arma

Occitan Etimologia

(Nom comun 1) Del latin anima.

(Nom comun 2) Del latin arma.

Prononciacion

/ˈaɾmo̞/

escotar « arma »

/ˈaʀmə/

Sillabas

ar | ma (2)

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
arma	armas
[ˈaɾmo̞]	[ˈaɾmo̞s]

arma femenin

Principi vital d'un èsser vivent.

Sinonims

amna (gascon)
anma

Traduccions

alemand: Seele ^(de) femenin
anglés: soul ^(en)
catalan: ànima ^(ca)femenin
espanhòl: alma ^(es) femenin
francés: âme ^(fr) femenin

italian: anima ^(it) femenin
istriòt: anama ^(ist) femenin, anema ^(ist) femenin, anima ^(ist) femenin
portugués: alma ^(pt) femenin
romanés: inimă ^(ro) femenin

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
arma	armas
[ˈaɾmo]	[ˈaɾmos]

arma femenin

Aisina per atacar o se defendre.

Traduccions

alemand: Waffe ^(de) femenin
anglés: weapon ^(en)
catalan: arma ^(ca) femenin
espanhòl: arma ^(es) femenin

francés: arme ^(fr) femenin
italian: arma ^(it) femenin
portugués: arma ^(pt) femenin
romanés: armă ^(ro) femenin

Forma de vèrb

arma

Tresena persona del singular del present del singular de armar.
Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de armar.

Catalan Etimologia

Del latin arma, armorum (« armas »).

Prononciacion

oriental /ˈarmə/, /ˈarmə/, occidental /ˈaɾma/, /ˈaɾma/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
arma	armes

arma

arma (aisina per atacar o se defendre).

Forma de vèrb

arma

Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de armar.
Segonda persona del singular a l'imperatiu afirmatiu de armar.

Espanhòl Etimologia

Del latin arma, armorum (« armas »).

Prononciacion

/ˈaɾma/, /ˈaɾma/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
arma	armas
[ˈaɾma]	[ˈaɾmas]

arma

arma (aisina per atacar o se defendre).

Forma de vèrb

arma

Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de armar.
Segonda persona del singular (tú) a l'imperatiu de armar.

Referéncias

Diccionario de la lengua espaňola de la Real Academia española : https://dle.rae.es/arma?m=form

Francés Prononciacion

/aʁma/

França (Lion) : escotar « arma »

França (Vòges) : escotar « arma »

Forma de vèrb

arma

Tresena persona del singular al preterit de armer.

Italian Etimologia

Del latin arma, armorum (« armas »).

Prononciacion

/ˈaɾma/

Itàlia : escotar « arma »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
arma	armi
[ˈaɾma]	[ˈaɾmi]

arma femenin

arma (aisina per atacar o se defendre).

Forma de vèrb

arma

Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de armare.
Segonda persona del singular a l'imperatiu afirmatiu de armare.

Referéncias

http://www.sapere.it/enciclopedia/arma.html

Portugués Etimologia

Del latin arma, armorum (« armas »).

Prononciacion

Portugal /ˈaɾmɐ/

Brasil /ˈaɦmɐ/, /ˈaɾmə/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
arma	armas

arma

arma (aisina per atacar o se defendre).

Forma de vèrb

arma

Tresena persona del singular al present de l'indicatiu de armar.
Segonda persona del singular a l'imperatiu afirmatiu de armar.