Yung Lean

Yung Lean

Imię i nazwisko	Jonatan Leandoer Håstad
Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1996 Sztokholm, Szwecja
Gatunki	cloud rap, hip-hop, emo hip-hop
Zawód	Raper, piosenkarz, producent
Aktywność	od 2012
Wydawnictwo	YEAR0001, Sad Boys Entertainment, World Affairs
Powiązania	jonatan leandoer127, jonatan leandoer96, Mike Dean, Lil Flash, iLoveMakonnen, Ballout, Gucci Mane, A$AP Ferg, ManeMane4CGG, Död Mark
Współpracownicy
Yung Gud, Yung Sherman, Whitearmor, Bladee, Thaiboy Digital, Adamn Killa, Kemzi beatz, ECCO2K, Barron Machat
Strona internetowa

Yung Lean, właściwie Jonatan Leandoer Håstad (ur. 18 lipca 1996^[1] w Sztokholmie^[2]) – szwedzki raper.

Urodził się w Szwecji, a gdy miał 8 miesięcy przeprowadził się z rodziną na Białoruś powracając do ojczyzny w wieku 5 lat^[2]. W 2013 wydał mixtape, zatytułowany Unknown Death 2002. Na przestrzeni lat udostępnił kilka singli w serwisie YouTube pod etykietą SadBoys. Latem 2014 wydał swój pierwszy album studyjny, zatytułowany Unknown Memory. Po ponad roku wydał kolejny studyjny album pt. Warlord spod szyldu wytwórni year0001. W marcu 2016 rozpoczął trasę koncertową po całym świecie (także dwa koncerty w Polsce), którą zaczął w Filadelfii, a skończył 6 czerwca występem w Kopenhadze. 2 listopada 2018 wydał album pt. Poison Ivy.

Wydaje też muzykę poza-rapową - połączenie indie rocka i neofolku pod pseudonimem Jonatan Leandoer96.^[3] Jest też wokalistą post-punkowego zespołu Död Mark, który tworzy z jednym z członków Sad Boysów, Yung Gudem^[4].

• Unknown Memory (2014)
• Warlord (2016)
• Warlord Deluxe (2016)
• Stranger (2017)
• Poison Ivy (2018)
• Starz (2020)

• Lavender EP (2013)
• Unknown Death 2002 (2013)
• Frost God (2016)
• Total Eclipse (2019)
• Stardust (2022)

• Ginseng Strip 2002 (2013)
• Marble Phone (2013)
• Kyoto (2013)
• Motorola (2014)
• Red Bottom Sky (2017)
• Skimask (2017)
• Hunting My Own Skin (2017)
• Metallic Intuition (2017)
• spider feet (2018)
• Crash Bandicoot (2018)
• ghostface / shyguy (2018)
• First Class (2019)
• Blue Plastic (2019)
• Boylife in EU (2020)
• Violence (+ Pikachu) (2020)
• Trip (2022)

• Bladee – Bladeecity (2013)
• Robb Banks – Flexin (2013)
• Bones – PixelatedTears (2013)
• Denzel Curry – Bitch Named Bitch (2013)
• Yung Gleesh – It’s Sad Boy (2013)
• Bladee – Blood Rain (2014)
• Thaiboy Digital – Diamonds (2014)
• Gucci Mane – Prom Night (2015)
• MONYPETZJNKM – Tokyo Drift (2015)
• Bladee – Creepin (2015)
• Adamn Killa – Ten (2016)
• Riff Raff – Always Up(2016)
• Luckaleannn – To me (2016)
• Bladee – 50SACINMYSOCIDGAF (2016)
• Uli K – Schemin (2016)
• Bladee – MJ (2016)
• Bladee – First Crush (2017)
• Thaiboy Digital – Can’t Trust (2017)
• Bladee – Lordship (2017)
• LoLife Blacc – Back at It (2017)
• Yung Bans – No Mercy (2017)
• Bladee – Cherry Bracelets (2017)
• Varg – Red Line (127 Sätra C) (2017)
• Bladee – Gotham City (2017)
• Sami Baha – When the Sun’s Gone (2018)
• Adamn Killa – The One (2018)
• Yayoyanoh – Sci Fi (2018)
• D33J – 10K Froze (2018)
• Bladee – Inside Out (2018)
• ECCO2K – 1:1 (2019)
• Thaiboy Digital – Legendary Member (2019)
• Wondha Mountain – Divine Madness (2019)
• Travis Scott – PARASAIL (2023)

• Nekobasu (2013)
• Greygoose (2013)
• Ginseng Strip 2002 (2013)
• 5th Element (2013)
• OreoMilkShake (2013)
• Racks on Racks featuring Thaiboy Digital (2013)
• Hurt (2013)
• Solarflare (2013)
• Plastic Boy featuring Bladee (2013)
• Kyoto (2013)
• Motorola (2014)
• Yoshi City (2014)
• Emails (2014)
• Blood Rain (2014)
• Gatorade (2014)
• Sandman (2014)
• Volt (2014)
• Blinded (2014)
• Diamonds (2015)
• Roses (2015)
• Tokyo Drift (2015)
• Hoover (2015)
• Ghostrider (2016)
• Miami Ultras (2016)
• Afghanistan (2016)
• Sippin featuring ManeMane4CGG (2016)
• Highway Patrol featuring Bladee (2016)
• Eye Contact (2016)
• Hennessy & Sailor Moon featuring Bladee (2016)
• Metallic Intuition (2017)
• Red Bottom Sky (2017)
• Happy Feet (2018)
• friday the 13th (2018)
• First Class (2019)^[5]
• Blue Plastic (2019)

• Strona internetowa artysty
• Dyskografia Yung Lean w bazie MusicBrainz (ang.)