czasoprzestrzeń
czasoprzestrzeń (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌt͡ʃasɔˈpʃɛsṭʃɛ̃ɲ], AS: [časopšesṭšẽń], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) fiz. matematyczny model opisujący czas i przestrzeń zgodnie z postulatami teorii względności; zob. też czasoprzestrzeń w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czasoprzestrzeń czasoprzestrzenie dopełniacz czasoprzestrzeni czasoprzestrzeni celownik czasoprzestrzeni czasoprzestrzeniom biernik czasoprzestrzeń czasoprzestrzenie narzędnik czasoprzestrzenią czasoprzestrzeniami miejscownik czasoprzestrzeni czasoprzestrzeniach wołacz czasoprzestrzeni czasoprzestrzenie
- przykłady:
- (1.1) Grawitacja jest konsekwencją krzywizny czasoprzestrzeni.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zakrzywienie czasoprzestrzeni • czasoprzestrzeń Minkowskiego • czasoprzestrzeń Riemanna
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. czasoprzestrzenny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) spacetime, space-time, space time, space-time continuum
- baskijski: (1.1) espazio-denbora
- białoruski: (1.1) прастора-час ż
- duński: (1.1) rumtid w
- esperanto: (1.1) spactempo
- fiński: (1.1) aika-avaruus
- francuski: (1.1) espace-temps m
- hiszpański: (1.1) espacio-tiempo m
- japoński: (1.1) 時空
- kaszubski: (1.1) czasoprzestrzéń m
- kataloński: (1.1) espaitemps m
- koreański: (1.1) 시공간
- litewski: (1.1) erdvėlaikis m
- niemiecki: (1.1) Raumzeit ż
- nowogrecki: (1.1) χωρόχρονος, χωροχρόνος
- rosyjski: (1.1) пространство-время n
- rumuński: (1.1) spațiu-timp
- szwedzki: (1.1) rumtid w, rumstid w
- ukraiński: (1.1) простір-час m
- węgierski: (1.1) téridő
- włoski: (1.1) spaziotempo m
- źródła:
- ↑ Hasło „czasoprzestrzeń” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 530.