowych i ćwiczenia rozciągające[2]. Jeżeli to nie wystarczy, można rozważyć zastosowanie fizjoterapii, ortez, szyn lub zastrzyków z kortykosteroidów[2]. Jeżeli środki te okażą się nieskuteczne, dodatkowo można zastosować pozaustrojową terapię falami uderzeniowymi lub operację[2].
Od 4% do 7% populacji odczuło lub odczuwa ból pięty: około 80% spośród tych przypadków spowodowane jest zapaleniem powięzi podeszwowej[1][5]. Około 10% ludzi doświadcza tego schorzenia w którymś momencie życia[8]. Staje się ono bardziej powszechne z wiekiem[1]. Pozostaje niejasne, czy którąś z płci dotyka częściej[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Plantar fasciopathy: revisiting the risk factors. „Foot and Ankle Surgery”. 20 (3), s. 160–5, September 2014. DOI: 10.1016/j.fas.2014.03.003. PMID: 25103701.
- ↑ a b c d e f g h Diagnosis and treatment of plantar fasciitis, „American Family Physician”, 6, 84, 2011, s. 676–82, PMID: 21916393 .
- ↑ a b Plantar heel pain. „The Medical Clinics of North America”. 98 (2), s. 339–52, March 2014. DOI: 10.1016/j.mcna.2013.10.009. PMID: 24559879.
- ↑ Plantar and medial heel pain: diagnosis and management, „The Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons”, 6, 22, 2014, s. 372–80, DOI: 10.5435/JAAOS-22-06-372, PMID: 24860133 .
- ↑ a b Plantar fasciitis, „Annals of the Royal College of Surgeons of England”, 8, 94, 2012, s. 539–42, DOI: 10.1308/003588412X13171221592456, PMID: 23131221, PMCID: PMC3954277 .
- ↑ Diagnosis of heel pain, „American Family Physician”, 8, 84, 2011, s. 909–16, PMID: 22010770 .
- ↑ Plantar fasciitis. „Journal of Research in Medical Sciences”. 17 (8), s. 799–804, August 2012. PMID: 23798950. PMCID: PMC3687890.
- ↑ Meta-analysis of high-energy extracorporeal shock wave therapy in recalcitrant plantar fasciitis. „Swiss Medical Weekly”. 143, s. w13825, 2013-07. DOI: 10.4414/smw.2013.13825. PMID: 23832373.