Wat vinden verschillende culturen van gokken?

Gokken is niet alleen een leuk tijdverdrijf waarbij je de rollen laat draaien of een kaartje legt, het weerspiegelt ook de waarden en opvattingen die samenlevingen over de hele wereld eropna houden.

Als we naar de verschillende culturen kijken, zien we dat de opvattingen over gokken rijkgeschakeerd zijn. Van de neonverlichte casino’s in Las Vegas tot de vredige tempels in Azië – elke cultuur kijkt door zijn eigen unieke lens.

In dit artikel gaan we het hebben over hoe verschillende culturen tegen gokken aankijken en hoe ze ermee omgaan. Het is immers niet zomaar een spel – onze meningen over dit alomtegenwoordige tijdverdrijf worden gevormd door een samenspel van geschiedenis, traditie, religie en wetgeving.

Hoe ernaar wordt gekeken in Noord-Amerika

In Noord-Amerika is gokken een veelzijdig fenomeen dat diepgeworteld is in de tradities van de inheemse bewoners en de moderne entertainmentcultuur – zowel in de VS als in Canada. Bij de indianenstammen waren traditionele spellen niet alleen een vorm van recreatie, ze vormden ook een essentieel onderdeel van spirituele ceremonies en droegen bij aan de sociale cohesie. Spellen als lacrosse en dobbelen kregen een symbolische betekenis die de waarden en opvattingen van de stam weerspiegelden.

Met de komst van Europese kolonisten onderging het gokken in Noord-Amerika een opmerkelijke transformatie. De Europeanen die zich vestigden op het Amerikaanse continent introduceerden kaartspellen, loterijen en andere vormen van gokken. Ze droegen in belangrijke mate bij aan de vorming van het goklandschap in die tijd.

De opvattingen over gokken in de vroege kolonies van Noord-Amerika liepen echter sterk uiteen. Gokken werd door de Puriteinse kolonisten in New England als moreel verwerpelijk gezien. Andere kolonies, zoals in Virginia en Louisiana, omarmden het gokken als een legitieme vorm van vermaak en een middel om inkomsten te genereren.

In de 19e eeuw verschenen er door heel Amerika veel goketablissementen, vooral in de grensstadjes van het Wilde Westen. De saloons en rivierboten groeiden uit tot populaire plekken om te gokken en boden spellen als poker, faro en blackjack aan om hun clientèle enthousiast te maken.

Helaas leidde de morele verontwaardiging van geheelonthouders en degenen die het gokken wilden bestrijden ertoe dat kansspelen van tijd tot tijd werden verboden.

Ondanks deze moeilijkheden bleef het gokken zich verspreiden in Noord-Amerika. Een van de hoogtepunten was de legalisatie van commerciële casino’s in Nevada in de jaren ’30. De opkomst en groei van Las Vegas als gokhoofdstad van de wereld veranderde het beeld dat mensen hadden van gokken en maakte het tot een veelvoorkomende vorm van entertainment.

Vandaag de dag zijn er overal casino’s te vinden op de kaart van Noord-Amerika – van luxe resorts aan de Las Vegas Strip tot casino’s in reservaten die gerund worden door indianen.

De overheidsregels op het gebied van gokken in Noord-Amerika verschillen sterk van staat tot staat. Er zijn staten die het gokken hebben omarmd als een middel om inkomsten te genereren en toerisme te bevorderen, terwijl andere staten strenge regels blijven opleggen of bepaalde vormen van gokken geheel hebben verboden.

Het debat over online gokken duurt voort. Sommige staten hebben sportwedden en het opwindende aanbod aan online casino’s gelegaliseerd en een regelgevend kader geschapen, terwijl andere staten nog altijd fel gekant zijn tegen online gokken.

Europese perspectieven

Europa kent op het gebied van gokken een rijke geschiedenis die teruggaat tot de eeuwenoude beschavingen van Griekenland en Rome. In het oude Rome was gokken niet alleen een vorm van vermaak, maar ook een middel om de toekomst te voorspellen waarbij priesters de uitkomsten bij een worp met dobbelstenen interpreteerden als voortekenen van de goden.

Ook de oude Grieken namen deel aan allerlei kansspelen tijdens religieuze festivals en feesten.

In de loop van de middeleeuwen bleef gokken een prominente rol spelen in de Europese samenleving met spellen als dobbelen, kaarten en loterijen die populair waren bij mensen uit alle lagen van de bevolking. De opkomst van het christendom had tot gevolg dat de opvattingen over gokken veranderden. De kerkelijke autoriteiten verwierpen het als een zondige en immorele activiteit.

Ondanks de vermaningen van de kerk bleef gokken een populair tijdverdrijf, vooral onder de aristocratie en de heersende klassen. De hoven van de Europese vorsten waren vaak een plek waar werd gegokt, en spellen als baccarat, roulette en faro waren zeer geliefd in adellijke en koninklijke kringen.

Maar gokken was niet alleen voorbehouden aan de adel – ook de opbloeiende middenklasse hield wel van een gokje. Als gevolg hiervan verschenen er overal gokhallen en casino’s op het continent.

In de huidige tijd zien we dat het gokken in Europa wordt gereguleerd op basis van verschillende regels en wetten, waartoe ook de nieuwe Europese wet omtrent elektronische identificatie behoort. Sommige landen, zoals het Verenigd Koninkrijk en Spanje, hebben de gokmarkt geliberaliseerd om ruimte te bieden aan commerciële casino’s, online goksites en wedkantoren.

Andere landen, zoals Duitsland en Frankrijk, houden het staatsmonopolie op gokken in stand of leggen de industrie strenge regels op om consumenten te beschermen en probleemgokken te voorkomen.

Religieuze overtuigingen blijven de meningen in Europa over gokken beïnvloeden, vooral in de overwegend katholieke landen waar gokken met achterdocht en morele bezorgdheid wordt bekeken. Ierland is een verhaal apart, maar in landen met een duidelijk protestantse traditie, zoals Nederland en Scandinavië, wordt gokken vaak gedoogd en zelfs omarmd als een vorm van recreatie en als sociale activiteit.

Wat vinden Zuid-Amerikanen van gokken?

In Zuid-Amerika neemt het gokken een unieke positie in. Het is gevormd door een mix van inheemse tradities, koloniale invloeden en moderne wet- en regelgeving. Onder de inheemse volken kwam gokken vaak voor als een vorm van vermaak en sociale binding met spellen als ‘patolli’ en ‘monte’ die populair waren bij stammen over het hele continent.

Door de komst van Europese kolonisten onderging het gokken in Zuid-Amerika grote veranderingen. De Europeanen introduceerden kaart- en dobbelspellen en loterijen die snel aan populariteit wonnen onder de kolonisten en inheemse bewoners.

De koloniale autoriteiten keken echter vaak met achterdocht naar gokken en brachten het in verband met morele verdorvenheid en maatschappelijke wanorde.

Ondanks deze moeilijkheden bleef de populariteit van gokken in Zuid-Amerika groeien, vooral in landen als Argentinië, Brazilië en Uruguay. In de 20ste eeuw verschenen er in de grote steden, waaronder Buenos Aires en Rio de Janeiro, luxueuze casino’s die toeristen en high-rollers van over de hele wereld aantrokken.

Helaas leidden politieke instabiliteit en economische recessies in deze landen tot schommelingen in de gokindustrie waarbij periodes van expansie werden gevolgd door periodes van krimp en hervorming van de regelgeving.

Het overheidsbeleid ten aanzien van gokken in Zuid-Amerika verschilt sterk van land tot land. Sommige landen, waaronder Uruguay en Chili, hebben de gokmarkt geliberaliseerd om commerciële casino’s een vliegende start te laten maken – en dat geldt ook voor de racebanen en aanbieders van sportweddenschappen. Andere landen, zoals Brazilië en Venezuela, hanteren strikte regels ten aanzien van gokken of hebben het helemaal verboden omdat ze zich zorgen maken over verslaving, misdaad en de maatschappelijke schade waar gokken toe kan leiden.

Religieuze overtuigingen spelen ook een grote rol bij de meningen die mensen in Zuid-Amerika hebben over gokken, vooral in de overwegend katholieke landen waar met gemengde gevoelens of morele afkeur naar gokken wordt gekeken.

Desondanks blijven traditionele kansspelen in landen met een overwegend inheemse bevolking integraal deel uitmaken van de culturele identiteit en het culturele erfgoed, en daar hoort ook bij dat mensen uitbundig feestvieren tijdens festivals en gezellige bijeenkomsten.

Kun je gokken in het Midden-Oosten?

In het Midden-Oosten wordt gokken gezien door een lens die sterk gekleurd is door godsdienst en culturele waarden. De islam, de grootste religie in deze regio, veroordeelt gokken ondubbelzinnig als een zondige activiteit die tot maatschappelijke schade leidt.

In de Koran is elke vorm van gokken uitdrukkelijk verboden. Het wordt ook vergeleken met bedwelmende middelen, afgoderij en waarzeggerij. Dus de moslims in het Midden-Oosten houden zich in het algemeen verre van gokken. Ze volgen de regels van hun geloof en richten zich op andere vormen van entertainment en sociale interactie.

Het strenge verbod op gokken in het Midden-Oosten is niet beperkt tot islamitische geschriften; het is ook verankerd in de wet- en regelgeving van veel landen in deze regio. In Saoedi-Arabië bijvoorbeeld is gokken ten strengste verboden volgens de shariawetten en degenen die erop worden betrapt krijgen zware straffen opgelegd. Ook in landen als Iran en Koeweit gelden strenge wetten om mensen ervan te weerhouden te gokken. Ze weerspiegelen de bredere opvattingen in de maatschappij over deze activiteit.

Toch worden er ondanks het juridische en religieuze verbod in bepaalde delen van het Midden-Oosten ondergrondse gokactiviteiten georganiseerd om tegemoet te komen aan de vraag van mensen die de wet aan hun laars durven te lappen om te genieten van de opwinding van het spel en hopelijk flink te winnen.

In steden als Dubai en Beiroet kunnen lokale bewoners en toeristen illegale gokruimtes bezoeken die op discrete wijze de mogelijkheid bieden om geld in te zetten op kansspelen.

Het culturele perspectief op gokken in het Midden-Oosten wordt verder gevormd door traditionele waarden en maatschappelijke normen. In veel samenlevingen in het Midden-Oosten ligt de nadruk op familie, gemeenschap en morele integriteit. Gokken wordt vaak beschouwd als het tegenovergestelde van deze waarden en in verband gebracht met morele verdorvenheid en maatschappelijk verval.

Als mensen zich bezighouden met gokken, kunnen ze te maken krijgen met stigmatisering en uitgesloten worden door hun vrienden en de gemeenschap waarin ze leven.

Bovendien draagt de sociaaleconomische ongelijkheid, die wijdverbreid is in het Midden-Oosten, ook bij aan hoe er over gokken wordt gedacht. Sommige rijke mensen kunnen gokken als een vorm van ontspanning en vermaak zien, maar voor vele anderen – en vooral degenen met een laag inkomen – is gokken een riskante en mogelijk rampzalige onderneming.

De allure van het gokken wordt getemperd door de harde realiteit van armoede en maatschappelijke ongelijkheid, waardoor velen er helemaal niet aan beginnen en liever een praktischer doel nastreven.

Gokken in Azië

Gokken in Azië heeft een lange en legendarische geschiedenis die teruggaat tot de eeuwenoude beschavingen van China, India en Japan. In China was gokken een populair tijdverdrijf voor de heersende klasse, met spellen als pai gow, mahjong en keno die aan het hof van de keizer en door de edelen werden gespeeld.

De verspreiding van het boeddhisme en het confucianisme was een belangrijke mijlpaal die een verschuiving teweegbracht in de opvattingen over gokken. De moralistische stromingen in die tijd veroordeelden gokken als een ondeugd die schadelijk was voor het welzijn van mens en maatschappij.

Deze vermaningen hebben de gokcultuur in Azië er niet van weerhouden om tot bloei te komen, vooral onder de gewone mensen. In de 19^e eeuw en aan het begin van de 20^ste eeuw groeide het aantal gokhallen en ondergrondse casino’s in grote steden als Shanghai, Macau en Manilla. Zij verwelkomden een gevarieerde clientèle van lokale bewoners, werknemers uit het buitenland en buitenlandse bezoekers.

Maar het liep niet van een leien dakje: de opkomst van autoritaire regimes en campagnes tegen gokken leidden tot periodes waarin kansspelen verboden waren en er hardhandig werd opgetreden tegen gokactiviteiten.

In onze moderne tijd is het gokken in Azië verankerd in complexe wet- en regelgeving. Sommige landen, zoals Macau en Singapore, hebben gokken omarmd als een middel om toerisme en economische groei te bevorderen en bieden ruimte aan resorts en casino’s van wereldklasse.

Andere landen, waaronder Japan en Zuid-Korea, hanteren strenge regels ten aanzien van gokken of hebben besloten bepaalde vormen van gokken helemaal te verbieden omdat ze zich zorgen maken over verslaving, misdaad en maatschappelijke wanorde.

Religieuze overtuigingen blijven de opvattingen over gokken in Azië beïnvloeden, vooral in landen waar de bevolking voor een groot deel boeddhistisch of islamitisch is en gokken als moreel verwerpelijk wordt beschouwd.

Desondanks zien we dat in landen met een rijke goktraditie, zoals China en Japan, spellen als mahjong, pachinko en baccarat nauw verweven zijn met culturele gebruiken en sociale gewoonten die tot uiting komen bij festivals, trouwerijen en andere vrolijke gelegenheden.

Het kan niet worden ontkend: gokken is een complex en veelzijdig fenomeen dat door ontelbare culturele en historische factoren en een fijnmazig stelsel van wetgeving is gevormd. Sommige landen hebben gokken omarmd als een vorm van entertainment die bijdraagt aan de economische ontwikkeling, andere landen houden het bij strikte regels of hebben gokken helemaal verboden. Dit laat zien dat de opvattingen over risicovolle kansspelen, geluk en maatschappelijke waarden sterk uiteenlopen.

Het is van essentieel belang dat we deze culturele perspectieven leren begrijpen om dialoog en samenwerking te bevorderen in een wereld die steeds meer verbonden raakt en waar de allure van het gokken alle grenzen en begrenzingen overstijgt.