I Fought the Law

«I Fought the Law» er ein song skriven av Sonny Curtis for the Crickets. Han vart populær med ein versjon av The Bobby Fuller Four, som nådde topp 10 for bandet i 1966. Songen vart òg spelt inn av the Clash i 1979. The Bobby Fuller Four-versjonen vart rangert på 175. plassen på lista til Rolling Stone over dei 500 beste songane gjennom tidene i 2004 og var same året med på lista til Rock and Roll Hall of Fame over dei 500 songane som forma rock and roll.

Songen vart skriven i 1958 av Sonny Curtis, og han vart spelt inn i 1959 då han vart med i the Crickets, då han overtok på gitar for den avdøde Buddy Holly. Joe B. Mauldin og Jerry Allison fortsette på instrumenta sine på ståbass og trommer, medan Earl Sinks tok over rolla på vokal. Songen deira var med på albumet In Style with the Crickets i 1960, og året etter kom han ut som B-sida til singelen deira, «A Sweet Love». Versjonen deira vart lite spelt på radio. Paul Stefen and the Royal Lancers spelte inn songen i 1962 og dei fekk ein lokal hit i Milwaukee, men slo ikkje gjennom nasjonalt.^[1] I 1964 spelte Sammy Masters inn ein versjon av songen. Same året vart songen spelt inn av Bobby Fuller og bandet hans for hans eige selskap, Exeter, i El Paso.

Etter å ha fått regional suksess i Texas med songen, valde Bobby Fuller og bandet å byte til eit større selskap, Del-Fi Records under Mustang Records og dei vart kjend som the Bobby Fuller Four. Dei skapte fleire mindre hittar, men fekk det store gjennombrotet då dei spelte inn «I Fought the Law» på ny i 1965 med Bobby Fuller (vokal, gitar), Randy Fuller (korvokal, bassgitar), Jim Reese (korvokal, gitar) og DeWayne Quirico (trommer).

Berre seks månader etter songen gjekk inn på Billboard Top 100, vart Fuller funnen død av røykforgifting i bilen til mora på ein parkeringsplass nær leilegheita hans i Los Angeles. Los Angeles Police Department erklærte at dødsfallet var sjølvmord, medan andre meinte han vart drepen.^[2] Fuller var berre 23 år gammal.

I midten av 1978 arbeidde the Clash på det andre albumet sitt, Give 'Em Enough Rope. Songaren Joe Strummer og gitaristen Mick Jones flaug til San Francisco for å gjere nokre ekstra innspelignar i september-oktober i the Automatt studio. Eigaren av The Automatt hadde ei samling med klassiske jukeboksar i forskjellige rom i studioet. Strummer og Jones lytta til the Bobby Fuller-versjonen av «I Fought the Law» for første gongen på ein av jukeboksane, og då dei kom attende til England byrja dei å spele songen.^[5]

Versjonen deira kom først ut på ein EP, The Cost of Living i mai 1979 i Storbritannia, og så seinare i 1979 vart han gjeven ut på den amerikanske utgåva av albumet The Clash. Denne versjonen vart den første songen av The Clash som vart noko spelt på radio i Statane og er ein av dei mest kjende coverversjonane av songen. Konsertopptaket av songen frå Lyceum Theatre i West End i London den 28. desember 1978 vart teken med som det siste stykket i filmen Rude Boy frå 1980, regissert av Jack Hazan og David Mingay. The Clash var alle kledde i svart for konserten.^[6][7][8][9] Den 26. juli 1979 vart «I Fought the Law» gjeven ut på singel av bandet i USA.

I 1988 gav CBS Records ut singelen på ny. Songen kunne lastast ned for musikkvideospelet Rock Band.^[10]

I 1989 under Operation Just Cause, då det amerikanske militæret prøvde å fange Manuel Noriega i Panama, spelte dei amerikanske styrkane Clash-versjonen for full styrke for å presse Noriega til å overgje seg.^[11]

Songen vart òg nytta i filmen Robocop frå 2014.

• Joe Strummer - solovokal, rytmegitarar
• Mick Jones - korvokal, sologitarar, rytmegitarar
• Paul Simonon - korvokal, bassgitar
• Topper Headon - trommer

I 1978 gav countryartisten Hank Williams jr. ut ein versjon av songen på albumet Family Tradition. Songen vart gjeven ut som singel og nådde 15. plassen på Hot Country Singles & Tracks-lista i USA.

Punkbandet Dead Kennedys spelte inn sin versjon av «I Fought The Law» kort tid etter at San Francisco-politikaren Dan White myrda Harvey Milk og borgarmeisteren George Moscone i 1978. Det meste av teksten vart omskriven slik at songen verka å vere frå White sitt synspunkt, og refrenget vart endra til «I fought the law, and I won». Songen framsteller White som ein person som kom seg unna med mord.

Sam Neely sin versjon av songen nådde 54. plassen på Billboard si popliste og 61. plassen på countrylista i 1975. Ein annan countrversjon av songen vart spelt inn av Nitty Gritty Dirt Band og denne nådde 66. plassen i 1992.^[17]

Dave Courtney, ein «kjendisgangster» i London, spelte inn ein versjon med det skotske poppunkbandet Mute. Som Dead Kennedys-versjonen vart teksten endra til «I fought the law and I won».

I 1999 spelte Mike Ness frå Social Distortion inn songen for det andre soloalbumet sitt, Under the Influences, so nådde 174. plassen på Billobard-lista.

Andre artistar som har spelt inn songen er Richard Clapton, Ducks Deluxe, She Trinity, Beatsteaks, Viper, Bryan Adams, John Cougar Mellencamp, Johnny Cash, Bruce Springsteen, Roy Orbison, Tom Petty, Social Distortion, Stiff Little Fingers, Waylon Jennings, Gary Allan, Green Day, Alvin and the Chipmunks, Ska-P, the Jolly Boys, Grateful Dead, Stray Cats, Mary's Danish, Claude François, Mano Negra, the Big Dirty Band, Lolita No.18, the Brian Jonestown Massacre, Attaque 77, El Noi del Sucre, Die Toten Hosen, Status Quo, Nanci Griffith, La Vida Bohème, Anti-Flag, Chumbawamba, Tsuyoshi Kawakami and His Moodmakers, the Airborne Toxic Event, The Bad Shepherds, Johnny Marr og mange andre.

I 2003 spelte Colin Farrell ein versjon av songen i filmen Intermission. Mary's Danish-versjonen av songen vart nytta i filmen Buffy the Vampire Slayer (1992).

• Heile songteksten på MetroLyrics