ਸੁਲੇਮਾਨ ਅਰੀਬ

ਸੁਲੇਮਾਨ ਅਰੀਬ (05 ਅਪ੍ਰੈਲ 1922 - 07 ਸਤੰਬਰ 1972) ਔਰੰਗਾਬਾਦ ਦਾ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਕਵੀ ਸੀ।

ਅਰੀਬ ਹਦਰਾਮੀ ਅਰਬ ਮੁਸਲਿਮ ਵੰਸ਼ ਦਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਪੂਰਵਜ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਨਿਜ਼ਾਮ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਹੈਦਰਮਾਉਤ ਤੋਂ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਸ਼ਹਿਰ ਚਲੇ ਗਏ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਸੁਲੇਮਾਨ ਬਿਨ ਅਬਦ ਅਲ-ਰਜ਼ਾਕ ਹੈਦਰਾਬਾਦ ਸਟੇਟ ਫੋਰਸਿਜ਼ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਮਿਸ਼ਨਡ ਅਫਸਰ ਸਨ। ਉਸਦਾ ਦੋ ਵਾਰ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਸਫੀਆ ਬੇਗਮ ਨਾਲ, ਜੋ ਖੁਦ ਇੱਕ ਉਰਦੂ ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਲੇਖਕ ਸੀ।^[1]

ਉਸ ਨੇ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਹੀ ਆਪਣਾ ਸਾਹਿਤਕ ਜੀਵਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਨਿਬੰਧ ਅਤੇ ਛੋਟੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖੀਆਂ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਵਿਤਾ ਵੱਲ ਮੁੜਿਆ। ਉਹ ਭਾਰਤ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਾਣਿਆ ਜਾਣ ਲੱਗਾ।^[2]

ਉਹ 1955 ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਇੱਕ ਉਰਦੂ ਸਾਹਿਤਕ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਸਬਾ (ਦ ਬ੍ਰੀਜ਼) ਦਾ ਸੰਪਾਦਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਸੀ। ਇਸਨੇ ਆਧੁਨਿਕ ਸਾਹਿਤਕ ਰੁਝਾਨਾਂ ਅਤੇ ਸੰਕਲਪਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ।^[3][4]

1. ↑ Khizar Humayun Ansari, The Emergence of Socialist Thought among North Indian Muslims, 1917-1947 (OUP Pakistan, 2015), p. 308.
2. ↑ Amaresh Datta, Mohan Lal (eds.), Encyclopaedia of Indian Literature (Sahitya Akademi, 1991)
3. ↑ Indian Poetry Today - Page 394 by Indian Council for Cultural Relations 1974
4. ↑ Urdu Language and Literature: Critical Perspectives - Page 114 by Gopi Chand Narang, 1991