Guèrra de Vietnam

Guèrra de Vietnam
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Bombing in Vietnam.jpg Bombardament aerian estatsunidenc en 1966.
Informacions generalas
Data	1959 - 30 d'abriu de 1975.
Luòc	Indochina, principalament Vietnam.
Casus belli	Insurreccion comunista de Vietcong.
Eissida	Victòria de Vietnam dau Nord e reunificacion de Vietnam.
Belligerants
Vietnam dau Sud Estats Units d'America Corèa del Sud Tailàndia Austràlia Nòva Zelanda	Vietnam dau Nòrd Vietcong
Comandants
Nguyễn Văn Thiệu Lam Quang Thi Nguyen Cao Ky Ngô Đình Diệm Ngo Quang Truong Dwight D. Eisenhower John F. Kennedy Lyndon B. Johnson Robert McNamara William Westmoreland Richard Nixon Gerald Ford Creighton Abrams Frederick Weyand Elmo Zumwalt John Paul Vann Robin Olds Park Chung Hee Thanom Kittikachorn	Hồ Chí Minh Lê Duẩn Trường Chinh Nguyễn Chí Thanh Võ Nguyên Giáp Phạm Hùng Văn Tiến Dũng Trần Văn Trà Lê Đức Thọ Đồng Sỹ Nguyên Lê Đức Anh Tran Do Nguyen Van Toan Le Trong Tan Hoang Minh Thao Nguyen Minh Chau Tran The Mon Chu Phong Doi Truong Muc Vo Minh Triet
Pèrdas
224 000 tuats e 1 170 000 bleçats [1] 49 700 tuats e 304 700 bleçats [1] 4 400 tuats e 17 000 bleçats [1] 475 tuats e 2 940 bleçats [1] 351 tuats e 1 358 bleçats [1] 55 tuats e 212 bleçats [1]	1 100 000 combatents tuats e 600 000 bleçats [1] 2 milions de civils tuats 16 tuats [2]
Batalhas
Ap Bac — Gof dau Tonkin — Binh Gia — Ba Gia — Dong Xoai — Ia Drang — Khe Sanh — Dak To — Tet (Kham Duc — Hue — Saigon (1968)) — Ofensiva Nguyên Huế (1972) — Hue (1975) — Xuan Loc — Saigon (1975)

La Guèrra de Vietnam, tanben sonada Segonda Guèrra d'Indochina, foguèt un conflicte armat de la Guèrra Freja que se debanèt en Indochina de 1959 a 1975, principalament entre Vietnam dau Nòrd comunista e una aliança gropant Vietnam dau Sud e Estats Units d'America. De son costat, Vietnam dau Nòrd foguèt massivament ajudat per lo camp comunista dirigit per l' Union Sovietica.

Aquela guèrra marquèt fòrtament la societat estatsunidenca, especialament après lo mandadís de conscrits au frònt. De manifestacions e un movement fòrça important còntra la guèrra se desvolopèron entraïnant lo retirament dei fòrças estatsunidencas en 1973 puei l'afondrament de Vietnam dau Sud, la victòria comunista e l'unificacion de Vietnam en 1975. Pasmens, lei bombardaments e lei dispersions de produchs quimics realizats per leis Estatsunidencs pendent la guèrra devastèron lo país causant de degalhs a lòng tèrme. De mai, ambé 3,5 milions de mòrts, la Guèrra de Vietnam fa partida dei conflictes pus murtriers dempuèi la Segonda Guèrra Mondiala.

En 1956, après la signatura deis acòrds de Genèva lo 20 de julhet de 1954, França se deguèt retirar d'Indochina après un sègle de preséncia e l'independéncia de Vietnam foguèt reconeguda. Pasmens, ambé lo sostèn deis Estats Units, la particion dau país de lòng dau 17^en parallèl venguèt permanenta e dos Vietnam se formèron.

Au sud, la Republica de Vietnam foguèt dirigida per Ngo Dinh Diem. Refusèt l'organizacion deis eleccions previstas per leis acòrds de patz e creèt un regim dictatoriau sostengut per leis Estatsunidencs. Au nòrd, lei caps de la Republica Democratica de Vietnam organizèron un estat comunista ajudat per lo blòt comunista, especialament China e Union Sovietica.

La particion e la dictatura de Ngo Dinh Diem entraïnèt rapidament la formacion d'una guerrilha comunista. D'efèct, la politica de Diem, catolic fervorós, ordonèt divèrsei reformas inspiradas per sei valors mentre que la societat de Vietnam dau Sud èra prefondament bodista. Per exemple, lo jòc, qu'èra una tradicion fòrça ancorada, foguèt enebit.

Ansin, tre la fin de 1955, de maquís se formèron tornarmai dins lo sud dau país. En 1957, lei premiers combats aguèron luòc dins lei regions centralas. Puei, en 1958, la presa d'un milier d'armas per la guerrilha novèla permetèt l'armament dei premiereis unitats. Aqueu movement foguèt tanben ajudat per la preséncia au sud de 10 000 a 15 000 quadres comunistas de l'insurreccion anciana còntra lei Francés.

En decembre de 1960, l'insurreccion s'organizèt ambé la creaccion d'un Frònt Nacional de Liberacion (FNL o Vietcong) dirigit per Vietnam dau Nòrd. L'armada de Vietnam dau Sud, entraïnada per luchar dins un conflicte classic dau Guèrra de Corèa foguèt pas capabla d'arrestar lo desvolopament dei maquís. Ansin, en 1961, lo president estatsunidenc Kennedy mandèt de conselhiers militars per ajudar lei soudats dau sud. Aquelei conselhiers seràn 16 000 en 1963^[3]. En mai d'aquò, Kennedy permetèt d'operacions d'inflitracions e de sabotatges còntra Vietnam dau Nòrd^[3]. Enfin, Diem, jujtat pas capables de faciar l'insurreccion, foguèt assassinat per un còp d'estat dei generaus de son armada ambé la complicitat de la CIA^[3].

Pasmens, la situacion se melhorèt pas. Lo successor de Kennedy, Lyndon B. Johnson, aprofichèt donc una tièra d'incidents navaus mau esclarzits dins lo gof de Tonkin lei 2 e 4 d'aost de 1964 per implicar mai leis Estats Units dins la guèrra. Ansin, lo 7 d'aost de 1964,lo Congrès votèt una resolucion que donèt au president la possibilitat d'utilizar la fòrça armada per luchar còntra leis « aggressions comunistas ».

En març de 1965, lo govèrn estatsunidenc decidiguèt d'intervenir dirèctament au Vietnam dau Sud amb un contingent de 135 000 òmes au començament de l'annada que seriá portat a 536 000 en 1968. Divèrsei basas aerianas foguèron installadas. De mai, leis effectius dei fòrças dau Sud se montèron a quasi 900 000 combatents. L'objectiu deis Estats Units èra d'impausar de negociacions ai Comunistas^[4]. Ansin, esitèron pas d'estendre lo conflicte.

Dins lo cèu, l'armada estatsunidenca mandèron donc uneis ofensivas e campanha de bombardaments còntra la guerrilha e lo Vietnam dau Nòrd. En tres annadas, 3 milions de tonas de bombas foguèron largadas au nòrd dau 17^en parrallèl, dins lei zonas pròchas dau parrallèl e au sud^[4]. Enterin, leis avions larguèron tanben de quantitats fòrça importantas d'erbicids, coma l'agent arange, per eliminar la jungla, protegir lei basas estatsunidencas e limitar lei movements de la guerrilha^[4]. Après la guèrra, d'efècts cancerigèns foguèron descubèrt dins la màger part d'aquelei produchs erbicids^[4]. En mai d'aquò, lei tropas terrèstras assaièron d'escagassar lei fòrças comunistas en practicant una guèrra de gausidura. Per exemple, un grop de soudats es mandat per elicoptèr dins una zona per esperar un contacte ambé l'enemic, temptar d'infligir de pèrdas e repartir^[5]. D'estatisticas foguèron demandadas per lo comandament per mesurar lo dinamisme e l'eficacitat deis unitats. Aquò entraïnèt la comunicacion d'informacions faussas, especialament a prepaus dau nombre de mòrts dins lei rengs dau Vietcong.

En fàcia, Vietnam dau Nòrd foguèt picat fortàment lei bombardaments estatsunidencs. Pasmens, lo país èra gaire industrializat e leis Estatsunidencs ausèron pas atacar lo pòrt d'Haiphong onte lei naviris sovietics desbarcavan d'avitalhaments. De mai, fins au chismo entre Union Sovietica e China, poguèt tanben se fissar de l'ajuda chinesa. Enfin, lei combatents comunistas èran ja entraïnats acostumats a la guèrra en causa de lor participacion a la lucha còntra lei Japonés e Francés dempuèi la mitat deis annadas 1940.

Pauc a pauc, capitèron d'obtenir e d'utilizar un armament pus recent. La guerrilha foguèt egalament ben avitalhada gràcias ai pistas Ho Chi Minh traçadas de lòng de la frontiera entre Cambòtja e Vietnam. Lei bombardaments estatsunidencs poguèron pas empachar l'utilizacion d'aquelei pistas. Ansin, de combats importants aguèron luòc au Vietnam dau Sud vèrs Da Nang en 1965, a Pleiku totjorn en 1965, a Quang Tri en 1966 e 1967 e a l'entorn de la basa de Khe Sanh en 1967 e 1968^[5].

Lo 30 de genier de 1968, lo camp comunista mandèron una tièra d'atacas ambé 70 000 a 80 000 combatents, dicha ofensiva dau Tet, en direccion de 105 vilas de Vietnam dau Sud. Pasmens, lo solevament generau esperat per assegurar lo succès de l'ofensiva aguèt pas luòc. De mai, maugrat un efèct de sospressa, lei fòrças estatsunidencas e dau govèrn de Saigon capitèron de rebutar la màger part deis assauts fòrça rapidament, generalament en dos o tres jorns solament. De combats pus malaisats per leis autoritats de Saigon se debanèron a Kontum, Ban Me Thuot, Phan Thiet, Can Tho, et Ben Tre mai la situacion foguèt restablida a la perfin. Lei succès principaus de l'ofensiva foguèron Saigon onte la batalha durarà fins au 7 de març dins certanei borgadas e Hue ont una partida de la ciutat anciana foguèt presa e tenguda durant 28 jorns. L'ofensiva dau Tet foguèt donc una revirada militara importanta per la guerrilha e lo Vietnam dau Nòrd.

Pasmens, la reaccion de la societat estatsunidenca transformèt la revirada dei combats en succès politic decisiu. D'efèct, aquela ofensiva demostrèt la capacitat de Vietnam dau Nòrd e de Vietcong de contuniar la guèrra mentre que la propaganda estatsunidenca anonciava son afondrament venent dempuei 1964. De mai, leis Estats Units comprenguèron que lor armada èra encalada au Vietnam. Ansin, a partir de 1968, l'oposicion a la guèrra aumentèt pauc a pauc entre leis Estatsunidencs.

En 1965, l'oposicion estatsunidenca còntra la guèrra capitèt una tièra de manifestacions reünissent 70 000 personas dins 60 vilas^[6]. Puei, dins leis annadas 1965-1968, leis inegalitats dau servici militar, leis atrocitats de la guèrra e leis imatges dei mèdias demeniguèron lo sostèn per la guèrra dins la societat estatsunidenca. Per exemple, lei soudats negres formavan 31% deis unitats de combat mentre que lor populacion se montava solament a 11% deis Estatsunidencs. D'autra part, lei mèdias mostrèron d'imatges de soudats mòrts o l'execucion somària d'un presonier comunista per un cap de la policia de Saigon durant l'ofensiva dau Tet. Aquela ofensiva foguèt l'element entraïnant lo desvolopament d'un movement poderós còntra lo conflicte.

La guèrra dau Vietnam venguèt donc un enjòc fòrça important au nivèu politic. A partir de 1966, lo Senat puei lo Congrès acomencèron d'enquistar a prepaus de la guèrra e d'encoratjar lo president a la moderacion. En 1968, en causa de la contestacion, Johnson deguèt renonciar de se presentar tornarmai ais eleccions presidencialas. Anoncièt tanben la fin dei bombardaments au Vietnam dau Nòrd e lo començament de negociacions a París ambé lei Comunistas. Pasmens, aqueleis iniciativas permetèron pas ai Democrats de ganhar tornarmai leis eleccions de 1968 e lo Republican Richard Nixon foguèt elegit.

Nixon decidiguèt de retirar lei soudats estatsunidencs de Vietnam e d'equipar l'armada dau Sud per contuniar la guèrra e rebutar lei Comunistas. Aquela politica foguèt dicha vietnamizacion. Foguèt marcada per una aumentacion deis ajudas per lo govèrn dau Sud e sei tropas, una diminucion dau nombre de soudats e una continuacion deis ofensivas aerianas per mantenir la pression sus lei Comunistas. Ansin, lei fòrças armadas dau Sud recebèron un milion de fusils, 2 000 canons, de naviris, d'avions e de veïculs. De mai, leis ajudas financièras se montèron de 4,4 miliards de dolars entre 1966 e 1968 a 9,6 miliards entre 1969 e 1972. Enterin, l'armada estatsunidenca retirèt seis òmes, especialament seis unitats terrèstras. Lor nombre evolucionèt de 536 000 en 1968 a 156 000 en 1971.

Pasmens, per constrénher lei Comunistas de negociar e obtenir la fin de la guèrra, leis Estatsunidencs limitèron pas lor estrategia au retirament de sei soudats e a l'aumentacion deis ajudas a seis aliats. Ansin, l'aviacion mandèron tornarmai de campanhas de bombardaments importants còntra Vietnam, còntra lei pistas d'avitalhament au Cambòtja e còntra lei pòrts dau Nòrd que foguèron minats. Aperaquí 4,3 milions de bombas foguèron largadas durant la presidéncia Nixon còntra 3 pendent l'èra Johnson. Aqueu sostèn aerian permetèt a l'armada de Saigon de rebutar una tièra novèla d'ofensivas massissas dau Nòrd entre març e octòbre de 1972. Lei Comunistas perdèron 100 000 òmes e deguèron acceptar un acòrd ambé leis Estats Units e lo Vietnam dau Sud. Aquel acòrd foguèt lo tractat de París signat lo 27 de genier de 1973. Leis Estats Units deguèron retirar sei tropas en 60 jorns e lo Vietnam dau Nòrd liberar sei presoniers. La preséncia de soudats dau Nòrd au Sud foguèt tanben reconeguda.

Se leis acòrds de París permetèron lo retirament estatsunidenc, l'alta-au-fuòc foguèt gaire respectada entre lei combatents dei dos Vietnam e de renfòrç foguèron mandats au Sud per lo Nòrd. Lo Sud, en revenge, aguèt de problèmas importants en causa de la corrupcion fòrça auta de seis autoritats, de la diminucion de l'ajuda de Washington e de difficultats de Nixon fàcia a l'escàndol de Watergate. Ansin, empachant per aqueu afaire, lo president estatsunidenca mandèt mens d'ajudas au govèrn dau Sud per contuniar la guèrra.

En decembre de 1974, lei tropas comunistas ataquèron e prenguèron Phuoc Binh dempuei Cambòtja a 160 quilomètres de Saigon que sei aliats se limitèron ai protestacions diplomaticas. Lo president dau Sud, Nguyễn Văn Thiệu, decidiguèt de despartir sei fòrças per limitar leis infiltracions d'aqueu tipe per lei pistas Ho Chi Minh. En març de 1975, lo Nòrd poguèt donc mandar d'ofensivas novèlas concentradas sus certanei ponchs. Lo Sud, que sei tropas èran pas concentradas, mau capitèt de replicar.

Lo Nòrd ataquèt lo centre de Vietnam dau Sud e capitèt de prendre Buôn Ma Thuột puei lei platèus centraus dau país. Après aquelei desfachas, l'armada dau Sud perdèt sa coesion e sa combativitat, ja entamenada per la duracion de la guèrra e la baissa deis ajudas estatsunidencas. Lei vilas principalas dau Sud foguèron donc presas d'un biais aisat, quasi sensa combats, per lei soudats dau Nòrd e de Vietcong : Hue lo 25 de març e Da Nang lo 2 d'abriu. Entre lo 9 e lo 21 d'abriu, la vila de Xuan Loc, darriera posicion defenduda per l'armada dau Sud, foguèt presa per lei Comunistas que poguèron adonc enceuclar Saigon. La capitala deguèt capitular lo 30 d'abriu après una batalha corta entraïnant la fin de la guèrra e la reünificacion de Vietnam.

La consequéncia principala de la guèrra foguèt la reünificacion de Vietnam devesits après la fin de la guèrra d'Indochina (1946-1954). Foguèt tanben una victòria dau camp comunista au nivèu de la Guèrra Freja acomençada dempuei la fin deis annadas 1940 entre Estats Units e Union Sovietica. En 1975, lei Comunistas capitèron de prendre lo poder en Laos e en Cambòtja. Pasmens, la division dau camp comunista entre China e Union Sovietica entraïnèt d'autrei guèrras dins la region. Ansin, en 1978, una guèrra començèt entre Cambòtja e Vietnam. S'acabèt per l'ocupacion de Cambòtja e una guèrra civila lònga. China assaièt de replicar en 1979 atacant la frontiera nòrd de Vietnam durant un mes avans de se retirar.

En causa de mejans utilizats durant la guèrra (bombardaments massius, produchs quimics...), lo nombre totau de pèrdas es malaisat d'estimar. Durant la guèrra, lei pèrdas de Vietnam foguèron de 255 000 militars e 430 000 civils tuats per lo Sud e de 1,5 milions de mòrts per lo Nòrd. Lo bilan anonciat per lo govèrn d'Hanoi lo 3 d'abriu de 1995 foguèt d'un milion de combatents e quatre milions de civils tuats. Pasmens, en despiech de son importància, aquelei chifras foguèron gaire contestats.

Lei pèrdas deis Estats Units foguèron egalas a 58 217 soudats tuats e 303 635 bleçats. 8 744 000 militars estatsunidencs particpèron a la guèrra. De mai, leis autreis aliats de Washington que participèron au conflicte perdèron aperaquí 5 000 òmes.

1. ↑ ^{1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5} et ^1,6 Casualties - US vs NVA/VC, [1]
2. ↑ Dunnigan, James & Nofi, Albert: Dirty Little Secrets of the Vietnam War: Military Information You're Not Supposed to Know. St. Martin's Press, 2000, p. 284.
3. ↑ ^{3,0 3,1} et ^3,2 André Kaspi, Les Américains – 2. Les Etats-Units de 1945 à nos jours, Editions du Seuil (2002), p.519.
4. ↑ ^{4,0 4,1 4,2} et ^4,3 André Kaspi, Les Américains – 2. Les Etats-Units de 1945 à nos jours, Editions du Seuil (2002), p.519.
5. ↑ ^5,0 et ^5,1 André Kaspi, Les Américains – 2. Les Etats-Unis de 1945 à nos jours, Editions du Seuil (2002), p.523.
6. ↑ André Kaspi, Les Américains – 2. Les Etats-Units de 1945 à nos jours, Editions du Seuil (2002), p.523.

• Hall, Simon, “Scholarly Battles over the Vietnam War,” Historical Journal 52 (Sept. 2009), 813–29.
• Henri Froment-Meurice, Journal d'Asie, L'Harmattan, Paris, 2005, ISBN: 2-7475-8270-1 Extraits sur Géopolitis
• Hannah Arendt, Du mensonge à la violence "Du mensonge en politique : réflexions sur les documents du Pentagone", Calmann-Levy, Paris, 2003
• Jacques Portes, Les Américains et la guerre du Vietnam, Éditions Complexe, Paris, 1999, ISBN: 2-87027-471-8
• Jacques Danois, Frères dans la rizière, Fayard, 1998, ISBN: 2-213-60109-7
• Robert McNamara, Avec le recul, Seuil, 1998, ISBN: 2-02-025917-6
• Philippe Franchini, Les guerres d'Indochine, Pygmalion, Paris, 1997, ISBN: 2857042671
• Gilles Férier, Les trois guerres d'Indochine, Presses Universitaires de Lyon, 1994, ISBN: 2-7297-0483-3
• Michaël Flaks, "Chroniques de la Route Mandarine" préface de Jean Ziegler, Éditions de Magrie,1994,ISBN: 2-909434-44-3
• Jean-Claude Guillebaud / Raymond Depardon, La colline des Anges, Seuil, 1993, ISBN: 2-02-019828-2
• Truong Nhu Tang, Mémoires d'un Vietcong, Flammarion, 1992, ISBN: 2-08-064803-9
• Olivier Todd, Cruel avril, Robert Laffont, 1987, ISBN: 2-221-04852-0
• Stanley Karnow, Vietnam, 1983, ISBN: 2-7242-2475-2
• Michael Herr, Putain de mort, Albin Michel, 1980
• Jacques Suant, Vietnam 45-72, Arthaud, 1972
• Philip Jones Griffiths, Vietnam Inc., 1971, ISBN: 0-7148-9309-9
• Norman Mailer, Les Armées de la nuit, 1969, ISBN: 2-246-13962-7
• Jean Cazemajou, Jean-Michel Lacroix (sous la direction de), La guerre du Vietnam et l'opinion publique américaine 1961-1973, Presses de la Sorbonne nouvelle, 1991.
• Laurent Cesari, L'Indochine en guerres, 1945-1993, Belin, 2000.
• Christopher Gosha, Maurice Vaïsse, La guerre du Vietnam et l'Europe 1963-1973, Bruylant, 2003.
• Mangold Tom, Penycate John "Les tunnels de Cu Chi" Albin Michel 1986
• Vital Ferry, Les ailes du dragon tome 2: Aviation civile en Indochine (1955-1975), le trait d'union Modèl:Numéro168, 1996.
• Neil Sheehan, L'innocence perdue. Un Américain au Vietnam, Seuil, 1990, ISBN: 2-02-012189-1
• Noam Chomsky, La fabrication du consentement, Agone, 1988, 2002.
• Carter, Jimmy. By The President Of The United States Of America, A Proclamation Granting Pardon For Violations Of The Selective Service Act, 4 August 1964 To 28 March 1973 (21 January 1977)
• Central Intelligence Agency. "Laos", CIA World Factbook
• Kolko, Gabriel The End of the Vietnam War, 30 Years Later
• Eisenhower, Dwight D. Mandate for Change. (1963) a presidential political memoir
• Ho, Chi Minh. "Vietnam Declaration of Independence", Selected Works. (1960–1962) selected writings
• LeMay, General Curtis E. and Kantor, MacKinlay. Mission with LeMay (1965) autobiography of controversial former Chief of Staff of the United States Air Force
• Kissinger, United States Secretary of State Henry A. "Lessons on Vietnam", (1975) secret memoranda to U.S. President Ford
• Kim A. O'Connell, ed. Primary Source Accounts of the Vietnam War (2006)
• McCain, John. Faith of My Fathers: A Family Memoir (1999) *Marshall, Kathryn. In the Combat Zone: An Oral History of American Women in Vietnam, 1966–1975 (1987)
• Martin, John Bartlow. Was Kennedy Planning to Pull out of Vietnam? (1964) oral history for the John F. Kennedy Library, tape V, reel 1.
• Myers, Thomas. Walking Point: American Narratives of Vietnam (1988)
• Public Papers of the Presidents, 1965 (1966) official documents of U.S. presidents.
• Schlesinger, Arthur M. Jr. Robert Kennedy and His Times. (1978) a first-hand account of the Kennedy administration by one of his principal advisors
• Sinhanouk, Prince Norodom. "Cambodia Neutral: The Dictates of Necessity." Foreign Affairs. (1958) describes the geopolitical situation of Cambodia
• Tang, Truong Nhu. A Vietcong Memoir (1985), revealing account by senior NLF official
• Terry, Wallace, ed. Bloods: An Oral History of the Vietnam War by Black Veterans (1984)
•  {{{títol}}}. ISBN 9780151936366. - Total pages: 350
• The landmark series Vietnam: A Television History, first broadcast in 1983, is a special presentation of the award-winning PBS history series, American Experience.
• The Pentagon Papers (Gravel ed. 5 vol 1971); combination of narrative and secret documents compiled by Pentagon. excerpts
• U.S. Department of State. Foreign Relations of the United States (multivolume collection of official secret documents) vol 1: 1964; vol 2: 1965; vol 3: 1965; vol 4: 1966;
• U.S. Department of Defense and the House Committee on Armed Services. U.S.-Vietnam Relations, 1945–1967. Washington, D.C. Department of Defense and the House Committee on Armed Services, 1971, 12 volumes.
• Vann, John Paul Quotes from Answers.com Lt. Colonel, U.S. Army, DFC, DSC, advisor to the ARVN 7th Division, early critic of the conduct of the war.
• Anderson, David L. Columbia Guide to the Vietnam War (2004).
• Baker, Kevin. "Stabbed in the Back! The past and future of a right-wing myth", Harper's Magazine (June 2006) .
• Angio, Joe. Nixon a Presidency Revealed (2007) The History Channel television documentary
• Berman, Larry. Lyndon Johnson's War: The Road to Stalemate (1991).
• Blaufarb, Douglas. The Counterinsurgency Era (1977) a history of the Kennedy Administration's involvement in South Vietnam.
• Brigham, Robert K. Battlefield Vietnam: A Brief History a PBS interactive website
•  {{{títol}}}. ISBN 9780521850629. 
• Buckley, Kevin. "Pacification’s Deadly Price", Newsweek, 19 June 1972.
• Buzzanco, Bob. "25 Years After End of Vietnam War: Myths Keep Us From Coming To Terms With Vietnam", The Baltimore Sun (17 April 2000) .
• Church, Peter ed. A Short History of South-East Asia (2006).
• Cooper, Chester L. The Lost Crusade: America in Vietnam (1970) a Washington insider's memoir of events.
•  {{{títol}}}. ISBN 1585444197. 
• Demma, Vincent H. "The U.S. Army in Vietnam." American Military History (1989) the official history of the United States Army. Available online
•  {{{títol}}}. ISBN 9780195517842. 
• .
• Duiker, William J. The Communist Road to Power in Vietnam (1996).
• Duncanson, Dennis J. Government and Revolution in Vietnam (1968).
• Fincher, Ernest Barksdale, The Vietnam War (1980).
• Ford, Harold P. CIA and the Vietnam Policymakers: Three Episodes, 1962–1968. (1998).
• Gerdes, Louise I. ed. Examining Issues Through Political Cartoons: The Vietnam War (2005).
• Gettleman, Marvin E.; Franklin, Jane; Young, Marilyn Vietnam and America: A Documented History. (1995).
• Hammond, William. Public Affairs: The Military and the Media, 1962–1968 (1987); Public Affairs: The Military and the Media, 1068–1973 (1995). full-scale history of the war by U.S. Army; much broader than title suggests.
• Herring, George C. America's Longest War: The United States and Vietnam, 1950–1975 (4th ed 2001), most widely used short history.
• Hitchens, Christopher. The Vietnam Syndrome.
•  {{{títol}}}. ISBN 0670842184. ; popular history by a former foreign correspondent; strong on Saigon's plans.
• Kutler, Stanley ed. Encyclopedia of the Vietnam War (1996).
•  {{{títol}}}. ISBN 0786445173. 
• Leepson, Marc ed. Dictionary of the Vietnam War (1999) New York: Webster's New World.
• Lewy, Guenter. America in Vietnam (1978), defends U.S. actions.
• Logevall, Fredrik. The Origins of the Vietnam War (Longman [Seminar Studies in History] 2001).
• McMahon, Robert J. Major Problems in the History of the Vietnam War: Documents and Essays (1995) textbook.
• McNamara, Robert, James Blight, Robert Brigham, Thomas Biersteker, Herbert Schandler, Argument Without End: In Search of Answers to the Vietnam Tragedy, (Public Affairs, 1999).
•  {{{títol}}}. ISBN 0195583760. 
•  {{{títol}}}. ISBN 1863732829. 
• Milne, David. America's Rasputin: Walt Rostow and the Vietnam War (Hill & Wang, 2008).
• Moise, Edwin E. Historical Dictionary of the Vietnam War (2002).
•  {{{títol}}}. ISBN 0807823007. 
• Moss, George D. Vietnam (4th ed 2002) textbook.
• Moyar, Mark. Triumph Forsaken: The Vietnam War, 1954–1965, (Cambridge University Press; 412 pages; 2006). A revisionist history that challenges the notion that U.S. involvement in Vietnam was misguided; defends the validity of the domino theory and disputes the notion that Ho Chi Minh was, at heart, a nationalist who would eventually turn against his Communist Chinese allies.
• Major General Spurgeon Neel. Medical Support of the U.S. Army in Vietnam 1965–1970 (Department of the Army 1991) official medical history
• Nulty, Bernard.The Vietnam War (1998) New York: Barnes and Noble.
•  {{{títol}}}. ISBN 9780897897198. 
• Palmer, Bruce, Jr. The Twenty-Five Year War (1984), narrative military history by a senior U.S. general.
• Schell, Jonathan. The Time of Illusion (1976).
• Schulzinger, Robert D. A Time for War: The United States and Vietnam, 1941–1975 (1997).
• Sorley, Lewis, A Better War: The Unexamined Victories and Final Tragedy of America's Last Years in Vietnam (1999), based upon still classified tape-recorded meetings of top level US commanders in Vietnam, ISBN 0-15-601309-6
• Spector, Ronald. After Tet: The Bloodiest Year in Vietnam (1992), very broad coverage of 1968.
•  {{{títol}}}. ISBN 0811700712. 
• Summers, Harry G. On Strategy: A Critical Analysis of the Vietnam War, Presidio press (1982), ISBN 0-89141-563-7 (225 pages)
• Tucker, Spencer. ed. Encyclopedia of the Vietnam War (1998) 3 vol. reference set; also one-volume abridgement (2001).
•  [2]. ISBN 9780816071029. 
• Witz, James J. The Tet Offensive: Intelligence Failure in War (1991).
• Young, Marilyn, B. The Vietnam Wars: 1945–1990. (1991).
• Xiaoming, Zhang. "China's 1979 War With Vietnam: A Reassessment", China Quarterly. Issue no. 184, (December 2005)

• Portal de l'istòria