Overleg:Sadduceeën

Wat heb je een prachtig artikel gemaakt over de Sadduceeën!

1. Zou het kunnen zijn dat met Engel of geest waar de Sadduceën niet in geloofden met name demonen en satan bedoeld zijn? In de Hebreeuwse bijbel is hooguit sprake van een boze geest die van de Here kwam. In Job is er een heel hemels hof, met satan die kennelijk nog beseft dat hij voor de Koning staat; in boeken als Kronieken en Zacharia lijkt satan meer vrijheid te hebben. In het NT spelen demonen en satan een veel grotere rol; Perzische invloed?
2. Je hebt gelijk dat in de protestantse canon van het OT nauwelijks ruimte is voor een opstanding der doden, op een enkele flits na (Psalm 49:11 Job 19:25). In Sirach Hebreeuws (ca 190 v Chr) is dat nog steeds het geval, maar in de Griekse versie uit ca 130 v Chr wel (in Sor 7:17 is in het Hebreeuws de worm het eind van de mens; in Grieks het eind van de goddeloze). in 2 Makkabeeën 7 wordt nadrukkelijk vermeld dat de opstanding de beloning is van de martelaren; in Wijsheid van Aslomo staat dit buiten twijfel. Dus lijkt inderdaad de Makkabeeëntijd deze omwenteling veroorzaakt te hebben. (Panc Beentjes).

Koosg (overleg) 18 mei 2012 16:28 (CEST)Reageren

Dank voor het compliment, ik vind het zelf ook wel goed geworden.

1. Met betrekking tot het geloof in demonen: in feite geldt bovenstaande voor het complete Judaïsme in de periode van de tweede tempel. Pas in de Aggada wordt het geloof in demonen concreet uitgewerkt. Daarvoor zijn de verwijzingen inderdaad heel vaag, waarbij Daniël inderdaad duidelijk onder invloed van de Perzen stond. En ken je dit artikel?
2. De Sadduceeën accepteerden waarschijnlijk alleen de Pentateuch, dus zullen ze zulke late werken zeker hebben afgewezen. De ontwikkeling van het concept "Opstanding" is op zich al interessant. Het opwekken van doden komt duidelijk wel in de Tenach voor (1 Koningen 17:17-24, 2 Koningen 4:32-37 en de mysterieuze 2 Koningen 13:21), maar er is geen verwijzing naar een leven na de dood, ook niet een opwekking na een Eindtijd of iets dergelijks (waar Deuteronomium 28-31 de vroegste, heel vage verwijzing naar is). Sowieso begint er pas een eschatologie na of tijdens de ballingschap in Babylon en die ging meer over het herstel van Israël. Er is een heel interessante studie van Brichtothe over de ontwikkeling van het familiegraf in relatie tot concepten over leven na de dood: "Kin, Cult, Land and Afterlife - A Biblical Complex" in een "Hebrew Union College Annual" van 1973, nummer 44. Zie ook hier.

Stof tot nadenken en voor verdere studie. Bertrand77 (overleg) 19 mei 2012 09:28 (CEST)Reageren

Dank je wel. Ik vind het fascinerend hoe mijn protestante geloofsgenoten de apocriefen van het Oude Testament met overtuiging verwerpen, terwijl de synoptische evangeliën een aantal denkbeelden daaruit onderschrijven. Ik denk dat het komt door de zwart-wit visie op het verschil tussen canoniek en niet. Ik raak nu off topic. Koosg (overleg) 19 mei 2012 09:53 (CEST)Reageren