Irina Privalova

Irina Privalova
Irina Privalova in 2020.
Volledige naam	Irina Anatoljevna Privalova-Sergejeva
Geboortedatum	22 november 1968
Geboorteplaats	Malachowo
Nationaliteit	Sovjet-Unie (1968-1991)  Rusland
Lengte	1,74 m
Gewicht	63 kg
Sportieve informatie
Discipline	sprint, hordelopen
Trainer/coach	Vladimir Paraschuk
Eerste titel	Sovjet kampioene 100 m 1989
OS	1992, 1996, 2000
Extra	Wereldindoorrecordhoudster 50 m, 60 m; Europees recordhoudster 200 m
Portaal    Atletiek

Irina Anatoljevna Privalova-Sergejeva (Russisch: Ирина Анатольевна Привалова) (Malachowo, 22 november 1968) is een Russische voormalige atlete. Ze gold jarenlang als een van de beste blanke sprintsters ter wereld en is nog altijd in het bezit van het wereldrecord op de 50 m (5,96 s) en de 60 m (6,92 s). Privalova, aanvankelijk uitkomend voor de Sovjet-Unie, begon haar carrière als sprintster en stapte naderhand over op het hordelopen.

Haar eerste medaille op een internationaal kampioenschap won Irina Privalova in 1991 tijdens de wereldkampioenschappen in Tokio, waar zij als lid van de Russische 4 × 100 m estafetteploeg een zilveren plak veroverde. Sindsdien lopen estafettemedailles als een rode draad door haar atletiekcarrière heen.
Op de Olympische Spelen van Barcelona in 1992 won Privalova als lid van het Gezamenlijk team op de Olympische Spelen van Gemenebest van Onafhankelijke Staten een bronzen medaille op de 100 m achter de Amerikaanse Gail Devers en de Jamaicaanse Juliet Cuthbert. Op de 200 m viel ze met een vierde plaats net buiten de medailles, maar die pijn werd vergoed door een zilveren plak op de 4 × 100 m, die zij veroverde tezamen met haar teamgenotes Olga Bogoslovskaja, Marina Trandenkova en Galina Maltsjoegina.

Een jaar later won Privalova op dit nummer in vrijwel dezelfde teamsamenstelling (met Natalja Voronova in plaats van Marina Trandenkova) een gouden medaille op de WK in Stuttgart. Op de individuele nummers was het dit keer precies andersom als in Barcelona: brons op de 200 en een vierde plaats op de 100 m. Ter afronding nam zij ook nog eens deel aan de 4 × 400 m estafette en hengelde zij met haar teamgenotes een zilveren plak binnen achter het team van de Verenigde Staten. Privalova vertrok derhalve uit Stuttgart met alle kleuren eremetaal om haar nek.

In 1994 was Irina Privalova tijdens de Europese kampioenschappen in Helsinki op beide individuele sprintnummers de sterkste. Bovendien veroverde zij met haar 4 × 100 m estafetteteam opnieuw eremetaal in de vorm van een zilveren medaille. Privalova werd dan ook terecht verkozen tot Europees atlete van het jaar en onderscheiden met de Waterford Crystal European Athlete of the Year. Op de EK van Boedapest in 1998 viel zij op dezelfde nummers wederom in de prijzen. Ditmaal werd het goud op de 200, zilver op de 100 en brons op de 4 × 100 m estafette.

Tegen het einde van haar carrière stapte Privalova over op de langere afstanden en won zij op de Olympische Spelen van Sydney in 2000 een gouden medaille op de 400 m horden. Met het Russische team behaalde ze deze keer op de 4 × 400 m estafette een bronzen medaille. Privalova overwoog zelfs een overstap naar de 800 m. Door blessures kwam het daar echter niet van.

Op 18 oktober 2007 verraste Irina Privalova vriend en vijand met de aankondiging, dat zij van plan was om terug te keren op het hoogste niveau, de Olympische Spelen van Peking. De 38-jarige Russische vertelde weer goed in vorm te zijn en de komende tijd te willen zien, hoe realistisch haar plan was. Zij liet in het midden op welke atletiekonderdelen zij van plan zich te gaan richten.
In Peking was ze er overigens, ondanks alle goede voornemens van daarvoor, niet bij. Hiermee kwam een definitief einde aan de actieve atletiekloopbaan van Irina Privalova.

Irina Privalova is getrouwd en heeft kinderen.

• Olympisch kampioene 400 m horden - 2000
• Wereldkampioene 4 × 100 m - 1993
• Wereldindoorkampioene 200 m - 1993
• Wereldindoorkampioene 400 m - 1995
• Europees kampioene 100 m - 1994
• Europees kampioene 200 m - 1994, 1998
• Sovjet kampioene 100 m - 1989, 1990, 1992
• Sovjet kampioene 200 m - 1992
• Sovjet indoorkampioene 60 m - 1991
• Russisch kampioene 100 m - 1999
• Russisch kampioene 200 m - 1993, 1996, 2002, 2004
• Russisch indoorkampioene 60 m - 1993
• Russisch indoorkampioene 200 m - 1993, 2000
• Russisch indoorkampioene 400 m - 1998, 2000

Outdoor

Indoor

• 1991: 1 WK indoor - 7,02 s
• 1993: 2 WK indoor - 6,97 s
• 1997: 6e WK indoor - 7,88 s

• 1989: 3 Europacup A - 11,26 s
• 1991: 4e WK - 11,16 s
• 1991: 1 Europacup A - 11,29 s
• 1992: 3 OS - 10,84 s
• 1993: 4e WK - 10,96 s
• 1993: 1 Europacup A - 11,08 s
• 1993: 2 Grand Prix Finale - 11,09 s
• 1994: 3 Grand Prix Finale - 11,02 s
• 1994: 1 EK - 11,02 s
• 1994: 2 Goodwill Games - 10,98 s
• 1994: 1 Wereldbeker - 11,32 s
• 1995: 3 WK - 10,96 s
• 1996: 4e in ½ fin. OS - 11,40 s
• 1996: 6e Grand Prix Finale - 11,14 s
• 1998: 2 EK - 10,83 s
• 1998: 1 Europacup A - 11,04 s
• 1998: 7e Grand Prix Finale - 11,27 s
• 1998: 5e Wereldbeker - 11,15 s

• 1991: 2 WK indoor - 22,41 s
• 1991: 4e WK - 22,28 s
• 1991: 1 Europacup A - 22,48 s
• 1992: 4e OS - 22,19 s
• 1992: 2 Grand Prix Finale - 22,06 s
• 1993: 1 WK indoor - 22,15 s
• 1993: 3 WK - 22,13 s
• 1993: 1 Europacup A - 22,30 s
• 1994: 2 Goodwill Games - 22,23 s
• 1994: 1 EK - 22,32 s
• 1994: 2 Wereldbeker - 22,51 s
• 1995: 2 WK - 22,12 s
• 1996: 3e in serie OS - 22,82 s
• 1998: 5e Wereldbeker - 22,61 s
• 1998: 1 EK - 22,62 s

• 1994: 1 Wereldbeker - 50,62 s
• 1995: 1 WK indoor - 50,23 s

• 2000: 1 OS - 53,02 s

• 1992: 2 OS - 42,16 s
• 1996: 4e OS - 42,27 s
• 1998: 3 EK - 42,73 s

100 m

• 1998: 3 ISTAF – 11,12 s

400 m horden

• 2000: 1 Herculis - 54,06 s

• Europees atlete van het jaar - 1994

Zie de categorie Irina Privalova van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.