Lucien Van Impe

Lucien Van Impe
	Lucien van Impe in 1975
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Lucien van Impe
Geboortedatum	20 oktober 1946
Geboorteplaats	Mere, België
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Verandas Willems-Accent (ploegleider)
Discipline(s)	Weg
Ploegen
1969 - 1971; 1972; 1973; 1974; 1975 - 1976; 1977; 1978; 1979; 1980; 1981; 1982 - 1984; 1985; 1986; 1987	Sonolor-Lejeune; Sonolor; Sonolor; Sonolor-Gitane; Gitane-Campagnolo; Lejeune-BP; C & A; KAS-Campagnolo; Marc-Carlos-V.R.D.; Boston Mavic; Metauro Mobili-Pinarello; Santini-Krups; Dormilon; Sigma
Beste prestaties
Ronde van Vlaanderen	13e (1976)
Amstel Gold Race	8e (1979)
Luik-Bastenaken-Luik	6e (1979)
Ronde van Italië	4e (1982) ; 1 etappezege
Ronde van Frankrijk	1e (1976) ; 9 etappezeges
Ronde van Spanje	5e (1979) ; 1 etappezege
WK op de weg	9e (1975)
Portaal	Wielersport

Lucien Van Impe, bijnaam de Kleine van Mere (Mere, deelgemeente van Erpe-Mere, 20 oktober 1946) is een voormalig Belgisch beroepswielrenner. Hij is de laatste Belg die de Ronde van Frankrijk won.

Biografie

Van Impe was beroepswielrenner van 1969 tot 1987. Hij blonk vooral uit in meerdaagse wedstrijden zoals de Ronde van Frankrijk, die hij in 1976 wist te winnen. Ook stond hij eenmaal als tweede en driemaal als derde op het podium. Vijftien maal kwam hij aan de start en telkens haalde hij de finish in Parijs. Hij is hiermee recordhouder voor België.

Van Impe was bovenal een vermaard klimmer, die met zijn 8 eindoverwinningen in de bergklassementen van 2 van de 3 Grote Rondes de beste van zijn generatie en een der besten uit de geschiedenis genoemd kan worden. Hij werd tweemaal eerste in het bergklassement van de Ronde van Italië, en zes keer eerste in het bergklassement van de Tour de France, Het laatste aantal deelt hij met Federico Bahamontes. Het record is hij in 2004 kwijtgeraakt aan Richard Virenque, die dat jaar voor de zevende maal eerste werd in het bergklassement van de Ronde van Frankrijk. Een van de weinigen, die zich als klimmer in zijn tijd met Van Impe kon meten was de Spanjaard José Manuel Fuente.

In 1975 maakte hij voor de eerste keer kans op de eindoverwinning maar werd hij derde na Bernard Thévenet en Eddy Merckx, die een legendarisch duel uitvochten. Zowel in 1975 als in 1977 verloor hij de Tour van Thévenet, die later toegaf zichzelf voor beide overwinningen gedopeerd te hebben. In 1976 vocht hij met Joop Zoetemelk diverse keren een duel uit in de bergen. Op Alpe d'Huez won de laatste, maar in de Pyreneeën, op de flanken van de Pla d'Adet, stelde Van Impe zijn zege veilig.

In 1977 startte Lucien Van Impe als een der favorieten in de Tour. Hij kwam ten val door een aanrijding met een auto waardoor hij de tour verloor. De omstandigheden van dat incident waren op zijn zachtst gezegd erg verdacht. Van Impe was goed op weg om de eindzege in de Tour binnen te halen en hij reed op dat moment als geletruidrager ook op kop in de wedstrijd. Toevallig was er geen enkele camera aanwezig en ook zijn ploegwagen was minutenlang nergens te bekennen. Het leidde in elk geval tot een breuk met zijn toenmalige ploegleider (Henry Anglade). Nadien heeft Van Impe altijd volgehouden dat de Fransman zich door de Franse organisatie had laten omkopen om mee te werken aan dit opzet zodat Bernard Thévenet de gele trui kon behalen.

Na drie mindere jaren, waarin hij op zijn retour leek, kwam hij in 1981 terug met een tweede plaats in het eindklassement in de Tour en een eerste plek in het bergklassement. Hij reed daarna nog enkele seizoenen in Italiaanse dienst en wist in de Ronde van Italië nog twee keer beslag te leggen op het bergklassement.

Eendagswedstrijden waren zijn stiel niet, derhalve verraste hij in 1983 door Belgisch wegkampioen te worden.

Hij werd na zijn actieve loopbaan ploegleider, eerst bij het Zweeds-Belgische Unibet.com en in 2008 bij de professionele continentale wielerploeg Accent.Jobs-Willems Veranda's.

Belangrijkste overwinningen

1968: 8e etappe Ronde van de Toekomst

1969: Eindklassement Ronde van Navarra

1971: Bergklassement Ronde van Frankrijk

1972: 12e etappe Ronde van Frankrijk; Bergklassement Ronde van Frankrijk

1973: 3e etappe Ronde van Romandië; 3e etappe Midi Libre; 12e etappe Ronde van Frankrijk

1975: 1e etappe Escalada a Montjuich (+ Eddy Merckx); 14e etappe Ronde van Frankrijk; 18e etappe Ronde van Frankrijk; Bergklassement Ronde van Frankrijk; Bergklassement Dauphiné Libéré

1976: Eindklassement Ronde van Frankrijk; 14e etappe Ronde van Frankrijk; 4e etappe deel b Midi Libre; Bergklassement Dauphiné Libéré

1977: 15e etappe Ronde van Frankrijk; Bergklassement Ronde van Frankrijk; 7e etappe Ronde van Zwitserland; 8e etappe Ronde van Zwitserland; 6e etappe Dauphiné Libéré; Bergklassement Dauphiné Libéré

1979: 16e etappe Ronde van Frankrijk; 7e etappe deel a Ronde van Catalonië; 15e etappe Ronde van Spanje

1980: Bergklassement Ronde van Zwitserland

1981: 5e etappe Ronde van Frankrijk; Bergklassement Ronde van Frankrijk

1982: Bergklassement Ronde van Italië

1983: 11e etappe Ronde van Italië; Bergklassement Ronde van Italië; Belgisch kampioenschap op de weg; 19e etappe Ronde van Frankrijk; Bergklassement Ronde van Frankrijk

1984: Criterium van Buggenhout

1986: 1e etappe Ronde van de Mijnvalleien; Eindklassement Ronde van de Mijnvalleien

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
1969		12e
1970		6e
1971		3 ↑
1972		4e (1)
1973		5e (1)
1974		18e
1975		3 ↑ (2)
1976		↑ (1)
1977		3 ↑ (1)
1978		9e
1979		11e (1)	5e (1)
1980		16e
1981		2 ↑ (1)
1982	4e
1983	9e (1)	4e (1)
1984	7e
1985	13e	27e
1986			11e
1987

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Amstel Gold Race	Luik-Bast.‑Luik	Ronde van Lombardije	Waalse Pijl	Parijs-Tours	Rund um den Henninger Turm	WK op de weg	Wereldranglijsten
1969								16e
1970					10e		11e
1971			53e	37e			47e	76e	9e		15e (SPP)
1972		86e			33e		26e	117e		38e	17e (SPP)
1973											14e (SPP)
1974		82e			41e		24e
1975					18e		51e			9e	15e (SPP)
1976			13e		21e		9e				5e (SPP)
1977											13e (SPP)
1978	26e										43e (SPP)
1979				8e	6e	28e	17e				25e (SPP)
1980
1981							35e				19e (SPP)
1982
1983										33e
1984
1985
1986
1987					87e				46e

Trivia

Na zijn Tourzege in 1976 werd hij feestelijk ontvangen in zijn dorp Erpe-Mere, dat grotendeels in het geel geschilderd was. Clark Van Mere bracht toen een single uit met als tekst: Lucien Van Impe den besten, en Thévenet den lesten^[1].
Op 7 juli 2007 werd Lucien Van Impe door climbbybike.com verkozen tot beste klimmer aller tijden voor Marco Pantani.
Volgens de Volkskrant van zaterdag 7 juli 2007 is Van Impe de enige Tourwinnaar van na 1966 (het jaar dat begonnen werd met dopingcontrole) die nooit is betrapt op doping of van het gebruik ervan beschuldigd. Hij werd wel een maand voorwaardelijk geschorst door de KNWU in 1981 nadat hij in Nederland na de wedstrijd Acht van Chaam na lottrekking niet was komen opdagen bij de dopingcontrole op woensdag 22 juli van hetzelfde jaar.^[2]^[3]^[4]