Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Pim Koopman

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Pim Koopman
Pim Koopman (1984)
Pim Koopman (1984)
Algemene informatie
Geboortenaam Wilhelmus Frederikus Koopman
Geboren 11 maart 1953
Geboorteplaats Hilversum
Overleden 23 november 2009
Overlijdensplaats Hilversum
Land Vlag van Nederland Nederland
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Wilhelmus Frederikus (Pim) Koopman (Hilversum, 11 maart 1953 – aldaar, 23 november 2009) was een Nederlandse drummer, producer, componist en stemacteur .

Koopman kwam uit een muzikale familie, vader Wim (Wilhelmus Frederikus Koopman) was slagwerker en moeder Jopie (Johanna Hendrina van Brugge) speelde piano. Grootvader Wilhelmus Frederikus Koopman was fluitist. Hijzelf was tussen 1976 en 1986 getrouwd met Michele van Drunen en tussen 1986 en 1990 met Janny Arendina Garrits. Latere levensgezel werd jeugdvriendin Marrigje van Teeseling.[1]

Op school wilde het niet vlotten, van gymnasium ging hij naar HAVO; hij wilde niet leren maar muziekspelen. Zijn ouders wisten hem echter te stimuleren in het leren door te beloven dat als hij die studie afrondde hij aan het Hilversums Conservatorium kon gaan studeren. Tijdens zijn studie aldaar op piano en slagwerk leerde hij Ton Scherpenzeel en Max Werner kennen. De studie maakte hij echter niet af. In 1972 richtte hij samen met Ton Scherpenzeel de band Kayak op. Daarvoor hadden ze samen al vanaf 1968 in de plaatselijke bandjes (Balderdash en High Tide Formation) gespeeld.

In 1976 verliet Koopman Kayak en richtte hij zich op produceren en componeren. Hij had succes met groepen als Pussycat, Maywood, Time Bandits en Sandy Coast. Koopman componeerde ook de filmmuziek voor de films Doctor Vlimmen (1978) en Kort Amerikaans (1979). In 1978 richtte hij samen met Rob Vunderink de rockgroep Diesel op. Het nummer Sausalito Summernight werd een hit in Amerika. In 1981 stapte Koopman uit Diesel.[bron?] Van 1983 tot 1985 vormde hij samen met Okkie Huijsdens de band The President. Daarna produceerde hij albums van Pater Moeskroen (Heimwee), Robby Valentine, Valensia en Petra Berger, en de come-backsingle van Shocking Blue The jury and the judge.

In de jaren 1988-1989 maakte Koopman weer deel uit van Diesel en de band had een kleine hit met het door hem geproduceerde Samantha. Daarna deed Koopman tot twee keer toe met reünies van Diesel mee (in de jaren 1999-2000 en in 2006-2007). Kayak kwam in 1999 weer bij elkaar en bracht het album Close to the Fire uit. Een jaar later nam de groep Diesel ook weer een album op.

Koopman was ook stemacteur. Hij sprak reclamespotjes en documentaires in en deed mee aan een aantal nagesynchroniseerde Amerikaanse tekenfilms, waaronder Happy Feet, Cars en The Incredibles.

Pim Koopman overleed op 56-jarige leeftijd aan een hartstilstand.

Postuum kwam in 2021 de ep Reappearance uit met nummers van hem en Cindy Oudshoorn, bedoeld voor Kayak, die indertijd echter op de plank was blijven liggen.[2]

Werk als stemacteur

[bewerken | brontekst bewerken]