Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Milaan-San Remo 1966

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Milaan-San Remo 1966
57e editie
Datum 20 maart 1966
Startplaats Milaan
Finishplaats San Remo
Totale afstand 288 km
Gem. snelheid 43,128 km/h
Eindklassementen
Eerste Vlag van België Eddy Merckx
Tweede Vlag van Italië Adriano Durante
Derde Vlag van België Herman Van Springel
Navigatie
Milaan-San Remo 1965     Milaan-San Remo 1967
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De wielerwedstrijd Milaan-San Remo 1966 werd gereden op zondag 20 maart 1966. Het parcours van deze 57e editie was 288 km lang. De winnaar legde de afstand af in 6 uur, 40 minuten en 40 seconden met een gemiddelde van 43,128 kilometer per uur.

De nog niet eens 21–jarige Eddy Merckx, een "zeer talentvolle Belg, die door insiders een grote toekomst is voorspeld",[1] won voor de eerste maal de Primavera. Hij haalde het in de spurt van tien andere renners. Huub Zilverberg (9e) was de beste Nederlander.

Deelnemende ploegen

[bewerken | brontekst bewerken]
Deelnemende ploegen
Peugeot-BP-Michelin Salvarani Dr. Mann-Grundig Molteni
Legnano-Pirelli Filotex Mercier-BP-Hutchinson Sanson
TeleVizier-Batavus Bianchi Ford-Hutchinson Pelforth-Sauvage
Solo-Superia Vittadello Wiel's-Groene Leeuw Ferrys
Kamome-Dilecta Mainetti Romeo-Smiths KAS-Kaskol

Wedstrijdverloop

[bewerken | brontekst bewerken]

De koers wordt opengebroken door een aanval van Guido Carlesi in de aanloop naar de Passo del Turchino. Met nog ruim honderd kilometer voor de wielen pakt een groep van acht hem terug met daarin Felice Gimondi, waarna anderen weten terug te komen. Op de Capo Berta is er een aanval van vier: de Italianen Michele Dancelli, Guido de Rosso, Roberto Poggiali en de Fransman Désiré Letort. In de aanloop naar de Poggio sluiten veertien man aan bij de vier. Grote afwezigen in deze groep zijn favorieten als Vittorio Adorni en Gimondi.

Op de Poggio probeert Raymond Poulidor nog weg te rijden, maar hij krijgt geen ruimte. Op twee kilometer lijkt Herman Van Springel de sprint te ontlopen vanwege besluiteloosheid bij zijn achtervolgers, maar ook hij wordt teruggepakt. Merckx wint de koers na een korte sprint; na een nederlaag in Parijs-Nice een paar weken eerder was hij ervan overtuigd dat hij met Adriano Durante en Dancelli geen lange sprint moest doen[2].

Milaan–San Remo 1966
Plaats Naam Ploeg Tijd
Winnaar Vlag van België Eddy Merckx Vlag van Frankrijk Peugeot-BP-Michelin 6u40'40"
2 Vlag van Italië Adriano Durante Vlag van Italië Salvarani z.t.
3 Vlag van België Herman Van Springel Vlag van België Dr. Mann-Grundig z.t.
4 Vlag van Italië Michele Dancelli Vlag van Italië Molteni z.t.
5 Vlag van Italië Adriano Passuello Vlag van Italië Legnano-Pirelli z.t.
6 Vlag van Zwitserland Rolf Maurer Vlag van Italië Filotex z.t.
7 Vlag van Frankrijk Raymond Poulidor Vlag van Frankrijk Mercier-BP-Hutchinson z.t.
8 Vlag van Italië Franco Balmamion Vlag van Italië Sanson z.t.
9 Vlag van Nederland Hubertus Zilverberg Vlag van Nederland Televizier-Batavus z.t.
10 Vlag van Italië Roberto Poggiali Vlag van Italië Bianchi z.t.
11 Vlag van Frankrijk Lucien Aimar Vlag van Frankrijk Ford-Hutchinson z.t.
12 Vlag van Italië Guido de Rosso Vlag van Italië Molteni + 29"
13 Vlag van Frankrijk Andre Foucher Vlag van Frankrijk Pelforth-Sauvage z.t.
14 Vlag van België Armand Desmet Vlag van België Solo-Superia z.t.
15 Vlag van België Robert Lelangue Vlag van België Solo-Superia z.t.
16 Vlag van Italië Severino Andreoli Vlag van Italië Vittadello + 52"
17 Vlag van Italië Vito Taccone Vlag van Italië Vittadello + 56"
18 Vlag van Italië Bruno Centomo Vlag van Italië Legnano-Pirelli + 1'02"
19 Vlag van Italië Raffaele Marcoli Vlag van Italië Sanson z.t.
20 Vlag van België Joseph Huysmans Vlag van België Dr. Mann-Grundig z.t.
[bewerken | brontekst bewerken]