Guèrra Civila Russa

Guèrra Civila Russa
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Esquèma generau de la Guèrra Civila Russa dins lei regions occidentalas de Russia.
Informacions generalas
Data	octòbre de 1917 - junh de 1923
Luòc	Union Sovietica, Finlàndia, estats baltes, Polonha e Romania
Eissida	Victòria bolchevica en Union Sovietica Independéncia de Finlàndia Independéncia de Letònia Independéncia de Lituània Independéncia d'Estònia Independéncia de Polonha Independéncia de Romania Independéncia de Tanno Tova
Belligerants
Russia Sovietica	Armadas blancas : Govèrn Provisòri Autonòmia d'Alash Siberia Autonoma Movements nacionalistas : Polonha Finlàndia Estònia Letònia Lituània Ucraïna Georgia Armenia Azerbaitjan Republica Montanhosa dau Nòrd de Caucàs Republica de Don Republica Populara de Koban Intervencion estrangiera deis Empèris Centraus e seis aliats : Alemanha Empèri Otoman Livònia Intervencion estrangiera de l'Entenduda e seis aliats : Reialme Unit Japon Checoslovaquia França Grècia Estats Units d'America Serbia Romania Itàlia China País d'Asia Centrala : Emirat de Bukhara Khanat de Khiva Mongolia Autrei faccions : Armadas Vèrdas Makhnovchtchina
Pèrdas
Au mens 1 200 000 mòrts[1]	Au mens 1 500 000 mòrts

La Guèrra Civila Russa se debanèt de la fin de 1917, après la presa dau poder per lei Bolchevics e seis aliats, fins au mes de junh de 1923. Fòrça complèx, aqueu conflicte s'acabèt per l'independéncia de divèrsei país (Finlàndia, país baltes, Polonha, Tanno Tova), de modificacions frontalieras au profiech de Romania, de Polonha e de Turquia e enfin per lo mantenement e lo renfòrçament dau govèrn bolchevic en Russia. Marquèt tanben lei premiers afrontaments entre lei país capitalistas e lei Bolchevics. Pasmens, lei dos camps èran afeblits e cada camp deguèt donc acceptar l'existéncia de son advèrsari.

Leis operacions importantas de la Guèrra Civila Russa acomencèron en 1918. Lei Bolchevics comunistas e lei Blancs, coalicion eterogenèa gropant de partisans e d'enemics de l'Empèri (generaus de l'armada russa, membres dau Govèrn provisòri de Febrier, Menchevics...) que lo ponch comun èra l'ostilitat ai Bolchevics, se disputèron lo contraròtle dau govèrn centrau. Per lei Bolchevics, la presa dau poder èra la premiera etapa de l'entraïnament d'una revolucion comunista mondiala. Rapidament, d'autrei conflictes se superpausèron sus aquela trama menats per de movements païsans en lucha còntra la conscripcion o leis impòsts de guèrra (Armadas Verdas...) o de movements nacionalistas luchant per l'independéncia (Ucraïna, país baltes... etc). D'alianças cambiantas, sovent dictadas per lei necessitats e l'oportunisme, se formèron entre aquelei faccions dins lo corrent de la guèrra. Enfin, a partir de la fin de la Premiera Guèrra Mondiala, leis armadas dei país venceires desbarquèron de còrs expedicionaris importants per sostenir leis enemics dei Bolchevics e assaiar de formas de zonas d'influéncia dins lo cas d'una division dau territòri rus.

Gràcias a la superioritat numerica, au sostèn estrangier e a la desorganizacion de l'armada bolchevica, lei Blancs e leis independentistas aguèron l'avantatge au començament de la guèrra. Pasmens, lei soudats estrangiers, escagassats per cinc annadas de guèrra dempuei de 1914, foguèron de butas aisadas per la propaganda pacificista bolchevica e leis armadas occidentalas deguèron rapidament limitar seis operacions a l'ocupacion dei pòrts principaus. D'autra part, sota la direccion de Trotski, l'armada bolchevica foguèt reorganizat e aprofichèt lo ret de camin de fèrre rus a l'entorn de Petrograd e de Moscó per esquichar una après l'autra leis ofensivas desunidas deis armadas blancas. A la fin de 1919, lei Bolchevics avián l'avantatge e lei país occidentaus èran obligats d'evacuar sei soudats en causa dei rics de mutinariá (revòuta de la flòta francesa a Odessa...).

Fins a 1923, l'Armada Roja conquistèt pauc a pauc lo sud e lei regions orientalas de Russia. Dins lei regions occidentalas, capitèt d'esquichar lei movements independentistas d'Ucraïna e de Bielorussia. En revènge, la guèrra còntra Polonha de 1919-1921 s'acabèt per de pèrdas importantas e rompèt lo vam de la revolucion, ja afeblida per la revirada dei Revolucions Alemanda e Ongresa en 1919. Ansin, se la revolucion trionfava en Russia, lei caps bolchevics deguèron acceptar d'abandonar l'idèa de son extension mondiala e negociar lo reglament dau conflicte. De l'autre caire, l'acceptacion dei negociacions èra una reconóissença de facto de l'existéncia dau govèrn bolchevic e de l'incapacitat dei venceires de la Premiera Guèrra Mondiala de l'anientar. Sota la direccion de Georges Clemenceau, una politica d'isolament dau govèrn bolchevic, que formèt oficialament l'Union Sovietica lo 30 de decembre de 1922, va donc succedir a la guèrra.

1. ↑ G.F. Krivosheev, Soviet Casualties and Combat Losses in the Twentieth Century, pp. 7-38.