Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
11 marca 1951 |
| Prezes Zarządu | |
| Członkowie |
2700 |
| Nr KRS | |
| Powiązania | |
| Strona internetowa | |
Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich (SDP) – stowarzyszenie zrzeszające polskich dziennikarzy, od 1989 członek Międzynarodowej Federacji Dziennikarzy. Jest najstarszą organizacją dziennikarską w Polsce. Liczy ponad 2700 członków zrzeszonych w 16 oddziałach terenowych w największych miastach Polski[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich powstało w okresie stalinizmu, zostało utworzone 11 marca 1951, zajmując miejsce Związku Zawodowego Dziennikarzy RP[2].
Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego władze państwowe rozwiązały SDP, tworząc w jego miejsce Stowarzyszenie Dziennikarzy PRL. Po 1989 SDP zostało reaktywowane, zaś SD PRL zmieniło nazwę na Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej. W 1995 z inicjatywy SDP powstała Karta Etyczna Mediów. W strukturze SDP istnieje utworzone w 1996 Centrum Monitoringu Wolności Prasy, którego zadaniem jest publiczne zajmowanie stanowiska i udzielanie pomocy dziennikarzom w przypadkach zagrożenia wolności słowa i wypowiedzi.
W 1995 z inicjatywy SDP powstała niepubliczna Wyższa Szkoła Dziennikarska im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie; po kilkunastu latach działalności szkoła zbankrutowała i została zamknięta w 2013.
SDP przyczyniło się w 2001 do uchwalenia ustawy o dostępie do informacji publicznej, wspierając projekt opracowany w Centrum im. Adama Smitha.
Prezesami honorowymi SDP są: Stefan Bratkowski (zm. 2021) oraz Krystyna Mokrosińska[3].
Prezesi Zarządu Głównego SDP
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Korotyński (1951–1955)
- Tadeusz Galiński (1955–1956)
- Wiktor Borowski (1956)
- Stanisław Brodzki (1956–1958)
- Mieczysław Rakowski (1958–1961)
- Henryk Korotyński (1961–1964)
- Stanisław Mojkowski (1964–1974)
- Jan Mietkowski (1974–1978)
- Józef Barecki (1978–1980)
- Stefan Bratkowski (1980–1982[2], 1989–1990)
- Maciej Iłowiecki (1990–1993)
- Ignacy Rutkiewicz (1993–1995)
- Andrzej Sawicki (1995–1998)
- Krystyna Mokrosińska (1998–2001 jako p.o., 2001–2011)
- Krzysztof Skowroński (2011–2024)[4]
- Jolanta Hajdasz (od 2024)[5]
Siedziba
[edytuj | edytuj kod]
Budynek mieszczący się przy ul. Foksal 3/5, był zbudowany jako pałac Wołowskiego. Od 1922 do lat 30. pełnił funkcję siedzib dwóch poselstw – Stanów Zjednoczonych (1922–1930) i Norwegii (1930–1939). W okresie PRL nosił on nazwę Domu Dziennikarza im. Juliana Bruna[6].
Poza SDP siedzibę ma tam również Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, Centrum Monitoringu Wolności Prasy oraz Stowarzyszenie Auto Klub Dziennikarzy Polskich.
Członkowie
[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
- Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich
- Hiena Roku – negatywne „wyróżnienie” przyznawane mediom przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wybrano prezesa Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich – fakty.interia.pl/
- ↑ a b Encyklopedia Powszechna PWN. Suplement, tom 5, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08614-9, s. 474.
- ↑ Prezesi Honorowi SDP [online], sdp.pl [dostęp 2022-09-28] (pol.).
- ↑ Krzysztof Skowroński nowym prezesem SDP. 11-10-01. [dostęp 2011-10-02].
- ↑ Koniec ery Krzysztofa Skowrońskiego. Jest nowy prezes Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich [online], www.wirtualnemedia.pl, 13 października 2024 [dostęp 2024-10-13] (pol.).
- ↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 48.