Nowy Nurt
Częstotliwość |
dwutygodnik |
---|---|
Państwo | |
Adres |
ul. Rybaki 5, 61-883 Poznań |
Wydawca |
Wydawnictwo Kurpisz |
Tematyka |
literatura |
Pierwszy numer |
1994 |
Ostatni numer |
1996 |
Redaktor naczelny |
Mariusz Grzebalski |
Średni nakład |
2000 egz. |
Format |
B4 |
Liczba stron |
16 |
ISSN |
Nowy Nurt – polskie czasopismo literackie wydawane w Poznaniu jako dwutygodnik w latach 1994-1996[1].
Jedno z ważniejszych pism literackich po 1989 roku w Polsce. Od 1994 roku wydawany jako dwutygodnik regularnie ukazujący się na rynku na bieżąco komentował życie literackie. Pismo zostało założone przez Mieczysława Kurpisza. Początkowo funkcję redaktora naczelnego pełnił poeta i krytyk literacki Krzysztof Szymoniak. Po jego odejściu redakcję pisma przejęli młodzi poeci Dariusz Sośnicki oraz Mariusz Grzebalski. „Nowy Nurt” zajmował się młodą sztuką, w szczególności polską literaturą i przedstawicielami pokolenia brulionu. Prezentowano poezję m.in. Marcina Świetlickiego, Jacka Podsiadły, Marcina Sendeckiego czy Krzysztofa Koehlera. Spośród krytyków swoje rozprawy ogłaszali m.in.: Stanisław Dłuski, Krzysztof Varga, Jarosław Klejnocki, Konrad Kęder oraz Karol Maliszewski.
Zdaniem Marcina Wieczorka: „Niewątpliwie dwa szczególne rysy poznańskiego dwutygodnika narzucają się w sposób oczywisty, a jednocześnie wydają się szczególnie ważne. Po pierwsze „Nowy Nurt” nie chciał zrywać z dotychczasowymi hierarchiami w literaturze polskiej; pod tym względem znacznie różnił się od innych periodyków tego czasu, zwłaszcza zaś od „bruLionu”, był więc pismem kontynuacji, a nie zerwania wątku polskiej kultury literackiej. Po drugie „Nowy Nurt” stał się kroniką współczesnego polskiego życia literackiego, przede wszystkim w jego młodoliterackim wymiarze. Jego zawartość stanowiła wypadkową określonych okoliczności i procesów zachodzących w młodszej literaturze, dlatego też nie należy go zaliczać do grupy pism kontestujących, buntowniczych, poszukujących. W masie różnych twórczych środowisk i jednostek, które prezentowały się i były prezentowane w „Nowym Nurcie”, reprezentujących różne wizje literatury i przekonania estetyczne od „barbarzyńców”, spod znaku Franka O’Hary, do „klasycystów”, spod znaku Zbigniewa Herberta czy Jarosława M. Rymkiewicza .
Podobnego zdania są redaktorzy katalogu czasopism, którzy stwierdzają, że pismo „Nowy Nurt”: „Wydawane w latach 1994-1996 w Poznaniu czasopismo o dużych zasługach dla młodej literatury lat 90. Jakkolwiek NOWY NURT przyjął formułę pisma otwartego i wielopokoleniowego, błyskawicznie zdominowany został przez autorów wchodzących na scenę literacką w połowie dziesiątej dekady. Stał się miejscem wystąpień poetów i prozaików najmłodszego pokolenia, a przede wszystkim forum wymiany opinii i miejscem sporów literackich. Jako dwutygodnik NOWY NURT najszybciej omawiał nowości wydawnicze i zdarzenia zachodzące w obszarze życia literackiego. Każdy numer otwierał duży szkic poświęcony wybranemu problemowi literatury najnowszej; każde wydanie zawierało również obszerny wywiad ze znanym bądź początkującym pisarzem, wzbogacony prezentacją nowych tekstów bohatera rozmowy, a niekiedy także komentarzem krytycznym dotyczącym jego twórczości. Ponadto pojawiały się przeglądy prasy oraz teksty poświęcone teatrowi, premierom filmowym, sztuce i filozofii współczesnej”[1].
Bibliografia
- Marcin Wieczorek „Nowy Nurt” – pismo dialogu wewnątrzpokoleniowego. [dostęp 10 października 2009].