grava

grava masculin

1. (geologia) Ròca detritica amb d'elements grossencs (sablas grossas e codolets), d’origina fluviala o litorala).
2. (pedologia) Sòl format per de fragments minerals: calhaus e codòls pichons e sabla
3. (construccion) Pèiras bocinadas en trocets que s'utiliza en construccion per afermir un sòl, coma constituent de beton, etc.

Traduccions

alemand: Grus (de), Schutt (de) anglés: gravel (en) basc: legarra (eu) catalan: grava (ca), pòlvores gruixudes (ca), sorra grossa (ca)

espanhòl: grava (es), cascajo (es) francés: gravier (fr) italian: ghiaia (it) portugués: areia grossa (pt), brita (pt), cascalho (pt)

Forma de vèrb

grava

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de gravar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de gravar

Catalan Etimologia

D'un preroman indoeuropèu *grava

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « grava »

Prononciacion

Oriental: central [ˈɡɾaβə], balear [ˈɡɾavə]

Occidental: nord-occidental [ˈɡɾa.βa], valencià [ˈɡɾa.va], [ˈɡɾa.βa]

Sillabas

gra|va

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
grava	graves

grava masculin

1. grava

Forma de vèrb

grava

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de gravar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de gravar

Espanhòl Etimologia

D'un preroman indoeuropèu *grava

Prononciacion

escotar « grava »

Prononciacion

/ˈɡɾaβa/, /ˈɡɾaβa/

Sillabas

gra|va

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
grava	gravas

grava masculin

1. grava

Francés Forma de vèrb

grava

1. Tresena persona del singular del passat simple de graver Prononciacion França (Lion) : escotar « grava » França (Estrasborg) : escotar « grava »