International Booker Prize
De International Booker Prize is een literaire prijs die jaarlijks wordt uitgereikt voor het beste fictiewerk van over de hele wereld dat in het Engels is vertaald en in het Verenigd Koninkrijk en Ierland is gepubliceerd. De prijs is de internationale tegenhanger van de Booker Prize for Fiction en is bestemd voor auteurs van buiten het Gemenebest van Naties en Ierland.
De prijs bestaat uit 50.000 pond, die verdeeld wordt tussen de auteur en de vertaler. De schrijvers en vertalers van de vier andere titels op de shortlist krijgen ieder 1000 pond. In 2019 trok de Man Group zich terug en kwam er een nieuwe sponsor: Crankstart, de organisatie voor goede doelen van de Britse durfkapitalist Michael Moritz en zijn vrouw, de Amerikaanse schrijfster Harriet Heyman.
De prijs werd in 2005 ingesteld als de Man Booker International Prize.[1] De prijs was tot 2016 een oeuvreprijs en werd tweejaarlijks uitgereikt aan een auteur van om het even welke nationaliteit. Het werk moest in het Engels geschreven zijn, of ruim beschikbaar in Engelse vertaling. De winnaar ontving een trofee en 60.000 pond sterling. Bovendien mocht de winnende auteur een favoriete vertaler van haar of zijn werk aanwijzen, die 15.000 pond (ca. 24.000 euro) ontving. De prijs kon maar eenmaal door dezelfde persoon gewonnen worden en werd gesponsord door de investeringsmaatschappij Man Group.
Winnaars
[bewerken | brontekst bewerken]2024
[bewerken | brontekst bewerken]- Jenny Erpenbeck (Duitsland) met Kairos vertaald uit het Duits door Michael Hofmann.
2023
[bewerken | brontekst bewerken]- Georgi Gospodinov (Bulgarije) met Time Shelter (Schuilplaats voor andere tijden) vertaald uit het Bulgaars door Angela Rodel.
- Shortlist: Eva Baltasar, Cheon Myeong-kwan, Maryse Condé, GauZ’, Guadalupe Nettel
2022
[bewerken | brontekst bewerken]- Geetanjali Shree (India), met Tomb of Sand vertaald uit het Hindi door Daisy Rockwell.[2]
2021
[bewerken | brontekst bewerken]- David Diop (Frankrijk), met At Night All Blood is Black, vertaald uit het Frans door Anna Moschovakis.
- Jury: Lucy Hughes-Hallett (voorzitter), Aida Edemariam, Olivette Otele, Neel Mukherjee en George Szirtes
- Shortlist: Mariana Enríquez, Benjamín Labatut, Olga Ravn, Maria Stepanova en Éric Vuillard
- Jury: Lucy Hughes-Hallett (voorzitter), Aida Edemariam, Olivette Otele, Neel Mukherjee en George Szirtes
2020
[bewerken | brontekst bewerken]- Marieke Lucas Rijneveld (Nederland), met The Discomfort of Evening, vertaald uit het Nederlands door Michele Hutchison.
- Jury: Ted Hodgkinson (voorzitter), Lucie Campos, Jennifer Croft, Valeria Luiselli en Jeet Thayil
- Shortlist: Shokoofeh Azar, Gabriela Cabezón Cámara, Daniel Kehlmann, Fernanda Melchor en Yoko Ogawa
- Jury: Ted Hodgkinson (voorzitter), Lucie Campos, Jennifer Croft, Valeria Luiselli en Jeet Thayil
2019
[bewerken | brontekst bewerken]- Jokha Alharthi (Oman), met Celestial Bodies, vertaald uit het Arabisch door Marilyn Booth
- Jury: Bettany Hughes (voorzitter), Maureen Freely, Angie Hobbs, Pankaj Mishra en Elnathan John
- Shortlist: Annie Ernaux, Marion Poschmann, Olga Tokarczuk , Juan Gabriel Vásquez en Alia Trabucco Zeran
- Jury: Bettany Hughes (voorzitter), Maureen Freely, Angie Hobbs, Pankaj Mishra en Elnathan John
2018
[bewerken | brontekst bewerken]- Olga Tokarczuk (Polen), met Flights, vertaald door Jennifer Croft
- Jury: Lisa Appignanesi (voorzitter), Michael Hofmann, Hari Kunzru, Tim Martin en Helen Oyeyemi
- Shortlist: Virginie Despentes, Han Kang, László Krasznahorkai, Antonio Muñoz Molina en Ahmed Saadawi
- Jury: Lisa Appignanesi (voorzitter), Michael Hofmann, Hari Kunzru, Tim Martin en Helen Oyeyemi
2017
[bewerken | brontekst bewerken]- David Grossman (Israël), met A Horse Walks Into a Bar, vertaald door Jessica Cohen
- Jury: Nick Barley (voorzitter), Daniel Hahn, Helen Mort, Elif Shafak en Chika Unigwe
- Shortlist: Mathias Énard, Roy Jacobsen, Dorthe Nors, Amos Oz en Samanta Schweblin
- Jury: Nick Barley (voorzitter), Daniel Hahn, Helen Mort, Elif Shafak en Chika Unigwe
2016
[bewerken | brontekst bewerken]- Han Kang (Zuid Korea), met The Vegetarian, vertaald door Deborah Smith
- Jury: Boyd Tonkin (voorzitter), Tahmima Anam, David Bellos, Daniel Medin en Ruth Padel
- Shortlist: José Eduardo Agualusa, Elena Ferrante, Yan Lianke, Orhan Pamuk en Robert Seethaler
- Jury: Boyd Tonkin (voorzitter), Tahmima Anam, David Bellos, Daniel Medin en Ruth Padel
2015
[bewerken | brontekst bewerken]- László Krasznahorkai (Hongarije)
- Jury: Marina Warner (voorzitter), Nadeem Aslam, Elleke Boehmer , Edwin Frank en Wen-chin Ouyang
- Genomineerd: César Aira , Hoda Barakat, Maryse Condé , Mia Couto , Amitav Ghosh, Fanny Howe, Ibrahim al-Koni, Alain Mabanckou en Marlene van Niekerk
- Jury: Marina Warner (voorzitter), Nadeem Aslam, Elleke Boehmer , Edwin Frank en Wen-chin Ouyang
2013
[bewerken | brontekst bewerken]- Lydia Davis (Verenigde Staten)
- Jury: Sir Christopher Ricks (voorzitter), Elif Batuman, Yiyun Li, Aminatta Forna en Tim Parks
2011
[bewerken | brontekst bewerken]- Philip Roth (Verenigde Staten)
- Jury: Rick Gekoski (voorzitter), Carmen Callil en Justin Cartwright
2009
[bewerken | brontekst bewerken]- Alice Munro (Canada)
- Jury: Jane Smiley (voorzitter), Amit Chaudhuri en Andrej Koerkov
2007
[bewerken | brontekst bewerken]- Chinua Achebe (Nigeria)
- Jury: Elaine Showalter (voorzitter), Nadine Gordimer en Colm Tóibin
2005
[bewerken | brontekst bewerken]- Ismail Kadare (Albanië)
- Jury: John Carey (voorzitter), Alberto Manguel en Azar Nafisi
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ The International Booker Prize and its History. The Booker Prizes. Gearchiveerd op 16 augustus 2022. Geraadpleegd op 16 augustus 2022.
- ↑ (en) The 2022 International Booker Prize. International Booker prize. Gearchiveerd op 13 augustus 2022. Geraadpleegd op 13 augustus 2022.