maniac
 Veire tanben : manhac
|
- Del bas latin maniacus, del grèc ancien μανιακός maniacos, forma adjectivala de μανία mania (« baujum, folia »).
/manj'ak/
- França (Bearn) : escotar « maniac »
ma|ni|ac
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | maniac | maniacs |
| [manj'ak] | [manj'aks] | |
| Femenin | maniaca | maniacas |
| [manj'ako̞] | [manj'ako̞s] | |
maniac
- (psiquiatria) Que manifèsta una mania.
- Deliri maniac.
- (figurat) Que ten de passions o d'exigéncias exageradas.
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| maniac | maniacs |
| [manj'ak] | [manj'aks] |
maniac masculin (maniaca per una femna)
- EUA /ˈmeɪniˌæk/
- Reialme Unit (Southern England) : escotar « maniac »
- Estats Units d'America (Tèxas) : escotar « maniac »
ma|ni|ac
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| maniac | maniacs |
| [manj'ak] | [manj'aks] |
maniac
- Aquel que patís de mania.
- (familièr) Una persona que ten d'obsessions.