Daniel Lanois
Daniel Roland Lanois, CM (fødd 19. september 1951) er ein kanadisk plateprodusent, gitarist, vokalist og låtskrivar.
Lanois har gjeve ut fleire album som soloartist, men han er mest kjend som produsent for ei rekkje artistar. Blant desse artistane finn ein Bob Dylan, Neil Young, Peter Gabriel, Emmylou Harris, Willie Nelson og Brandon Flowers. Lanois har òg samarbeidd med Brian Eno og er kanskje mest kjend for å ha produsert fleire album for U2, inkludert storseljarane The Joshua Tree og Achtung Baby. Tre album produserte eller delvis produserte av Lanois har vunne Grammyprisen for årets allbum i USA. Fire andre album har vore nominerte til denne prisen.
Biografi
[endre | endre wikiteksten]Lanois byrja produksjonskarrieren sin som 17-åring,[1] då han produserte lokale artistar som Simply Saucer med broren Bob Lanois i eit studio i ein kjellar heime hos mora i Ancaster i Ontario. Seinare skipa Lanois Grant Avenue Studios i eit gammalt hus han kjøpte i Hamilton i Ontario.[2] Han arbeidde med ei rekkje lokale band, som Martha and the Muffins (der systera Jocelyne spelte bass), Ray Materick, Spoons og den kanadiske barnesongaren Raffi.
I 1981 spelte Lanois på og produserte albumet This Is The Ice Age av Martha and The Muffins. I 1985 fekk han ein CASBY-pris for arbeidet sitt med eit Martha and the Muffins-album.[3]
Lanois samarbeidde med Brian Eno på somme av Eno sine eigne prosjekt, mellom anna kjenningsmelodien for David Lynch-filmen Dune. Eno inviterte han til å vere medprodussent på U2-albumet The Unforgettable Fire. I lag med Eno produserte han vidare The Joshua Tree for U2 i 1987, og dette vann Grammy-prisen for årets album. Seinare var han produsent på Achtung Baby og All That You Can't Leave Behind, som begge vart nominerte til den same prisen. Lanois arbeidde nok ein gong med U2 og Brian Eno i 2009 på albumet No Line on the Horizon. Han var då òg involvert i låtskrivinga og noko av miksinga.[4]
Arbeidet til Lanois med U2 opna dørene for andre toppseljande artistar. Han samarbeidde med Peter Gabriel på albumet sitt Birdy (1985), filmmusikken til Alan Parker-filmen med same namn, og det meste av 1985 gjekk med til å produsere Gabriel-albumet So, som kom ut i 1986 og vart det bestseljande albumet hans. Det vart òg nominert til Grammy-prisen for årets album. Seinare produserte Lanois òg oppfølgjaren, Us, som kom ut i 1992.
Bono føreslo Lanois for Bob Dylan seint i 1980-åra. I 1989 produserte Lanois Dylan-albumet Oh Mercy. Åtte år seinare arbeidde dei saman igjen på Time Out of Mind. Dette albumet vann prisen for årets album i USA i 1997. I sjølvbiografien sin, Chronicles, Vol. 1, skildrar Dylan det omstridde men givande arbeidsforholdet han utvikla med Lanois.[5]
I 1995 samarbeidde Lanois med Emmylou Harris på Wrecking Ball og vann i 1996 prisen for årets beste moderne folkealbum. I 1998 produserte han og spelte på Willie Nelson-albumet Teatro.
Lanois arbeidde med Neil Young på albumet Le Noise i juni 2010 då Lanois var skadd etter ei motorsykkelulukke i Silver Lake-området i Los Angeles.[6] Han har sidan blitt frisk att.[7] Produksjonsstilen til Lanois er kjend for den «store» og «levande» trommelyden, atmosfæriske gitarar og romlege klang.[8] Rolling Stone kalla Lanois «den viktigaste plateprodusenten som kom til i 80-åra».[9]
I tillegg til å vere produsent er Lanois òg låtskrivar, musikar og plateartist. Han har gjeve ut fleire soloalbum og laga filmmusikk. Det første albumet hans, Acadie, kom ut i 1989.[10] Ei rekkje av songane til Lanois er blitt spelte av andre artistar, som Dave Matthews, Jerry Garcia Band, Willie Nelson, Tea Party, Anna Beljin, Isabelle Boulay og Emmylou Harris, og albuma hans har hatt noko sukess, særleg i Canada. Lanois spelar gitar, pedalsteelgitar og trommer. Det instrumentale albumet hans Belladonna frå 2005 vart nominert til ein Grammypris.[11]
I oktober 2009 skipa Lanois eit prosjekt kalla Black Dub med han sjølv på gitar, Brian Blade på trommer og Daryl Johnson på bass, i tillegg til songaren Trixie Whitley. Dei gav ut eit album i 2010.[12]
Lanois medverka med musikk til videospelet Red Dead Redemption 2 i 2018.
Diskografi
[endre | endre wikiteksten]År | Album |
---|---|
1989 | Acadie |
1993 | For the Beauty of Wynona |
1993 | Trip: Soundtrack Collection |
1993 | Waves of Air |
1994 | Cool Water |
1996 | Sweet Angel Mine |
Lost in Mississippi (filmmusikk) | |
Sling Blade (filmmusikk) | |
2003 | Shine |
2004 | Rockets |
2005 | Belladonna |
2007 | Here Is What Is |
2008 | Omni Series (plateboks) |
2010 | Black Dub |
2011 | Harvest Festival 2011 |
2014 | My Music For Billy Bob |
2014 | Flesh and Machine |
2016 | Goodbye to Language |
2018 | Venetian Snares x Daniel Lanois |
Filmar
[endre | endre wikiteksten]År | Tittel | Skildring |
---|---|---|
1993 | Rocky World | Dokumentar om musikken og reisene til Lanois tidleg i 1990-åra. |
2007 | Here Is What Is | Dokumentar om innspelinga av albumet Here Is What Is |
Produksjonsarbeid
[endre | endre wikiteksten]- Demo – Simply Saucer, 1974 (ikkje utgjeve før 1989, på albumet Cyborgs Revisited)
- Blues and Sentimental – Jackie Washington, 1976 (som «Dan Lanois»)
- Hobo's Taunt- Willie P. Bennett, 1977 (lydteknikar, som «Dan Lanois», med Bob Lanois)
- More Singable Songs – Raffi, 1977 (som «Dan Lanois»)
- Can't Wait For Summer – Ron Neilson, 1978
- Choice Cuts – Crackers, 1978 (som «Dan Lanois»)
- Desperate Cosmetics – Scott Merritt, 1979
- Millionaires, 1980 EP (som «Danny Lanois») (inkludert to medlemmar frå Teenage Head)
- This is the Ice Age – Martha and the Muffins, 1981
- Dream Away – Bernie LaBarge, 1981
- Mama Quilla, KKK, Angry Young Woman – 3-song 12" Album- 1982, Mama Quilla II
- Dance After Curfew – Nash the Slash, 1982
- Danseparc – Martha and the Muffins, 1983
- Ambient 4/On Land – Brian Eno, 1982 (lydteknikar som «Danny Lanois»)
- Parachute Club – Parachute Club, 1983
- Apollo: Atmospheres and Soundtracks – Brian Eno, 1983
- The Pearl – Harold Budd og Brian Eno, 1984
- Mystery Walk – M + M, 1984
- The Unforgettable Fire – U2, 1984
- Secrets and Sins – Luba, 1984
- Thursday Afternoon – Brian Eno, 1985
- Hybrid – Michael Brook, 1985
- Birdy – Peter Gabriel, 1985
- Voices – Roger Eno, 1985
- Power Spot – Jon Hassell, 1986
- So – Peter Gabriel, 1986
- The Joshua Tree – U2, 1987
- Robbie Robertson – Robbie Robertson, 1987
- Acadie – Daniel Lanois, 1989
- Oh Mercy – Bob Dylan, 1989
- Yellow Moon – Neville Brothers, 1989
- Home – Hothouse Flowers, 1990
- Achtung Baby – U2, 1991
- Flash of the Spirit – Jon Hassell og Farafina, 1992
- Us – Peter Gabriel, 1992
- The Last of the Mohicans – filmmusikk, 1992
- For the Beauty of Wynona – Daniel Lanois, 1993
- Ron Sexsmith – Ron Sexsmith, 1994
- Wrecking Ball – Emmylou Harris, 1995
- Night to Night – Geoffrey Oryema, 1996
- Fever In Fever Out – Luscious Jackson, 1996
- Time Out of Mind – Bob Dylan, 1997
- Brian Blade Fellowship – Brian Blade, 1998
- 12 Bar Blues – Scott Weiland, 1998
- Teatro – Willie Nelson, 1998
- The Million Dollar Hotel: Music from the Motion Picture – filmmusikk, 2000
- All That You Can't Leave Behind – U2, 2000
- La Belle Vista - Harold Budd, 2003 (i løyndom spelt inn i stova til Lanois i Los Angeles)
- How to Dismantle an Atomic Bomb – U2, 2004 (songen «Love and Peace or Else»)
- Dusk & Summer – Dashboard Confessional, 2006 (òg produsert av Don Gilmore)
- loudQUIETloud, A film about the pixies – filmmusikk, 2006
- Back Where You Belong – Sinéad O'Connor, 2007.
- Let It Go - Mother Superior, 2007.
- Snake Road – Bob Lanois, 2006.
- No Line on the Horizon – U2, 2009 (òg låtskrivar).
- «Mind Games» & «Night Nurse» – Sinéad O'Connor, 2009.
- Mercy – Rocco DeLuca and the Burden, 2009.
- Flamingo – Brandon Flowers, 2010.
- Le Noise – Neil Young, 2010.
- Honest Mistake - Jim Wilson, 2012.
- Battle Born – The Killers, 2012 (medlåtskrivar på songane «The Way It Was», «Heart of a Girl» og «Be Still»).
- Rocco Deluca - Rocco Deluca, 2014.
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- Denne artikkelen bygger på «Daniel Lanois» frå Wikipedia på engelsk, den 8. desember 2018.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- Daniel Lanois-intervju på Freethescene.com
- ↑ «Lanois, Daniel». The Kanadiske Encyclopedia. Henta 8. desember 2018.
- ↑ «Grant Avenue Studios/ Daniel Lanois». Henta 24. januar 2007.
- ↑ Kirk LaPointe (11. mai 1985). «CASBY Awards: The people speak». Billboard (Nielsen Business Media, Inc.): 74–. ISSN 0006-2510.
- ↑ «No Line on the Horizon». U2.com. Henta 8. desember 2018.
- ↑ Dylan, Bob (2004). Chronicles, Vol. 1. Simon & Schuster. s. 176ff.
- ↑ Daniel Lanois injured in motorcycle crash Arkivert 10. juni 2010 ved Wayback Machine.
- ↑ Sterdan, Daniel. «Lanois, Daniel: Lanois back in action after crash». Canoe Inc. Arkivert frå originalen 15. januar 2013.
- ↑ «Electronic Musikar Feature». Emusician.com. 13. oktober 2011. Arkivert frå originalen 15. september 2011. Henta 8. desember 2018.
- ↑ «Candadaswalkoffame.com». Canadaswalkoffame.com. 19. september 1951. Arkivert frå originalen 4. februar 2012. Henta 8. desember 2018.
- ↑ «25 best Kanadiske debut albums ever». CBC Music, 16. juni 2017.
- ↑ «NYtimes.com». NYtimes.com. 8. desember 2005. Henta 8. desember 2018.
- ↑ Regina Leader-Post[daud lenkje]
Bakgrunnsstoff
[endre | endre wikiteksten]- Einskildmenn
- Fødde i 1951
- Kanadiske låtskrivarar
- Kanadiske visesongarar
- Kanadiske rockesongarar
- Kanadiske folkegitaristar
- Kanadiske gitaristar
- Kanadiske rockegitaristar
- Ambient-musikarar
- Kanadiske songarar
- Kanadiske plateprodusentar
- Canadian Music Hall of Fame
- Musikarar frå Hamilton i Ontario
- Kanadiske lydteknikarar
- Pedalsteelgitaristar
- Vinnar av årets album i Canada
- Grammy-vinnarar