sierżant

wymowa:

IPA: [ˈɕɛrʒãnt], AS: [śeržãnt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) stopień wojskowy stosowany także w niektórych innych formacjach zmilitaryzowanych, np. w policji; w polskim wojsku zaliczany do wyższych stopni podoficerskich, następujący bezpośrednio po plutonowym; następny, wyższy stopień to starszy sierżant; zob. też sierżant w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sierżant	sierżanci
dopełniacz	sierżanta	sierżantów
celownik	sierżantowi	sierżantom
biernik	sierżanta	sierżantów
narzędnik	sierżantem	sierżantami
miejscownik	sierżancie	sierżantach
wołacz	sierżancie	sierżanci

przykłady:

(1.1) Odznaką sierżanta w Wojsku Polskim i Bundeswehrze, jest tzw. „krokiewka”, czyli rzymska cyfra pięć (= 5), natomiast w innych armiach stopień sierżanta często oznacza się trzema takimi „krokiewkami”, podczas gdy pojedyncza oznacza często żołnierza w stopniu równorzędnym do polskiego starszego szeregowego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skr. sierż.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. sierżancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) odpowiedniki: w polskiej artylerii i straży pożarnej - ogniomistrz, w marynarce wojennej - bosman, w kawalerii i żandarmerii - wachmistrz, w Straży Ochrony Kolei - przodownik

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sergeant
• baskijski: (1.1) sarjentu
• bułgarski: (1.1) сержант m
• duński: (1.1) sergent w
• esperanto: (1.1) serĝento
• francuski: (1.1) sergent m
• hiszpański: (1.1) sargento m
• litewski: (1.1) seržantas m
• niemiecki: (1.1) Feldwebel m
• nowogrecki: (1.1) λοχίας m
• rosyjski: (1.1) сержант m
• słowacki: (1.1) seržant m
• ukraiński: (1.1) сержант m

źródła: