Europese zeebaars

Europese zeebaars IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2008)
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Superklasse: Osteichthyes (Beenvisachtigen) Klasse: Actinopterygii (Straalvinnigen) Orde: Perciformes (Baarsachtigen) Onderorde: Percoidei (Baarsvissen) Familie: Moronidae (Moronen) Geslacht: Dicentrarchus
Soort
Dicentrarchus labrax (Linnaeus, 1758) Originele combinatie Perca labrax Linnaeus, 1758
juvenielen
Synoniemen
Lijst Morone labrax (Linnaeus, 1758) Roccus labrax (Linnaeus, 1758) Perca elongata Geoffroy Saint-Hilaire, 1817 Dicentrarchus elongatus (Geoffroy Saint-Hilaire, 1817) Dicentrarchus lupus (Lacepède, 1802) Sciaena diacantha Bloch, 1792 Sciaena labrax (Linnaeus, 1758) Perca diacantha (Bloch, 1792) Perca labrax Linnaeus, 1758 Perca sinuosa Geoffroy Saint-Hilaire, 1817 Labrax diacanthus (Bloch, 1792) Labrax elongatus (Geoffroy Saint-Hilaire, 1817) Labrax labrax (Linnaeus, 1758) Labrax linnei Malm, 1877 Labrax lupus (Lacepède, 1802) Labrax vulgaris Guérin-Méneville, 1829-38 Centropomus lupus Lacepède, 1802 Centropomus mullus Lacepède, 1802
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Europese zeebaars op Wikispecies
(en) World Register of Marine Species
Portaal    Biologie Vissen

De Europese zeebaars of zeebaars (Dicentrarchus labrax) is een straalvinnige vis uit de familie van Moronidae en behoort tot de orde van baarsachtigen (Perciformes). De volwassen vis is gemiddeld 50 cm, maar kan een lengte bereiken van 103 cm en een gewicht van 12 kg. De hoogst geregistreerde leeftijd is 15 jaar. De vis moet niet verward worden met de Serranidae uit dezelfde orde. De zeebaars heeft twee rugvinnen met 8 - 9 stevige stekels in de eerste vin en één stekel met daarachter 12-13 vinstralen in de tweede vin. De aarsvin heeft drie stekels en 10-12 vinstralen.

De zeebaars komt zowel in zoet als zout water voor. Jonge vissen trekken vaak riviermondingen binnen waar de vissen in brakwater kunnen worden waargenomen. De vis prefereert een subtropisch klimaat en leeft hoofdzakelijk in de Atlantische Oceaan, maar ook in de Middellandse zee en de Zwarte Zee. De diepteverspreiding is 0,5 tot 100 m onder het wateroppervlak. De zeebaars is langs de kusten van de Lage Landen minder algemeen, maar zowel volwassen en jonge vissen worden toch regelmatig in scholen waargenomen in de Maasvlakte, Scheldemonding en de Oosterschelde.^[2] Trends in het voorkomen van de zeebaars worden door de stichting ANEMOON met behulp van waarnemingen door sportduikers in de Oosterschelde (sinds 1997) en het Grevelingenmeer (sinds 2000) bijgehouden.

De soort kan worden bezichtigd in sommige openbare aquaria. De zeebaars is voor de beroepsvisserij van aanzienlijk belang en ook als buit voor zeehengelaars zeer gewild. De vis wordt in de Zuidelijke Noordzee op duurzame wijze met de lijn gevangen, met name op wrakken in de zomer. In Het Kanaal wordt, voornamelijk in de wintermaanden, met staande netten gevist, waarbij ook wel ongewenste vis en zelfs dolfijnachtigen worden bijgevangen.

Ook wordt zeebaars in verschillende mediterrane landen gekweekt. Er wordt vooral gebruikgemaakt van open kooien in zee, maar ook van intensieve gesloten systemen. De zeebaars is een carnivoor en wordt gevoed met wilde vis. Het voer dat niet opgegeten wordt, spoelt uit de open kooien en zorgt zo voor eutrofiëring van de omgeving. Het verschil tussen gekweekte en wilde zeebaars is vaak niet te proeven.

• Foto's van deze soort op FishBase
• Species summary op FishBase
• SoortenBank.nl beschrijving en afbeeldingen

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Dicentrarchus labrax op Wikimedia Commons.

Wikispecies heeft een pagina over Dicentrarchus labrax.