contrast

contrast masculin

1. Oposicion marcada de causas contràrias
2. Oposicion o dissemblança de causas o de qualitats a las veire pausadas l’una al costat de l’altra, a las compar, mai que mai dins los domènis de pintura, de l'escultura, de la literatura o de la musica.

Variantas dialectalas

• contraste

Sinonims

oposicion marcada

• contèst / contèsta / contestacion

Locucions

• substància de contrast
• rapòrt de contrast

Traduccions

alemand: Gegensatz (de), Kontrast (de) (optica, ...) anglés: contrast (en) basc: catalan: contrast (ca)

espanhòl: contraste (es) francés: contraste (fr) italian: contrasto (it) portugués: contrasto (pt)

Anglés Etimologia

Pel francés contraste, del latin contra stare litaralament « èsser contra », « s’opausar a »

Prononciacion

RU /ˈkɒntɹɑːst/, /ˈkɒntɹɑːst/

EUA /ˈkɑnt(ʃ)ɹæst/, /ˈkɑnt(ʃ)ɹæst/ (nom e vèrb) , /kənˈt(ʃ)ɹæst/, /kənˈt(ʃ)ɹæst/ (vèrb)

Nom comun

contrast masculin

Declinason
Singular	Plural
contrast	contrasts
[konˈtɾast]	[konˈtɾasts]

1. contrast ^(oc)

Vèrb

contrast

1. Contrastar

Catalan Etimologia

Desverbal de contrastare, del latin contra stare litaralament « èsser contra », « s’opausar a »

Prononciacion

oriental /kunˈtɾast/, /kunˈtɾast/

occidental /konˈtɾast/, /konˈtɾast/

Nom comun

contrast masculin

Declinason
Singular	Plural
contrast	contrasts

1. contrast ^(oc)