Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Naar inhoud springen

Tom Mickel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tom Mickel
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Volledige naam Tom Mickel
Geboortedatum 19 april 1989
Geboorteplaats Hoyerswerda, Vlag van Duitsland Duitsland
Lengte 185 cm
Been Rechts
Positie Doelman
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Duitsland Hamburger SV
Rugnummer 12
Contract tot 30 juni 2025
Jeugd
1994–2003
2003–2007 		Vlag van Duitsland FC Lausitz Hoyerswerda
Vlag van Duitsland Energie Cottbus
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2007–2009
2009–2012
2013–2015

2015– 		Vlag van Duitsland Energie Cottbus II
Vlag van Duitsland Hamburger SV II
Vlag van Duitsland SpVgg Greuther Fürth II
Vlag van Duitsland SpVgg Greuther Fürth
Vlag van Duitsland Hamburger SV II
Vlag van Duitsland Hamburger SV 		8 (0)
64 (0)
23 (0)
6 (0)
47 (0)
5 (0)
Interlands **
2005
2006
2007
2008 		Vlag van Duitsland Duitsland onder 16
Vlag van Duitsland Duitsland onder 17
Vlag van Duitsland Duitsland onder 19
Vlag van Duitsland Duitsland onder 20 		2 (0)
1 (0)
3 (0)
3 (0)
* Bijgewerkt op 17 december 2023
** Bijgewerkt op 17 december 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Tom Mickel (Hoyerswerda, 19 april 1989) is een Duits voetballer die doorgaans als doelman speelt. In juli 2015 maakte hij de overstap van Greuther Fürth naar Hamburger SV.

Clubloopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd

[bewerken | brontekst bewerken]

Mickel begon als doelman met voetballen bij FC Lausitz Hoyerswerda.[1][2] In 2003 maakte hij de overstap naar de jeugdacademie van Energie Cottbus. In zijn eerste seizoen bereikte hij met de B-junioren de bekerfinale van de landelijke Duitse jeugd-beker. In de finale werd met 1-2 verloren van VfB Stuttgart.[3] In het seizoen 2006/07 kwam hij in de onder 19 van de voormalige Oost-Duitse club terecht. Op 19 augustus 2006 maakte hij zijn debuut in de thuiswedstrijd tegen zijn leeftijdsgenoten van Hertha BSC. Hij hield de nul in de wedstrijd die in 0-0 eindigde.[4] In twee seizoenen kwam hij in de onder 19 tot 45 wedstrijden waarin hij 18 keer de nul wist te houden.[5]

Energie Cottbus

[bewerken | brontekst bewerken]

Als A-junior maakte Mickel in het seizoen 2006/07 op 13 april 2007 zijn debuut bij de senioren tijdens de uitwedstrijd van het tweede elftal in de Oberliga NOFV-Süd tegen VfB Auerbach. In de 85e minuut moest hij vanuit een strafschop zijn eerste tegendoelpunt incasseren.[6] In zijn laatste seizoen kwam hij weinig aan spelen toe omdat hij een contractvoorstel had geweigerd en hij met Hamburger SV in gesprek was geweest over een eventuele overgang.[7] Aan het einde van het seizoen stapte hij alsnog over naar de Noord-Duitse club.[8]

Hamburger SV

[bewerken | brontekst bewerken]

In de zomer van 2009 kwam Mickel naar Hamburger SV om in het tweede elftal te gaan spelen.[9] Nog voordat hij één officiële wedstrijd voor het tweede elftal had gespeeld zat hij tijdens de kwalificatiewedstrijd voor de Europa League op de reservebank tijdens de wedstrijd tegen Randers FC. Wegens de 0-4 overwinning in Denemarken stelde trainer Bruno Labbadia een B-elftal op en gaf eerste doelman Frank Rost rust. Hierdoor kwam Wolfgang Hesl op doel te staan en werd Mickel tweede doelman.[10] In het eigen Volksparkstadion kwam hij in de met 0-1 verloren wedstrijd niet in actie.[11] Bij de Hamburgers stonden Joris Mathijsen, Romeo Castelen en Marcus Berg op het veld. Een paar weken later zat hij tijdens de twee wedstrijden tegen Guingamp opnieuw op de reservebank omdat eerste doelman Rost geblesseerd was geraakt.[12] In beide wedstrijden kwam hij niet tot spelen. Daar bleef het voor hem wat betreft het eerste elftal in het seizoen 2009/2010 bij. Hamburger SV haalde dat seizoen de halve finale en werd daarin uitgeschakeld door Fulham FC.[13] In het tweede elftal maakte Mickel op 8 augustus 2009 zijn debuut in het tweede elftal in de wedstrijd in de Regionalliga Nord tegen ZFC Meuselwitz. Hij groeide in dit team uit tot vaste doelman en speelde 31 wedstrijden waarin hij dertien keer de nul wist te houden.[14]

Met het aantrekken van Jaroslav Drobný werd de concurrentie in het seizoen 2010/11 voor Mickel zwaarder.[15] Hij werd alleen aan de eerste selectie toegevoegd op het moment dat één van de eerste doelmannen geblesseerd raakte. Hij zat bij elf wedstrijden op de bank.[16] Ondanks de zware concurrentie bleef Mickel dit seizoen de vaste doelman bij het tweede elftal. Hij kende daar een teleurstellend seizoen omdat hij eind april zijn hand brak.[17] In oktober 2010 verlengde hij zijn contract tot 2013.[18] Door het vertrek van Rost schoof Mickel in het seizoen 2011/12 een plaatsje op de hiërarchie en werd tweede doelman.[19] Tot februari 2012 zat hij als reservekeeper bij de meeste wedstrijden op de bank.[20] Tot hij die maand opnieuw zijn hand brak.[21] Hamburger SV versterkte zich voor het seizoen 2012/13 met René Adler.[22] Mickel werd derde doelman. Wegens weinig uitzicht op speeltijd verliet Mickel tijdens de winterstop ondanks een doorlopend contract de Hamburger club.[23][24]

Greuther Fürth

[bewerken | brontekst bewerken]

In december 2012 werd bekend dat Mickel de overstap naar Greuther Fürth had gemaakt.[25] Hij tekende een contract tot juni 2015.[26] Op 9 maart 2013 zat hij tijdens de thuiswedstrijd tegen TSG Hoffenheim voor de eerste keer bij een wedstrijd in de Bundesliga op de reservebank. Hij was reservedoelman achter Max Grün.[27] Dit was ook het geval in de volgende wedstrijd tegen Werder Bremen. De rest van het seizoen speelde Mickel in het tweede elftal waar hij op 23 maart 2013 zijn debuut maakte tijdens de met 0-1 verloren thuiswedstrijd tegen TSV 1860 Rosenheim.[28]

Vanwege de degradatie van Greuther Fürth speelde men in het seizoen 2013/14 in de 2. Bundesliga. Max Grün was vetrokken naar VfL Wolfsburg.[29] Mickel werd tweede doelman achter "oude bekende" Wolfgang Hesl. Hij kwam dit seizoen niet in actie en zat negentien wedstrijden op de reservebank.[30] Wegens zijn rol als reservekeeper bij het eerste beperkte zijn inzet bij het tweede tot twaalf wedstrijden waarin hij vier keer de nul wist te houden.[31] In het seizoen 2014/15 maakte Mickel zijn debuut in het eerste elftal tijdens de eerste ronde van de DFB-Pokal tijdens de met 0-3 gewonnen uitwedstrijd tegen SV Waldkirch.[32] Op 26 september maakte hij wegens een blessure van Hesl zijn debuut in competitie tijdens de wedstrijd tegen TSV 1860 München.[33] Hij kwam in de 78e minuut in het veld.[34] De vijf daaropvolgende wedstrijd stond hij eveneens in het doel. Op het moment dat Hesl terugkeerde raakte Mickel geblesseerd en kwam hij de rest van het seizoen niet meer in actie.[35] Aan het einde van het seizoen keerde hij terug naar Hamburger SV.[36]

Terugkeer naar Hamburger SV

[bewerken | brontekst bewerken]

Hamburger SV wilde Mickel graag eerst aan het werk zien alvorens men hem terug wilde halen. Hij ging mee op trainingskamp in Zwitserland.[37] Hij wist de club te overtuigen zodat kort daarop bekend werd dat hij naar zijn oude club terugkeerde en hij een contract voor één jaar had ondertekend.[38] Hij werd in het seizoen 2015/16 achter Adler, Drobný en Andreas Hirzel vierde doelman. Hij kwam bij het tweede elftal terecht.[39] In de voorbereiding moest hij daar de strijd aangaan met derde doelman Hirzel.[40] Trainer Josef Zinnbauer koos bij de start van de competitie voor Mickel waardoor hij op 25 juli 2015 zijn comeback maakte tijdens de uitwedstrijd tegen Goslarer SC. Tot eind september was hij de onbetwiste nummer één. Daarna rouleerde Zinnbauer regelmatig. Mickel kwam tijdens in zijn eerste teruggekeerde seizoen in het tweede tot 20 wedstrijden in de Regionalliga Nord.[41] Tijdens de laatste competitiewedstrijd van het seizoen van het eerste elftal maakte hij vanwege het ontbreken van zijn drie concurrenten zijn debuut in de Bundesliga tijdens de met 1-3 gewonnen uitwedstrijd tegen FC Augsburg.[42][43] Door een doelpunt in de 11e minuut van Alfreð Finnbogason moest hij zijn eerste tegendoelpunt op het hoogste niveau incasseren.[44]

In het seizoen 2016/17 trok Hamburger SV na het vertrek van Drobný Christian Mathenia als tweede doelman aan.[45] Mickel bleef hierdoor in de hiërarchie de derde doelman en hij speelde dit seizoen wederom zijn wedstrijden in het tweede elftal. Wegens een blessure van Adler zat hij rondom de winterstop een groot aantal wedstrijden op de reservebank.[46] De 31e competitieronde leek een copy van zijn debuut van vorig seizoen. Wederom waren alle concurrenten geblesseerd waardoor hij opnieuw tegen FC Augsburg het doel moest verdedigen.[47] Dit keer werd er door onder meer twee doelpunten van Halil Altıntop met 0-4 verloren.[48] In dit seizoen speelde hij 17 keer in het tweede waarbij hij tijdens de wedstrijd tegen het tweede elftal van Eintracht Braunschweig aanvoerder was.[49] In het daaropvolgende seizoen was Mickel nauwelijks bij de eerste selectie betrokken. Trainer Markus Gisdol koos voor Julian Pollersbeck als derde doelman.[50] Mickel zat in het seizoen 2017/18 drie keer op de reservebank.[51] Dit was ook het geval tijdens de laatste wedstrijd van het seizoen tegen Borussia Mönchengladbach waardoor hij Hamburger SV na 55 jaar onafgebroken in de Bundesliga voor het eerst in haar bestaan zag degraderen.[52]. In dit seizoen moest Mickel bij het tweede de concurrentie aan met Morten Behrens. Hij verloor deze strijd waardoor hij in dit elftal maar vijf wedstrijden in actie.[53]

In de zomer van 2016 verlengde Mickel zijn contract tot 2021 waardoor hij voor het seizoen 2018/19 tweede doelman werd achter Pollersbeck.[54] Op 18 augustus 2018 stond hij tijdens de 1e ronde van de DFB-Pokal in het doel tijdens de uitwedstrijd tegen de amateurs van TuS Erndtebrück. Mede door twee doelpunten van Pierre-Michel Lasogga werd met 3-5 gewonnen.[55] Daarnaast kwam hij in de competitie in actie tegen SpVgg Greuther Fürth, SC Paderborn 07 en MSV Duisburg.[56] In de zomer van 2019 kwam Daniel Heuer Fernandes over van Darmstadt 98.[57] Nieuwe trainer Dieter Hecking koos voor Mickel als zijn tweede keeper.[58] Daarop besloot Pollersbeck te vertrekken naar Olympique Lyon.[59] Mickel kwam in het seizoen 2019/20 niet aan spelen toe en zat 31 wedstrijden op de reservebank.[60] In het seizoen 2020/21 werd hij weer derde doelman na het aantrekken van Sven Ulreich. Hij nam het gehele seizoen zeven keer plaats op de reservebank.[61] Vanwege zijn rol als tweede doelman bij het eerste elftal kwam hij in de seizoenen 2018/19 en 2019/20 drie keer in actie bij het tweede elftal.[62] Ondanks deze situatie verlengde hij in december 2020 zijn contract tot 2023.[9]

In de zomer 2021 ging Ulreich terug naar Bayern München en haalde Hamburger SV de Zweed Marko Johansson van Malmö FF als zijn vervanger.[63][64]. Mickel bleef hierdoor derde doelman. Bij de voorbereiding op het seizoen 2021/22 liep Mickel in de oefenwedstrijd tegen FC Augsburg een schouderblessure op waardoor hij langere tijd uit de roulatie was.[65][66] Na een lange revalidatie zat hij tijdens de 28e competitieronde op 2 april 2022 weer op de reservebank.[67] Ter versterking voor het seizoen 2022/23 werd Matheo Raab als derde keeper aan de selectie toegevoegd. Wederom kende Mickel een seizoen met blessures. Hij scheurde eerst een binnenband.[68] Daarna brak hij zijn ribben.[69] Voor aanvang van het seizoen seizoen 2023/24 verlengde hij zijn contract met één jaar waardoor hij als 34-jarige zijn 13e seizoen inging.[70] Bij trainer Tim Walter was Mickel bij de start van de competitie zijn derde doelman.

Vanwege zijn rol als tweede en derde doelman speelde Mickel op 4 december 2019 zijn laatste officiële wedstrijd. Dit was in het tweede elftal tegen Lüneburger Hansa. Na 1.425 dagen speelde hij op 29 oktober 2023 in het tweede tegen TSV Havelse pas weer zijn volgende officiële wedstrijd.[71] In de zomer van 2024 besloot Mickel om nog een jaar door te gaan en verlengde hij zijn contract tot 2025.[72]

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2006/07 Energie Cottbus II Vlag van Duitsland Oberliga NOFV-Süd 2 0 0 0 0 0 21 0 23 0
2007/08 Vlag van Duitsland Regionalliga Nord 2 0 0 0 0 0 24 0 26 0
2008/09 4 0 0 0 0 0 0 0 4 0
2009/10 Hamburger SV II 31 0 0 0 0 0 0 0 31 0
2010/11 20 0 0 0 0 0 0 0 20 0
2011/12 3 0 0 0 0 0 0 0 3 0
2012/13 10 0 0 0 0 0 0 0 10 0
Greuther Fürth II Vlag van Duitsland Oberliga Bayern 9 0 0 0 0 0 0 0 9 0
2013/14 Vlag van Duitsland Regionalliga Bayern 12 0 0 0 0 0 0 0 12 0
2014/15 2 0 0 0 0 0 0 0 2 0
Greuther Fürth Vlag van Duitsland 2.Bundesliga 6 0 2 0 0 0 0 0 8 0
2015/16 Hamburger SV II Vlag van Duitsland Regionalliga Nord 20 0 0 0 0 0 0 0 20 0
Hamburger SV Vlag van Duitsland Bundesliga 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
2016/17 Hamburger SV II Vlag van Duitsland Regionalliga Nord 17 0 0 0 0 0 0 0 17 0
Hamburger SV Vlag van Duitsland Bundesliga 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
2017/18 Hamburger SV II Vlag van Duitsland Regionalliga Nord 5 0 0 0 0 0 0 0 5 0
2018/19 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
Hamburger SV Vlag van Duitsland 2.Bundesliga 3 0 1 0 0 0 0 0 1 0
2019/20 Hamburger SV II Vlag van Duitsland Regionalliga Nord 2 0 0 0 0 0 0 0 2 0
2023/24 2 0 0 0 0 0 0 0 2 0
Carrière totaal 152 0 3 0 0 0 45 0 200 0
Bijgewerkt tot 17 december 2023
  • Tijdens de seizoenen 2006/07 en 2007/08 speelde Mickel in de onder-19 en speelde af en toe mee met het tweede elftal van Energie Cottbus
  • In de seizoenen 2020/21, 2021/22 en 2022/23 kwam Mickel wegens zijn rol als tweede doelman bij het eerste niet in actie in andere elftallen van Hamburger SV

Interlandloopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

Mickel speelde voor diverse Duitse jeugdelftallen. Op 23 maart 2005 speelde Mikel zijn eerste jeugd-interland met Duitsland onder 16 tegen FrankrijkHij werd door bondscoach Horst Hrubesch geselecteerd voor de EK-kwalificatiewedstrijden in Rusland op weg naar het Europees kampioenschap. Mickel speelde tijdens de met 5-1 gewonnen wedstrijd tegen Estland. Duitsland plaatste zich voor het eindtoernooi in Tsjechië waar het in de finale met 3-1 won van Italië.[73] Mickel werd voor het toernooi als vervanger door Hrubesch opgeroepen voor de zieke Sascha Burchert.[74] Hij was het gehele toernooi tweede doelman en kwam geen minuut in actie.[7] In het winnende team zaten onder andere Dennis Diekmeier, Lars Bender, Richard Sukuta-Pasu en Sven Bender Op 19 mei 2009 speelde Mickel met Duitsland onder 20 zijn laatste jeugdinterland tegen Italië. Hij kwam in totaal in 9 interlands in actie.

Interlandstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Jeugdinterlands van Tom Mickel voor Vlag van Duitsland Duitsland
№ Datum Wedstrijd Uitslag Soort Wedstrijd Doelpunten
Als speler bij Onder-16
1. 23 maart 2005 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Frankrijk Frankrijk 1 – 1 Vriendschappelijk 0
2. 28 maart 2005 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Portugal Portugal 8 – 7

(n.s.)

Vriendschappelijk 0
Als speler bij Onder-17
1. 23 februari 2006 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Zweden Zweden 1 – 0 Vriendschappelijk 0
Als speler bij Onder-19
1. 11 september 2007 Vlag van Wales Wales – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 3 Vriendschappelijk 0
2. 26 september 2007 Vlag van Estland Estland – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 5 EK-kwalificatie 0
3. 14 november 2007 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Verenigd Koninkrijk Engeland 1 – 0 Vriendschappelijk 0
Als speler bij Onder-20
1. 3 september 2008 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 4 – 2 Vriendschappelijk 0
2. 8 november 2008 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Zwitserland Zwitserland 3 – 2 Vriendschappelijk 0
3. 19 mei 2009 Vlag van Italië Italië – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 1 Vriendschappelijk 0
Bijgewerkt tot 17 december 2023

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Duitsland Duitsland –19
Europees kampioen –19 1x 2008

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tom_Mickel&oldid=68019930"