monte
 Veire tanben : monté
|
Deu latin mons, montis.
['monte]
mon | te (2)
Nom comun
monte masculin
/mɔ̃t/
Forma de vèrb
monte
- Purmèra persona deu singular au present de l'indicatiu de monter.
- Tresau persona deu singular au present de l'indicatiu de monter.
- Purmèra persona deu singular au present deu subjontiu de monter.
- Tresau persona deu singular au present deu subjontiu de monter.
- Dusau persona deu singular a l'imperatiu present de monter.