orzeczenie
orzeczenie (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) jęz. część zdania informująca o czynności lub stanie podmiotu
- (1.2) jakaś opinia, osąd, ekspertyza
- (1.3) praw. rozstrzygnięcie danej sprawy przez organ państwa działający w ramach swej kompetencji
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik orzeczenie orzeczenia dopełniacz orzeczenia orzeczeń celownik orzeczeniu orzeczeniom biernik orzeczenie orzeczenia narzędnik orzeczeniem orzeczeniami miejscownik orzeczeniu orzeczeniach wołacz orzeczenie orzeczenia
- przykłady:
- (1.1) Orzeczenie złożone składa się z łącznika i orzecznika.
- (1.2) Budynek był w tak złym stanie technicznym, że administrator wystąpił do eksperta o orzeczenie techniczne, aby zadecydować o remoncie albo nawet o rozbiórce.
- (1.3) Od orzeczeń wydanych w pierwszej instancji można się odwołać.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) orzeczenie proste • orzeczenie złożone • orzeczenie analityczne • orzeczenie imienne
- (1.2) orzeczenie techniczne / mykologiczno-budowlane
- (1.3) orzeczenie sądu / organu administracji • uchylić / unieważnić / wydać / opublikować / ogłosić orzeczenie • glosa do orzeczenia
- synonimy:
- (1.2) opinia, osąd, ekspertyza
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.3) decyzja administracyjna, postanowienie, wyrok
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. orzecznictwo n, orzecznik m, orzeczniczka ż, orzekanie n, rzeczenie n
- czas. orzekać ndk., orzec dk., rzec dk.
- przym. orzeczeniowy, orzecznikowy, orzeczniczy, rzeczony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- rzecz. odczas. od orzec
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) predicate; (1.2) opinion, statement; (1.3) judgement, ruling
- białoruski: (1.1) выказнік m
- duński: (1.1) udsagnsled n; (1.3) afgørelse w
- esperanto: (1.1) predikato; (1.3) verdikto
- francuski: (1.1) prédicat m
- hiszpański: (1.1) predicado m; (1.2) dictamen m, veredicto m, opinión ż; (1.3) sentencia ż, fallo m, resolución ż
- interlingua: adjudication
- islandzki: (1.1) umsögn ż
- japoński: (1.1) 述語 (じゅつご)
- kazachski: (1.1) баяндауыш; (1.3) қарар, қаулы, билік
- niderlandzki: (1.1) gezegde n
- niemiecki: (1.1) Prädikat n; (1.2) Befund m; (1.3) Spruch m, Entscheid m
- nowogrecki: (1.1) ρήμα n, κατηγόρημα n
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) сказуемое n; (1.2) мнение n, суждение n; (1.3) решение n / постановление n, приговор m (суда)
- szwedzki: (1.1) predikat n; (1.3) avgöra n
- węgierski: (1.1) állítmány
- źródła: