Vervelling

Vervelling of ecdysis is bij dieren met een huid die niet meegroeit of dieren met een uitwendig skelet een noodzakelijk proces om te kunnen groeien: het vel wordt op den duur voor het dier te klein.

Bij de geleedpotigen kruipt het dier uit de oude huid. Het heeft dan een poos een zacht rekbaar vel dat het zo veel mogelijk opblaast en uitrekt tot het hard wordt. Daarna is er ruimte voor nieuwe groei. In de periode net na de vervelling is het dier dus extra kwetsbaar. Het zal zich normaal gesproken verborgen houden en niet eten. Voorbeelden zijn spinnen, kreeftachtigen en insecten, die vervellen om te kunnen groeien. Ongewervelden hebben een bepaald vast aantal vervellingen, met stadia daartussen, en groeien daarna niet meer. De afgeworpen huid van geleedpotigen wordt ook wel exuvium genoemd.

Andere dieren blijven hun leven lang doorgroeien en vervellen. Dit geldt voor de gewervelde dieren: reptielen en amfibieën. Slangen kruipen in één keer uit hun oude huid, die meestal als één stuk achterblijft. Bij hagedissen laat de oude huid meer in flarden los. Bij krokodilachtigen en schildpadden worden de schubben een voor een afgeworpen.