Crisi dels refugiats en Euròpa

La crisi dels refugiats en Euròpa o «crisi migratòria», es un nom de la situacion umanitària critica, qu'arribèt en 2015, amb l'aument del flus descontrolat de refugiats dins païses europèus. Lo tèrme s'utiliza dempuèi abril de 2015 e fa allusion a l'aument del nombre de refugiats e migrants per motius economics e umantàris qu'utilizan de via desplaçament irregular, originaris de zònas coma l'Orient Mejan, Africa e los Balcans, qu'arriban en Union Europèa passant Mediterranèa e lo sud èst d'Euròpa e demandant asili.^[2][3][4][5] La majoritat dels refugiats venon de Siria, Afganistan o Eritrèa.^[6]

Es la crisi mai granda migratòria e umanitària en Euròpa, dempuèi la Segonda Guèrra Mondiala.^[7] Segon l'Agéncia Europèa de Frontièras —Frontex—, entre genièr e julhet de 2015, unes 95 000 immigrants foguèron salvats per l'Operacion Triton dins la Mediterranèa centrala, e près de 340 000 immigrants arribèron dins l'Union Europèa, gaireben lo triple que dins lo mèsms periòde de 2014.^[8][9] La presidéncia del Conselh de l'Union Europèa convoquèt en setembre de 2015 una reünion extraordinària dels 28 Estats membres, per resòlvre la situacion migratòria «atenguèt recentament de proporcions sens precedents».^[10][11] Segon lo vice-president de la Comission Europèa, Frans Timmermans, s'«agís d'una crisi mondiala qu'a de demanda una responsa europèa».^[10]

La crisi sorgiguèt amb lo nombre creissent de migrants e de refugiats qu'arribavan —o ensajavan arribar— dins los Estats membres de l'Union Europèa, passant la mar Mediterranèa e los Balcans, venents de païses d'Africa, Orient Mejan e Asia del Sud; aqueles movements de populacion se caracterizon per la migracion forçada de victimas dels conflictes armats, persecucions o violacions massissas dels dreches umans, e per l'accion de malhums mafioses de trafic illegal e tracta de personas.^[12] Entre 2007 e 2011, un grand nombre d'immigrants illegals venents de l'Orient Mejan e Africa passèron la frontièra entre Turquia e Grècia, çò qu'obliguèt Grècia e a l'Agéncia Europèa de Proteccion de Frontièras —Frontex— a melhorar los contraròtles frontalièrs.^[13] En 2012, l'afluéncia d'immigrantas en Grècia per tèrra mermèt 95% après la construccion d'una barralha dins la zòna de la frontièra entre Grècia e Turquia que seguís pas lo cors del riu Maritsa.^[14] En 2015, Bulgaria, agrandiguèt la barralha dins la frontièra amb Turquia, per evitar los fluses migratòris subretot a causa de la Guèrra civila siriana.^[15][16] En Setembre de 2015, lo govèrn d'Ongria anoncièt la realizacion d'una barralha dins la frontièra amb Serbia, per ensejar de conténer lo flus d'immigrants e faguèt un delicte l'intrada dins las seunas frontièras; Àustria e Alemanha faguèt intrar de milièrs de refugiats que podavan pas accedir al país.^[17][18][17]

Lo problèma venguèt mai agut amb la tragedia de milièrs de migrants que meton las seunas vidas en perilh passant la Mediterranèa, a bòrd d'embarcacions precàrias e de vaissèls dangierós o amb un demai de personas.^[12][19] A abril de 2015, almens cinc embarcacions que transportavan gaireben dos mil migrants cap a Euròpa, s'enfonsèron, amb una unes 1200 personas mòrtas; l'accident amb màgers victimas foguèt lo naufragi de 19 d'abril dins las aigas del canal de Sicília.^[20] Aqueles naufragis se faguèron dins un contèxte de conflictes en cors dins divèrses païses del nòrd d'Africa e de l'Orient Mejan, e tanben de refús de divèrses govèrns de l'Union Europèa per finançar l'Operacion Mare Nostrum, un programa umanitari e de salvament organizat pel govèrn italian, que foguèt substituit en novembre de 2014 per l'Operacion Triton de l'agéncia europèa Frontex. Lo 23 d'abril de 2015, los govèrns de l'UE s'acordèron per triplar los fons per las operacions de la patrolha frontalièra en Mediterranèa, per tòca d'egalar las capacitats prealablas de l'Operacion Mare Nostrum, mas Amnistia Internacionala critiquèt la decision de l'UE, perque « agrandir pas l'airal operatiu de Triton» dins la zòna per abans cobèrta per Mare Nostrum; en seguent, l'Union Europèa decidiguèt de començar una nòva mission militara amb sèti a Roma nomenada l'operacion naval (EUNAVFOR Med).^[21][22]

Lo diluns 14 de setembre de 2015, una cima extraordinària del Conselh dels ministres de l'Union Europèa arribèt pas a cap d'acòrdi global per una distribucion dels 120.000 migrants en Grècia, Itàlia e Ongria. Per resòlvre lo problèma foguèt prepausat de melhorar la cooperacion amb los païses mejancièrs d'Euròpa e l'establiment de centres de detencion e destriament.^[23]

En 2014, los Estats membres de l'Union Europèa recebèron 132.405 demandas dels migrants. Al total, 23.295 demandas foguèron acceptadas, e aqueles migrants recebèron de proteccions de l'UE (asili, condicion de refugiat, proteccion subsidiària, proteccion per de rasons umanitàrias), alara que 109.110 demandas foguèron refusadas, e aqueles migrants èra obligats de sortir del territòri de l'Union Europèa.^[24] Segon Eurostat, quatre estats —Alemanha, Itàlia, França e Suècia— recebon près de dos terces de las demandas de asili de l'UE, alara que l'analisi de las donadas de las Nacions Unidas e de la Banca Mondiala indica qu'Ongria, Àustria e Suècia, los principals receptors dels damandants d'asili de l'UE.^[25][26]