Papers by Anne Kirstine Vestergaard
Bookmarks Related papers MentionsView impact
ROMU, 2014
Bookmarks Related papers MentionsView impact
ROMU 2017, 2018
Ved Stålmosegård i Vindinge blev i sommeren 2014 og foråret 2015 udgravet en yderst velbevaret be... more Ved Stålmosegård i Vindinge blev i sommeren 2014 og foråret 2015 udgravet en yderst velbevaret bebyggelse fra sen førromersk jernalder-ældre romersk jernalder. Spredt over et areal på godt 9.500 m2 blev i alt 29 huskonstruktioner udgravet, hvoraf adskillige har været i flere faser. De mest velbevarede hustomter lå i et tykt, fundrigt kulturlag og havde bevarede stenlægninger, ildsteder og gulvlag – et ganske unikt syn på Sjælland. Nord for bebyggelsen registreredes et område med kogestensgruber, som nok har været knyttet til bebyggelsen. Ved udgravningen blev der desuden fundet en møntskat fra vikingetiden med godt 130 hele og ituklippede mønt-og sølvfragmenter.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Thesis Chapters by Anne Kirstine Vestergaard
In the summer of 2014 Roskilde Museum excavated a settlement from the Early Iron Age in Vindinge.... more In the summer of 2014 Roskilde Museum excavated a settlement from the Early Iron Age in Vindinge. Due to a thick culture layer, the settlement was well preserved, and a large amount of ceramics and animal bones were found. Vindinge has a long archaeological past and research history, which led to the main focus for this thesis; to reevaluate three main themes from the discourse about the history of Vindinge, with the recent excavation from Stålmosegård, Vindinge, as a case study. These three main themes are; continuity, centrality and cult. The methods used in the analysis of the continuity at both Stålmosegård and Vindinge were dating by house typology, an investigation of the lifespan of the settlement and a examination of previously excavated Iron Age locations in the local area. The results of the analyses show that the primary lifespan of Stålmosegård was from the Pre-Roman Iron Age to the Late Roman Iron Age, and that no signs of previous continuity of the settlements at Vindinge are present, since the Germanic Iron Age is not represented in the archaeological material. The place name for Vindinge and the cooking pits found at Stålmosegård provided the material for the examination of a possible cultic function. Since cult from this part of the Iron Age still is difficult to define, the cooking pits can only be said to reflect gatherings with functions that may have been either profane or sacred. The place name was not eligible as evidence for a cultic function, since the name's dating, and the meaning and the attachment to Vindinge were too uncertain. Through the comparative analysis of five selected locations from Deanmark, some tendencies at locations similar to Stålmosegård could be pointed out. An economical specialisation in animal husbandry was seen as a specialised function at these early central places. Culture layers, large amounts of discarded objects, easy access to the location and an unusual status of the settlements were likewise some of the characteristics of these early so-called central places with a specialised economical function. The area around Vindinge, Hedeboegnen, can be characterized as a highly fertile farmland, which has been subject to intensive cultivation and settlement throughout most of the Iron Age. This area has provided the optimal conditions for settlements to remain stable in their resource area, such as the settlement in Vindinge. Even so, Vindinge is still the only known well-preserved settlement on Zealand with a culture layer. On behalf of my comparison with the comparative locations, I conclude that it is highly possible, that Vindinge in the early Iron Age was indeed such a central place, with an economical specialised function, and with some sort of site for gatherings.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
In the summer of 2014 Roskilde Museum excavated a settlement from the Early Iron Age in
Vindinge.... more In the summer of 2014 Roskilde Museum excavated a settlement from the Early Iron Age in
Vindinge. Due to a thick culture layer, the settlement was well preserved, and a large amount of
ceramics and animal bones were found. Vindinge has a long archaeological past and research
history, which led to the main focus for this thesis; to reevaluate three main themes from the
discourse about the history of Vindinge, with the recent excavation from Stålmosegård, Vindinge,
as a case study. These three main themes are; continuity, centrality and cult.
The methods used in the analysis of the continuity at both Stålmosegård and Vindinge were dating
by house typology, an investigation of the lifespan of the settlement and a examination of
previously excavated Iron Age locations in the local area. The results of the analyses show that the
primary lifespan of Stålmosegård was from the Pre-Roman Iron Age to the Late Roman Iron Age,
and that no signs of previous continuity of the settlements at Vindinge are present, since the
Germanic Iron Age is not represented in the archaeological material.
The place name for Vindinge and the cooking pits found at Stålmosegård provided the material for
the examination of a possible cultic function. Since cult from this part of the Iron Age still is
difficult to define, the cooking pits can only be said to reflect gatherings with functions that may
have been either profane or sacred. The place name was not eligible as evidence for a cultic
function, since the name’s dating, and the meaning and the attachment to Vindinge were too
uncertain. Through the comparative analysis of five selected locations from Deanmark, some
tendencies at locations similar to Stålmosegård could be pointed out. An economical specialisation
in animal husbandry was seen as a specialised function at these early central places. Culture layers,
large amounts of discarded objects, easy access to the location and an unusual status of the
settlements were likewise some of the characteristics of these early so-called central places with a
specialised economical function.
The area around Vindinge, Hedeboegnen, can be characterized as a highly fertile farmland, which
has been subject to intensive cultivation and settlement throughout most of the Iron Age. This area
has provided the optimal conditions for settlements to remain stable in their resource area, such as
the settlement in Vindinge. Even so, Vindinge is still the only known well-preserved settlement on
Zealand with a culture layer. On behalf of my comparison with the comparative locations, I
conclude that it is highly possible, that Vindinge in the early Iron Age was indeed such a central
place, with an economical specialised function, and with some sort of site for gatherings.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Papers by Anne Kirstine Vestergaard
Thesis Chapters by Anne Kirstine Vestergaard
Vindinge. Due to a thick culture layer, the settlement was well preserved, and a large amount of
ceramics and animal bones were found. Vindinge has a long archaeological past and research
history, which led to the main focus for this thesis; to reevaluate three main themes from the
discourse about the history of Vindinge, with the recent excavation from Stålmosegård, Vindinge,
as a case study. These three main themes are; continuity, centrality and cult.
The methods used in the analysis of the continuity at both Stålmosegård and Vindinge were dating
by house typology, an investigation of the lifespan of the settlement and a examination of
previously excavated Iron Age locations in the local area. The results of the analyses show that the
primary lifespan of Stålmosegård was from the Pre-Roman Iron Age to the Late Roman Iron Age,
and that no signs of previous continuity of the settlements at Vindinge are present, since the
Germanic Iron Age is not represented in the archaeological material.
The place name for Vindinge and the cooking pits found at Stålmosegård provided the material for
the examination of a possible cultic function. Since cult from this part of the Iron Age still is
difficult to define, the cooking pits can only be said to reflect gatherings with functions that may
have been either profane or sacred. The place name was not eligible as evidence for a cultic
function, since the name’s dating, and the meaning and the attachment to Vindinge were too
uncertain. Through the comparative analysis of five selected locations from Deanmark, some
tendencies at locations similar to Stålmosegård could be pointed out. An economical specialisation
in animal husbandry was seen as a specialised function at these early central places. Culture layers,
large amounts of discarded objects, easy access to the location and an unusual status of the
settlements were likewise some of the characteristics of these early so-called central places with a
specialised economical function.
The area around Vindinge, Hedeboegnen, can be characterized as a highly fertile farmland, which
has been subject to intensive cultivation and settlement throughout most of the Iron Age. This area
has provided the optimal conditions for settlements to remain stable in their resource area, such as
the settlement in Vindinge. Even so, Vindinge is still the only known well-preserved settlement on
Zealand with a culture layer. On behalf of my comparison with the comparative locations, I
conclude that it is highly possible, that Vindinge in the early Iron Age was indeed such a central
place, with an economical specialised function, and with some sort of site for gatherings.
Vindinge. Due to a thick culture layer, the settlement was well preserved, and a large amount of
ceramics and animal bones were found. Vindinge has a long archaeological past and research
history, which led to the main focus for this thesis; to reevaluate three main themes from the
discourse about the history of Vindinge, with the recent excavation from Stålmosegård, Vindinge,
as a case study. These three main themes are; continuity, centrality and cult.
The methods used in the analysis of the continuity at both Stålmosegård and Vindinge were dating
by house typology, an investigation of the lifespan of the settlement and a examination of
previously excavated Iron Age locations in the local area. The results of the analyses show that the
primary lifespan of Stålmosegård was from the Pre-Roman Iron Age to the Late Roman Iron Age,
and that no signs of previous continuity of the settlements at Vindinge are present, since the
Germanic Iron Age is not represented in the archaeological material.
The place name for Vindinge and the cooking pits found at Stålmosegård provided the material for
the examination of a possible cultic function. Since cult from this part of the Iron Age still is
difficult to define, the cooking pits can only be said to reflect gatherings with functions that may
have been either profane or sacred. The place name was not eligible as evidence for a cultic
function, since the name’s dating, and the meaning and the attachment to Vindinge were too
uncertain. Through the comparative analysis of five selected locations from Deanmark, some
tendencies at locations similar to Stålmosegård could be pointed out. An economical specialisation
in animal husbandry was seen as a specialised function at these early central places. Culture layers,
large amounts of discarded objects, easy access to the location and an unusual status of the
settlements were likewise some of the characteristics of these early so-called central places with a
specialised economical function.
The area around Vindinge, Hedeboegnen, can be characterized as a highly fertile farmland, which
has been subject to intensive cultivation and settlement throughout most of the Iron Age. This area
has provided the optimal conditions for settlements to remain stable in their resource area, such as
the settlement in Vindinge. Even so, Vindinge is still the only known well-preserved settlement on
Zealand with a culture layer. On behalf of my comparison with the comparative locations, I
conclude that it is highly possible, that Vindinge in the early Iron Age was indeed such a central
place, with an economical specialised function, and with some sort of site for gatherings.