du

• du

du

1. (verouderd) jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• iej
• i'j

• du

du

1. duw

du

1. duwen

• IPA: /du/

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

du

1. zwart

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

du

1. zwart

du

1. je, jij

• du in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog   op website:ordnet.dk

• Geluid:  du    (hulp, bestand)
• IPA: /duː/

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• Du

• Duwort / Du-Wort
• duzen

• Wie du mir, so ich dir.

du

1. twee

du m enk (samentrekking van de en le)

1. van de, van het, des

du + datief

1. (in de ruimte) in, op
2. (in de tijd) in, tijdens; voor

• 𐌳𐌿

du

1. twee

du

1. twee

du

1. twee

• IPA: /dʉː/

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij; 2e persoon nominatief enkelvoud

   «Wéi al bass du?»

   Hoe oud ben jij?

• de

• Afgeleid van het Oudfranse deu

du

1. passend, geschikt

• duely
• duete

• Engels: due
• Schots: due

• du

• Afgeleid van het Oudsaksische thū

du

1. jij, je; 2e persoon enkelvoud

• dû
• thu

• Nedersaksisch: dow, diu, du
• Plautdietsch: dü

• IPA: dy

• du

• Afgeleid van het Oudnederlandse thū

du

1. nominatief tweede persoon enkelvoud: jij

   vaak clitisch: Egidius, waer bestu bleven? -«Egidius waar ben je gebleven?»

• Du wordt weinig gebruikt en vaak vervangen door de beleefdheidsvorm ghi

• Limburgs: doe
• Nederlands: (verouderd) dou, douw, du

• Zie Wikibooks voor meer informatie.
• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• du

• Afgeleid van het Middelnederduitse du / dû / thu

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• diu
• dow

• ie
• iej
• i'j
• jy

• du

• Afgeleid van het Proto-Slavische *jьdǫ

du

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd aantonende wijs van hyś
2. derde persoon meervoud tegenwoordige tijd aantonende wijs van hyś

1. źom
2. –

• du

• Afgeleid van het Oudfriese dwā

du

1. doen
2. geven

• düünj

• Geluid:  du    (hulp, bestand)
• IPA: /dʉː/

• du

du

1. (2e persoon enkelvoud) je, jij

• deg

• Geluid:  du    (hulp, bestand)
• IPA: /dʉː/

• du

du

1. (2e persoon enkelvoud) je, jij

• deg

• du

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• IPA: /dū/

• du

• Afgeleid van het Proto-West-Germaanse *þū

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• dhu
• dū
• thu
• thū
• ᛞᚢ

• Middelhoogduits: du / dū / duo
  • Alemannisch: du
    • Zwabisch: dau, d
  • Beiers:
    • Cimbrisch: du
    • Mòcheno: du
  • Duits: du
  • Jiddisch: דו‎ (du)
  • Luxemburgs: de, du
  • Pennsylvania-Duits: du
  • Paltsisch: du
  • Riograndenser Hunsrückisch: du
  • Ripuarisch: do
  • Wymysoojs: du, dü

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij; 2e persoon nominatief enkelvoud

• de

• IPA: /tuː/, /tə/

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• IPA: /du/

• du

• Afgeleid van het Oudfriese thū

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• du

du

1. (dialect: Orkney, Shetland) jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• IPA: /dʊ/

• du

du

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd aantonende wijs van het imperfectieve werkwoord jít

• jdu

• du

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• dow

• iej

du

1. (kleur) zwart

• du

du

1. (Münsterlands) (Zuidwestfaals) jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• diu

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• dü

• Geluid:  du    (hulp, bestand)

du

1. je, jij

du

1. zeg!, hé! (om aandacht te trekken)