Gdańska Stocznia „Remontowa”

Gdańska Stocznia „Remontowa”

Typ stoczni	stocznia remontowo-budowlana
Data powstania	1 lipca 1952
Państwo	Polska
Miasto	Gdańsk
Dawne nazwy	Baza Remontowa – Ostrów, Gdańska Stocznia Remontowa
Doki pływające	6 (oraz dwie barki Heavy Lift „Rem Lift 25000” oraz „Rem Lift 24000” przystosowane m.in. do dokowania platform offshore)
Pochylnie	1 boczna
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Gdańska Stocznia „Remontowa” (pełna nazwa: Gdańska Stocznia „Remontowa” im. Józefa Piłsudskiego SA; nazwa handlowa: „Remontowa” SA; ang.: Gdańsk Shiprepair Yard „Remontowa” S.A.) – największa polska stocznia remontowa, położona na Ostrowiu w Gdańsku, lider Grupy „Remontowa”.

Działa w branży okrętowej remontując, przebudowując i budując obiekty pływające. Jest stocznią specjalistyczną, zajmującą się produkcją niemasową^[1]. Z początkiem XXI wieku rozpoczęła działalność w dziedzinie offshore. Jest firmą-matką Grupy „Remontowa”, składającej się jeszcze m.in. z Remontowa Shipbuilding i mniejszych spółek branż kadłubowych, elektrycznych, rusztowaniowych i in.

W rankingu specjalistycznego pisma Drydock dotyczącego najlepszych i największych stoczni remontowych „Remontowa” SA zajmuje miejsca w pierwszej trójce w Europie i w pierwszej piątce na świecie. Jest także notowana w krajowych rankingach największych firm w Polsce (m.in. „500 Polityki”). Obsługuje ok. 3% światowego portfela modernizacji jednostek pływających (stan na 2023 rok)^[1].

W skład zarządu wchodzą: Michał Habina (Prezes), Marek Sokołowski (Członek Zarządu), Marcin Seroka (Członek Zarządu), Sławomir Ostrowski (Członek Zarządu)^[2].

• Liczba zatrudnionych: 1757
• Dane finansowe (za 2018): przychody ponad 1,08 mld zł (po połowie z remontów i przebudów); zysk netto ponad 65 mln zł;
• Produkcja (2018): wyremontowano 147 statków^[3]
• Infrastruktura^[4]
  • Doki pływające (nośność, możliwości dokowania, długość):
    • 3200 ton, 4000 dwt, 87 m
    • 6400 ton, 8000 dwt, 131 m
    • 9000 ton, 18 000 dwt, 164 m
    • 15 000 ton, 50 000 dwt, 189 m
    • 25 000 ton, 85 000 dwt, 225 m
    • 36 000 ton, 135 000 dwt, 255 m
  • Półzanurzalne barki służące do dokowania platform offshore(długość, powierzchnia pokładu, dopuszczalne obciążenie, maksymalna masa całkowita):
    • Rem Lift 24000 - 140 m, 4320 m², 15 t/m², 24000 ton
    • Rem Lift 25000 - 140 m, 5120 m², 15 t/m², 25000 ton
  • Pochylnia o długości 160 m i szerokości 33 m
  • Żuraw pływający REM-220 o nośności 220 ton
  • 24 Żurawie nabrzeżowe o nośności do 300 ton

1952, 1 lipca – utworzenie przedsiębiorstwa pod nazwą Baza Remontowa – Ostrów z siedzibą w Gdańsku na Ostrowiu.

1952, 7 listopada – zmiana nazwy na Gdańska Stocznia Remontowa.

1958, listopad – liczba zatrudnionych przekroczyła 2000 osób.

1961 – stworzono szkołę przyzakładową, która zapewniała napływ wykwalifikowanych robotników aż do roku 1991, kiedy Stocznia zrezygnowała z finansowania działalności tej placówki.

1962-1964 – budowa serii 100-tonowych barek.

1963 – sprowadzenie ze Szczecina doku pływającego o nośności 2700 ton oraz zakup doku o nośności 11 000 ton.

1964 – liczba zatrudnionych przekroczyła 4320 osób.

1965 i 1967 – budowa 2 doków o nośności 3500 ton.

1968 – budowa doku o nośności 9000 ton.

1970, 15–17 grudnia i 18–20 grudnia – strajki, których efektem było wprowadzenie podwyższonej o 20% stawki godzinowej i zniesienie górnego pułapu premii; budowa doku o nośności 25 000 ton.

1974 – budowa doku o nośności 55 000 ton dla szwedzkiej stoczni Götaverken(inne języki) z Göteborga.

1976 – zakład został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy^[5].

1980, 15 sierpnia – rozpoczęcie strajku okupacyjnego, podczas którego sformułowano 18 postulatów i uchwalono porozumienie z komitetami strajkowymi Stoczni Gdańskiej, Stoczni Północnej i Gdańskiej Stoczni Remontowej (dawna nazwa „Remontowej” SA) uzgadniając, że przerwanie strajku może nastąpić dopiero po wspólnym podjęciu decyzji. W odróżnieniu od Stoczni Gdańskiej, w Remontowej 16 sierpnia strajku nie przerwano. Był on kontynuowany (a w Stoczni Gdańskiej wznowiony) aż do podpisania porozumień sierpniowych 31 sierpnia.

1981, 6 października – pierwsza w historii stoczni operacja skrócenia statku o 7,4 m (rufa o 4,2 m, a dziób o 3,2 m, armator grecki)^[6].

1981, 11 listopada – w wyniku plebiscytu wśród pracowników stocznia przyjmuje imię Józefa Piłsudskiego. W uroczystościach nadania imienia dla GSR uczestniczy Marian Jurczyk z Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

1981, 13 grudnia – wprowadzenie stanu wojennego i rozpoczęcie strajku okupacyjnego, brutalnie przerwanego w godzinach rannych w dniu 16 grudnia interwencją wojska i milicji. W stoczni pojawiły się czołgi i pojazdy opancerzone, nastąpiły liczne aresztowania i internowania. Pojawił się też tzw. „komisarz wojskowy”, skierowany przez WRON. 28 grudnia strajk w Stoczni Remontowej w Gdańsku na znak protestu przeciw rozbiciu przez ZOMO tablic z imieniem Józefa Piłsudskiego. Strajkujący zostali zatrzymani i przewiezieni do aresztów tymczasowych.

1982 i lata następne – represje wobec działaczy związkowych i uczestników strajku – wyroki pozbawienia wolności od 2 do 7 lat, zwolnienia z pracy, pozbawienie premii i trzynastych pensji.

1986 – zakup doku o nośności 33 000 ton (największego doku pływającego w Polsce).

1988, 23 sierpnia – włączenie się do ogólnopolskiej akcji protestacyjnej i rozpoczęcie strajku okupacyjnego, w czasie którego odbył się wiec z udziałem Lecha Wałęsy.

1989, 12 maja – przywrócenie stoczni imienia J. Piłsudskiego, odebranego po wydarzeniach stanu wojennego^[7].

1989 – reorganizacja stoczni przystosowująca firmę do działań w ramach gospodarki rynkowej; zmiana kierunku sprzedaży: w roku 1990 na rynki zachodnie sprzedawano 8% usług, a w roku 2001 86%.

1993 – zakupiono albańską stocznię w Durrës, która po nieudanych próbach restrukturyzacyjnych i lokalnych zamieszkach została sprzedana w 2003 roku.

1997 – powołanie własnego biura konstrukcyjnego zatrudniającego 100 konstruktorów i specjalistów.

2001 – prywatyzacja stoczni.

2006 – przebudowa doku nr 3, zwiększająca jego wymiary (dł.: z 176 na 189,4 m, szer.: z 34 na 44 m) i nośność (z 11 000 ton na 15 000 ton).

2006 – przekroczenie miliarda złotych przychodu.

2009, marzec – ujawnienie problemów finansowych wynikających z zaangażowania się stoczni w opcje walutowe; ustąpienie prezesa Piotra Soyki (oficjalną przyczyną było przejście na emeryturę) i objęcie tej funkcji przez Jarosława Flonta.

Poza remontami ok. 200 statków wszelkich typów rocznie, w „Remontowej” SA modernizowano jednostki z branży offshore:

• Glomar Arctic IV, Maersk Jutlander, Bredford Dolphin – amerykańskie wieże wiertnicze
• Port Reval – norweska platforma pełniąca rolę bazy hotelowej i technicznej
• jednostki typu shuttle tanker

• Petersburg ex. Mukran – przebudowa promu kolejowego na prom samochodowo-pasażerski
• Queen of Scandinavia, Princess of Scandinavia, Prince of Scandinavia, Admiral of Scandinavia, Dana Anglia – przebudowa promów duńskiego armatora DFDS AS zgodnie z zaostrzonymi wymogami bezpieczeństwa na morzu
• Palmira, Paloma – przebudowa promów dla armatora szwajcarskiego
• Sarfaq Ittuk, Sarpik Ittuk – przebudowa promów dla armatora grenlandzkiego
• Silesia, Pomerania, Mikołaj Kopernik, Rogalin, Jan Śniadecki – modernizacja promów dla armatora polskiego
• Nordic Torinita, Nordic Apollo, Wilma Yukon, Betty Knutsen – przebudowy tankowców na statki typu shuttle tanker
• Lodbrog, Prerov – przebudowa promów RORO na kablowce (statki do układania kabli na dnie morza)
• MF Stena Baltica – modernizacja promu, dobudowa pokładów
• Willift Eagle i Willift Falcon – przebudowa tankowców na ciężarowce
• TSS Stefan Batory

• CT Sun – przedłużenie jednostki o 24 m
• Ask, Urd

• udział w projekcie Hibernia: przebudowa specjalistycznego urządzenia do transportu wieży wiertniczej
• budowa katamaranu do przewozu i posadowienia mostu nad cieśniną Sund
• Szeksna – statek dla armatora rosyjskiego
• MS Horyzont II i MS Nawigator XXI – statki szkoleniowo-badawcze dla Akademii Morskich w Gdyni i Szczecinie
• Nautilus – pogłębiarka dla armatora niemieckiego
• ISKEN – jednostka pływająca do przeładunku węgla

Grupa Remontowa stanowi grupę kapitałową skupioną wokół Gdańskiej Stoczni „Remontowa” SA. W jej skład wchodzą m.in.^[8]:

• Remontowa Shipbuilding – budowa i remonty statków i okrętów (dawna Stocznia Północna w Gdańsku)
• Remontowa LNG Systems - kompletne systemy i zbiorniki LNG
• Remontowa Coating & Equipment - zabezpieczenia antykorozyjne i prace wyposażeniowe
• Remontowa Electrical Solutions - usługi i produkcja w zakresie sprzętu radionawigacyjnego,usługi informatyczne
• Remontowa Hydraulic Systems - projektowanie i budowa urządzeń w zakresie hydrauliki okrętowej
• Remontowa Lighting Technologies - producent oświetlenia przemysłowego
• Remontowa Marine Design & Consulting - biuro projektowe branży morskiej i offshore
• Remontowa River Shipyard - budowa, naprawa i modernizacja konstrukcji stalowych i urządzeń dźwignicowych
• Fabryka Mebli Okrętowych FAMOS Sp. z o.o. – projektowanie i produkcja mebli oraz wnętrz okrętowych
• PBUCh SA – budowa i obsługa urządzeń chłodniczych
• Polship Trading GmbH – przedstawicielstwo i pośrednictwo handlowe
• Transrem sp. z o.o. – usługi transportowe
• Gaz-Rem sp. z o.o. – produkcja gazów technicznych
• TAK-REM sp. z o.o. – usługi w zakresie obróbki mechanicznej
• Energo-Rem sp. z o.o. – remonty urządzeń i infrastruktury energetycznej i technicznej
• Ship Painters sp. z o.o. – usługi konserwacyjno-malarskie
• Capital sp. z o.o. – wypożyczanie rusztowań i usługi w tym zakresie
• Zakłady Techniczne TMX sp. z o.o. – naprawa urządzeń dźwignicowych
• Stal-Rem SA – budowa kadłubów statków
• Okrętownictwo i Żegluga sp. z o.o. – usługi wydawnicze (wydawca np. Naszego Morza)