Grand Prix-wegrace der Naties 1986

Grand Prix-wegrace der Naties 1986
Autodromo Nazionale Monza
Officiële naam	64º Gran Premio delle Nazioni
Land	Italië
Datum	17 en 18 mei 1986
Organisator	FMI/FIM
500 cc
Poleposition	Eddie Lawson
Snelste ronde	Mike Baldwin
Eerste	Eddie Lawson
Tweede	Randy Mamola
Derde	Mike Baldwin
250 cc
Poleposition	Martin Wimmer
Snelste ronde	Sito Pons
Eerste	Toni Mang
Tweede	Carlos Lavado
Derde	Jean-François Baldé
125 cc
Poleposition	Fausto Gresini
Snelste ronde	Fausto Gresini
Eerste	Fausto Gresini
Tweede	Ángel Nieto
Derde	August Auinger
80 cc
Poleposition	Stefan Dörflinger
Snelste ronde	Ian McConnachie
Eerste	Stefan Dörflinger
Tweede	Jorge Martínez
Derde	Manuel Herreros

De Grand Prix-wegrace der Naties 1986 was de tweede Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1986. De races werden verreden op 17 en 18 mei 1986 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza.

De grote afwezige in Italië was Freddie Spencer, die halverwege de 500cc-race van de Spaanse GP was afgestapt. Er deden vele geruchten de ronde over Spencer, maar teamchef Erv Kanemoto vertelde dat Spencer absoluut had willen komen. Enkele uren voor vertrek had hij in zijn woonplaats een proefrit gemaakt met een 750cc-Honda en daarbij was zijn arm meteen dik geworden. Racen was absoluut niet mogelijk. Zoals gebruikelijk was de organisatie in Italië hier en daar weer rommelig, vooral tijdens de trainingsdagen. Er waren vechtpartijen tussen toeschouwers, een dronken Duitser raakte ernstig gewond toen hij met zijn privé-motorfiets op de oude kombaan was gevallen en in het rennerskwartier werd gestolen, waarvan o.a. Boet van Dulmen het slachtoffer werd. Toen hij zijn valhelm even naast zich neerlegde verdween die en Boet racete met een geleende helm van Alan Carter. Ook gebruikelijk in Italië: de 125cc-klasse reed al op zaterdag, de andere klassen op zondag. In de 80cc-klasse had Derbi duidelijk geen stalorders uitgevaardigd, maar dat had men misschien wel moeten doen. Nu vochten Jorge Martínez en Ángel Nieto om het been waar Stefan Dörflinger (Krauser) uiteindelijk mee heen ging.

De afwezigheid van Freddie Spencer leek ook HRC te verrassen, want zijn complete team stond in Monza klaar. Takazumi Katayama belde naar Japan om Spencer's Honda NSR 500 voor Raymond Roche los te praten, maar daar was men nog steeds niet zeker of Spencer alsnog zou verschijnen. Uiteindelijk moest Wayne Gardner het als enige Honda-viercilindercoureur opnemen tegen vijf Yamaha YZR 500's. Het ronderecord van Kenny Roberts uit het seizoen 1983 werd ruim overtroffen: zelfs Juan Garriga was met zijn Cagiva sneller.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Eddie Lawson	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"49'05
2.	Randy Mamola	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	1"50'30
3.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	1"50'71
4.	Rob McElnea	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"50'86
5.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"50'91
6.	Mike Baldwin	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	1"51'25
7.	Raymond Roche	Rothmans-Katayama-Honda	1"51'58
8.	Didier de Radiguès	Rollstar-Chevallier-Honda	1"51'91
9.	Juan Garriga	Cagiva	1"52'64
10.	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda-UK[1]	1"53'57

Opnieuw vond er een (duw)-startincident plaats. Dit keer werd Wayne Gardner van achteren geraakt door Marco Gentile toen zijn Honda NSR 500 niet wilde aanslaan. Hij kon bijna niet meer lopen, maar moest ook meteen de pit in om zijn verbogen schakelpedaal te laten herstellen. Eddie Lawson leidde de race voor Didier de Radiguès, Randy Mamola, Christian Sarron, Raymond Roche, Rob McElnea, Ron Haslam, Juan Garriga, Roger Burnett en Mike Baldwin. Mamola passeerde De Radiguès en ging in de achtervolging op Lawson. Daarachter werd uiteindelijk gevochten door drie man: Sarron, McElnea en Baldwin. Het brandstofverbruik was echter cruciaal: met toestemming van de wedstrijdleiding was er na de opwarmronde bijgetankt, maar Lawson wist toch brandstofbesparend te rijden én Mamola achter zich te houden. Baldwin maakte zijn slechte start goed en werd derde. Ron Haslam en Juan Garriga kwamen ondanks de extra benzine toch met lege tanks stil te staan. Boet van Dulmen reed bij het ingaan van de laatste ronde nog op de negende plaats, maar door het stilvallen van Haslam en Garriga en de val van McElnea werd hij toch nog zesde. Didier de Radiguès kon het tempo door zijn in Spanje gebroken sleutelbeen niet volgen, maar werd toch nog vijfde.

Pos	Coureur	Merk	Ronden	Tijd	Grid	Punten
1	Eddie Lawson	Marlboro-Agostini-Yamaha	25	46"29'95	1	15
2	Randy Mamola	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	25	+5'68	2	12
3	Mike Baldwin	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	25	+7'63	6	10
4	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	25	+10'02	5	8
5	Didier de Radiguès	Rollstar-Chevallier-Honda	25	+49'00	8	6
6	Boet van Dulmen	Bakker-PDM-Honda	25	+1"43'95	16	5
7	Pierfrancesco Chili	HB-Gallina-Suzuki	25	+1"53'38	13	4
8	Fabio Biliotti	FMI-Honda	24	+1 ronde	14	3
9	Paul Lewis	Skoal Bandit-Heron-Suzuki	24	+1 ronde	18	2
10	Marco Papa	Honda	24	+1 ronde	15	1
11	Dave Petersen	HB-Gallina-Suzuki	24	+1 ronde	17
12	Peter Sköld	Bakker-Honda	24	+1 ronde	20
13	Henk van der Mark	PDM-Honda	24	+1 ronde	25
14	Manfred Fischer	Hein Gericke-Honda	24	+1 ronde	22
15	Karl Truchsess	Bakker-Honda	24	+1 ronde	29
16	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	24	+1 ronde	3
17	Peter Lindén	Bakker-Honda	24	+1 ronde	24
18	Rob Punt	Bakker-SNRT-Honda	24	+1 ronde	32
19	Marco Marchesani	Suzuki	23	+2 ronden	21

Coureur	Merk	Ronden	Oorzaak	Grid
Ron Haslam	ELF-Honda	24	Brandstof	11
Rob McElnea	Marlboro-Agostini-Yamaha	24	Val	4
Juan Garriga	Cagiva	24	Brandstof	9
Andreas Leuthe	Honda	22		33
Leandro Becheroni	Suzuki	21		26
Raymond Roche	Rothmans-Katayama-Honda	15	Val	7
Josef Doppler	Honda	12		35
Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda-UK[1]	12	Vastloper	10
Marco Gentile	Écurie-Fior-Honda	11		34
Simon Buckmaster	Duckhams Oil-Honda	10		30
Armando Errico	Suzuki	6		23
Alessandro Valesi	Honda	3		19
Wolfgang von Muralt	Frankonia-Suzuki	1		36
Vittorio Scatola	Paton	1		28
Georg Jung	Honda	1		27
Marco Lucchinelli	Cagiva	1		12
Vinicio Bogani	Suzuki	1		31

Coureur	Merk
Eero Hyvärinen	Spondon-Honda
David Griffith	Suzuki
Vincenzo Cascino	Suzuki

Coureur	Merk	Oorzaak
Freddie Spencer	Rothmans-HRC-Honda	Peesschedeontsteking
Gustav Reiner	Bakker-Honda-Deutschland	Blessure[2]

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Eddie Lawson	Marlboro-Agostini-Yamaha	27
2	Mike Baldwin	Lucky Strike-Roberts-Yamaha	20
	Randy Mamola	Lucky Strike-Roberts-Yamaha
4	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	15
5	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	14
6	Didier de Radiguès	Rollstar-Chevallier-Honda	6
7	Fabio Biliotti	FMI-Honda	5
	Boet van Dulmen	Bakker-PDM-Honda
	Raymond Roche	Rothmans-Katayama-Honda
10	Pierfrancesco Chili	HB-Gallina-Suzuki	4
	Rob McElnea	Marlboro-Agostini-Yamaha

Yamaha had alleen de YZR 250 van Martin Wimmer van nieuwe zuigers en cilinders voorzien en daarmee reed hij de snelste trainingstijd. Manfred Herweh reed de vierde trainingstijd met een Rotax-blok uit 1985, dat sneller bleek te zijn dan de blokken van 1986. Garelli trad aan met nieuwe v-twins, die pas op de vrijdag voor de trainingen voor het eerst gelopen hadden. De machines waren ook 11½ kilo lichter geworden. Toch kwam Massimo Matteoni slechts op de zestiende startplaats.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Martin Wimmer	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"56'77
2.	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	1"57'34
3.	Fausto Ricci	HRC-Honda	1"57'74
4.	Manfred Herweh	HB-Aprilia-Rotax	1"57'79
5.	Dominique Sarron	Rothmans-Honda	1"58'28
6.	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda	1"58'29
7.	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	1"58'30
8.	Carlos Cardús	Campsa-Honda	1"58'34
9.	Jacques Cornu	ELF-Parisienne-Honda	1"58'55
10.	Tadahiko Taira	Marlboro-Agostini-Yamaha	1"58'76

Nog steeds wilden de Yamaha YZR 250's van Martin Wimmer en Tadahiko Taira niet goed starten, en Wimmer vertrok pas als achttiende. Fausto Ricci was als snelste weg, maar werd al snel ingehaald door Toni Mang en Carlos Lavado, waarna hij met ontstekingsproblemen stopte. Mang nam een voorsprong op Lavado van ongeveer vier seconden, terwijl daarachter Jean-François Baldé al op grote achterstand reed. Toch zouden er nog twee spannende gevechten ontstaan, vooral omdat Wimmer zijn slechte start goedmaakte en aansloot bij Baldé, Sito Pons en Dominique Sarron. Sarron moest lossen uit deze groep, maar de andere drie bleven tot het einde van de race van posities wisselen. Intussen reed Lavado het gat met Mang weer dicht en hij leek de race te gaan winnen. Mang sloot echter aan en passeerde Lavado in de laatste ronde bij het aanremmen van de Variante Ascari. Op het rechte stuk dook hij naar rechts om Lavado uit zijn slipstream te krijgen, maar ze reden naast elkaar de Curva Parabolica in. Mang had echter het voordeel van de binnenbocht en Lavado kon niet meer doen dan in zijn slipstream tweede te worden. De drie achtervolgers kwamen ook vrijwel tegelijkertijd over de eindstreep, maar Baldé werd derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda	35"35'76	6	15
2	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	+0'13	2	12
3	Jean-François Baldé	Rothmans-Katayama-Honda	+11'18	18	10
4	Martin Wimmer	Marlboro-Agostini-Yamaha	+11'37	1	8
5	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	+11'55	7	6
6	Jacques Cornu	ELF-Parisienne-Honda	+20'72	9	5
7	Dominique Sarron	Rothmans-Honda	+21'27	5	4
8	Pierre Bolle	ELF-Parisienne	+27'40	22	3
9	Massimo Matteoni	Garelli	+27'72	16	2
10	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	+27'86	14	1
11	Alan Carter	JJ Cobas-Rotax	+33'76	17
12	Hans Lindner	Rotax	+34'00	28
13	Stefano Caracchi	Aprilia-Rotax	+34'73	23
14	Manfred Herweh	HB-Aprilia-Rotax	+34'92	4
15	Reinhold Roth	HB-Römer-Honda	+35'13	20
16	Harald Eckl	HB-Honda	+51'38	26
17	Stéphane Mertens	Johnson-Yamaha	+53'57	21
18	Siegfried Minich	Honda	+54'48	32
19	Brent Jones	Yamaha	+54'67	12
20	Iván Palazzese	Rotax	+55'04	30
21	Antonio Neto	Yamaha	+1"04'60	27
22	Tadahiko Taira	Marlboro-Agostini-Yamaha	+1"18'09	10
23	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	+1"18'28	13
24	Marcellino Lucchi	Aprilia-Rotax	+1"19'83	25
25	Bruno Bonhuil	Honda	+1"20'27	33
26	Jean-Louis Guignabodet	MIG-Rotax	+1"20'66	34
27	René Delaby	Rotax	+1"51'27	31

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Fausto Ricci	HRC-Honda	Ontsteking	3
Jean Foray	Yamaha		15
Ian Newton	Armstrong-Rotax		24
Carlos Cardús	Campsa-Honda		8
Jean-Louis Tournadre	Yamaha		29
Konrad Hefele	Honda		35
Donnie McLeod	Silverstone-Armstrong-Rotax		11
Antonio Rota	Rotax		19
Gary Noel	EMC-Rotax		36

Coureur	Merk	Oorzaak
Sergio Pellandini	Honda	Blessure[3]

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	27
	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda
3	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	16
	Martin Wimmer	Marlboro-Agostini-Yamaha
5	Jean-François Baldé	Rothmans Katayama-Honda	13
6	Jacques Cornu	ELF-Parisienne-Honda	11
7	Pierre Bolle	ELF-Parisienne	8
8	Donnie McLeod	Silverstone-Armstrong-Rotax	4
	Dominique Sarron	Rothmans-Honda
10	Fausto Ricci	HRC-Honda	2
	Massimo Matteoni	Honda

Het verschil tussen Fausto Gresini en de rest van het veld was in de training al vrij groot. Domenico Brigaglia en Ángel Nieto stonden na de training met hun semi-fabrieks MBA's achter privérijder August Auinger en ook Pier Paolo Bianchi was niet tevreden over zijn door Hans Müller geprepareerde MBA en stond slechts op de achtste startplaats.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Fausto Gresini	FMI-Garelli	2"04'18
2.	Luca Cadalora	FMI-Garelli	2"05'00
3.	August Auinger	Bartol-LCR-MBA	2"05'07
4.	Domenico Brigaglia	Ducados-MBA	2"05'68
5.	Ezio Gianola	MBA	2"05'91
6.	Ángel Nieto	Ducados-MBA	2"06'45
7.	Olivier Liégeois	Assmex-MBA	2"07'19
8.	Pier Paolo Bianchi	MBA	2"07'85
9.	Bruno Kneubühler	LCR-MBA	2"07'86
10.	Gastone Grassetti	MBA	2"08'43

De 125cc-klasse moest al op de zaterdag - tussen de trainingen door - haar race afwikkelen. Fausto Gresini maakte zich meteen na de start los van zijn achtervolgers en won zonder verdere problemen. Achter hem vonden spectaculaire gevechten plaats, vooral tussen Luca Cadalora en Ángel Nieto. Nieto beschuldigde Cadalora er later van dat deze hem had afgehouden waardoor Gresini kon winnen, maar hij had zelf ook enkele gevaarlijke streken uitgehaald, waaronder flink heen en weer slingeren om Cadalora met de snellere Garelli achter zich te houden. Uiteindelijk werd Nieto toch nog tweede voor August Auinger. Het veld was echter ver uit elkaar geslagen. Pier Paolo Bianchi werd vijfde, maar had ruim 54 seconden achterstand, zesde man Lucio Pietroniro bijna een minuut.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	37"51'45	1	15
2	Ángel Nieto	Ducados-MBA	+10'58	6	12
3	August Auinger	Bartol-LCR-MBA	+10'77	3	10
4	Luca Cadalora	FMI-Garelli	+13'65	2	8
5	Pier Paolo Bianchi	MBA	+54'45	8	6
6	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	+58'59	12	5
7	Thierry Feuz	MBA	+1"09'43	11	4
8	Gastone Grassetti	MBA	+1"12'16	10	3
9	Johnny Wickström	MBA	+1"12'34	14	2
10	Willy Pérez	MBA	+1"13'44	13	1
11	Alfred Waibel	MBA	+2"04'21	19
12	Håkan Olsson	MBA	+2"04'41	17
13	Thomas Møller-Pedersen	MBA	+2"04'60	20
14	Adi Stadler	MBA	+2"05'08	31
15	Andres Sánchez	Ducados-MBA	+2"06'30	25
16	Jacques Hutteau	MBA	+1 ronde	24
17	Patrick Daudier	PMDF	+1 ronde	26
18	Robin Appleyard	MBA	+1 ronde	23
19	Peter Balaz	MBA	+1 ronde	28
20	Karl Dauer	MBA	+1 ronde	35
21	Manfred Braun	MBA	+1 ronde	33
22	Wilhelm Lücke	MBA	+1 ronde	32
23	Peter Sommer	MBA	+1 ronde	34

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Bruno Kneubühler	LCR-MBA	Gebroken krukas	9
Ezio Gianola	MBA		5
Domenico Brigaglia	Ducados-MBA	Vastloper	4
Olivier Liégeois	Assmex-MBA	Gebroken bougie	7
Janez Pintar	Eberhardt		21
Giuseppe Ascareggi	Elit-MBA		18
Esa Kytölä	MBA		29
Iván Troisi	MBA		36
Paolo Casoli	MBA	Ongeval	15
Jussi Hautaniemi	MBA		22
Mike Leitner	MBA		16
Manuel Hernández	MBA		27
Éric Saul	LGN		30

Coureur	Merk	Oorzaak
Jean-Claude Selini	MBA	Blessure

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	30
2	Luca Cadalora	FMI-Garelli	16
3	Domenico Brigaglia	Ducados-MBA	12
	Ángel Nieto	Ducados-MBA
5	August Auinger	Bartol-LCR-MBA	10
	Pier Paolo Bianchi	MBA
	Ezio Gianola	MBA
8	Johnny Wickström	MBA	8
9	Willy Pérez	MBA	6
10	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	5

Stefan Dörflinger was gebrand op goede prestaties nadat hij in Spanje door een gescheurde uitlaat slechts negende was geworden. Hij moest het opnemen tegen drie fabrieksrijders van Derbi, maar reed desondanks de snelste trainingstijd. Dörflingers stalgenoot Ian McConnachie deed het ook niet slecht. Hij reed dezelfde tijd als Manuel Herreros.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Stefan Dörflinger	Krauser	2"11'27
2.	Ángel Nieto	Ducados-Derbi	2"11'96
3.	Jorge Martínez	Ducados-Derbi	2"12'55
4.	Manuel Herreros	Ducados-Derbi	2"13'77
5.	Ian McConnachie	Krauser	2"13'77
6.	Theo Timmer	Hertog Jan-HuVo-Casal	2"14'33
7.	Pier Paolo Bianchi	Seel-MBA	2"14'77
8.	Gerhard Waibel	Real-Krauser	2"14'82
9.	Hans Spaan	Hertog Jan-HuVo-Casal	2"16'45
10.	Gerd Kafka	Krauser	2"16'46

Stefan Dörflinger sloeg aanvankelijk een gat van wel 100 meter ten opzichte van Ángel Nieto en Jorge Martínez, maar die wisten het weer dicht te rijden en in de achtste ronde reed Dörflinger zelfs op de derde plaats. Een ronde later vochten Martínez en Nieto in de eerste chicane zo hard om de koppositie, dat Nieto ten val kwam. Zo ontstond in de laatste ronde een gevecht tussen Martínez en Dörflinger. Martínez kwam als kopman uit de Curva Parabolica, maar Dörflinger kwam uit zijn slipstream en won. Manuel Herreros werd met zijn Derbi derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Stefan Dörflinger	Krauser	28"56'28	1	15
2	Jorge Martínez	Ducados-Derbi	+0'47	3	12
3	Manuel Herreros	Ducados-Derbi	+27'70	4	10
4	Gerhard Waibel	Real-Krauser	+28'07	8	8
5	Pier Paolo Bianchi	Seel-MBA	+45'87	7	6
6	Theo Timmer	Hertog Jan-HuVo-Casal	+46'80	6	5
7	Hans Spaan	Hertog Jan-HuVo-Casal	+47'83	9	4
8	Gerd Kafka	Krauser	+1"02'42	10	3
9	Rainer Kunz	Ziegler	+1"36'77	19	2
10	Salvatore Milano	Krauser	+1"42'98	20	1
11	Luis Miguel Reyes	Autisa	+1"44'01	18
12	Hibert Abold	Seel-MBA	+1"57'75	21
13	Chris Baert	Seel-MBA	+2"37'17	24
14	Jos van Dongen	Casal[4]	+1 ronde	26
15	Lionel Robert	Krauser	+1 ronde	27
16	Raimo Lipponen	Krauser	+1 ronde	28
17	Enzo Saffiotti	Krauser	+1 ronde	34
18	Reiner Koster	Kroko	+1 ronde	31
19	Richard Bay	Maico	+1 ronde	33
20	Jarno Piepponen	Krauser	+1 ronde	29
21	Bertus Grinwis	Krauser	+1 ronde	35

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Domingo Gil Blanco	Autisa		11
René Dünki	Krauser		15
Thomas Engl	Krauser		22
Ángel Nieto	Ducados-Derbi	Val	2
Reiner Scheidhauer	Seel-MBA		17
Mario Stocco	Casal		23
Ian McConnachie	Krauser	Val	5
Steve Mason	MBA		25
Alex Barros	Autisa		16
Stefan Brägger	Casal		36
Juan Ramón Bolart	Autisa		13
Henk van Kessel	Krauser		12
Felix Rodríguez	Autisa		14
Serge Julin	Casal		30
Reinhard Koberstein	Krauser		32

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Jorge Martínez	Ducados-Derbi	27
2	Manuel Herreros	Ducados-Derbi	20
3	Stefan Dörflinger	Krauser	17
4	Pier Paolo Bianchi	Seel-MBA	14
5	Ángel Nieto	Ducados-Derbi	12
	Gerhard Waibel	Real-Krauser
7	Ian McConnachie	Krauser	6
8	Juan Ramón Bolart	Autisa	5
	Theo Timmer	Hertog Jan-HuVo-Casal
10	Hans Spaan	Hertog Jan-HuVo-Casal	4

Rob McElnea reed in de voorlaatste ronde op de derde plaats, maar toen hij de streep passeerde ging hij rechtop zitten, overtuigd dat de race was afgelopen. Baldwin en Mamola vlogen echter voorbij en toen hij zijn fout besefte nam hij te veel risico waardoor hij zichzelf onderuit remde.

Het tweede duwstartongeval in de tweede Grand Prix had vervelende gevolgen voor Wayne Gardner, die van achteren werd aangereden. En dat terwijl zowel Gardner als Randy Mamola de trainingsdagen gebruikt hadden om zoveel mogelijk duwstarts te oefenen. Het maakte wel opnieuw duidelijk hoe gevaarlijk de duwstarts waren geworden en Christian Sarron nam het voortouw om dit bij de FIM aan te kaarten. Dat was een goede zet, want Sarron had meestal weinig moeite met de starts en daarom meer recht van spreken dan coureurs die wel problemen hadden, zoals de Yamaha YZR 250-rijders. Die v-twins hadden gelijktijdig lopende cilinders, waardoor ze moeilijk door de compressie te drukken waren.

Vorige race: Grand Prix-wegrace van Spanje 1986	FIM wereldkampioenschap wegrace 38e seizoen (1986)	Volgende race: Grand Prix-wegrace van Duitsland 1986
Vorige race: Grand Prix-wegrace der Naties 1985	Grand Prix-wegrace der Naties	Volgende race: Grand Prix-wegrace der Naties 1987