Flora (planetoïde)
| (8) Flora | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Symbool | 
| |||
| Type | Planetoïde S-type | |||
| Datum ontdekking | 18 oktober 1847
| |||
| Fysische gegevens | ||||
| Diameter | 136×136×113 km;[1] 145×145×120 km[2] | |||
| Massa | 8,47 × 1018 kg;[1] 4,3 × 1018 kg[3] | |||
| Rotatietijd | 12,799 uur | |||
| Albedo | (geometrisch) 0,243% | |||
| Baangegevens | ||||
| Perihelium | 1,858 AU | |||
| Aphelium | 2,546 AU | |||
| Halve lange as (a) | 2,202 AU | |||
| Excentriciteit (e) | 0,1561 | |||
| Lengte klimmende knoop (Ω) | 111,011° | |||
| Argument van het periapsis (ω) | 285,128° | |||
| Periode (P) | 1193,549 dagen (3,27 a) | |||
| Dagelijkse beweging (n) | 19,95 km/s | |||
| Inclinatie (i) | 5,886° | |||
| Waarnemingsgegevens | ||||
| Schijnbare helderheid | max. +8,7 mag | |||
| ||||
(8) Flora is een planetoïde met een baan in de planetoïdengordel tussen de planeten Mars en Jupiter. Flora bevindt zich gemiddeld ongeveer 2,2 astronomische eenheden van de zon. Met afmetingen van 136×136×113 km en een massa van 8.47 × 1018 kg[1] is Flora de grootste planetoïde die zo dicht bij de Zon staat. Vanaf de aarde gezien kan Flora tijdens opposities een magnitude van gemiddeld +8,7 bereiken, tijdens gunstige opposities (als de planetoïde zich in de buurt van haar perihelium bevindt) kan de helderheid oplopen tot +7,9.
Ontdekking en naamgeving
[bewerken | brontekst bewerken]Flora werd op 18 oktober 1847 ontdekt door de Engelse astronoom John Russell Hind, die eerder planetoïde (7) Iris ontdekt had. De planetoïde is genoemd naar de Romeinse godin van de bloemen, Flora. Flora was de achtste planetoïde die ontdekt werd. Tot de ontdekking van de veel kleinere planetoïde (149) Medusa in 1875 was ze de dichtstbijzijnde planetoïde die bekend was.
Eigenschappen
[bewerken | brontekst bewerken]Uit lichtcurve-analyse blijkt dat Flora's as in de richting (β, λ) = (16°, 160°) staat in het ecliptisch coördinatenstelsel, met een onzekerheid van 10°. De axiale helling is daarmee ongeveer 78°.
Flora is een S-type planetoïde: het spectrum wijst erop dat het oppervlak bestaat uit silicaten als olivijn en pyroxeen en metalen als nikkel en ijzer. Ze is verreweg het grootste lichaam in de Florafamilie. Ze bevat ongeveer 80% van de totale massa van de familie. Waarschijnlijk is Flora de overgebleven kern van een planetesimaal die uit elkaar werd geslagen tijdens een of meerdere grote inslagen.[4] Flora is waarschijnlijk een aggregaat van na de inslag weer bij elkaar gekomen brokstukken.
De Florafamilie wordt gezien als mogelijke oorsprong van het type op aarde gevonden meteorieten dat L-chondrieten wordt genoemd. Dit type bevat ongeveer 38% van alle op aarde gevonden meteorieten.
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) Flora (planetoïde) in de JPL Small-Body Database
- ↑ a b c Jim Baer, Recent Asteroid Mass Determinations. Personal Website (2008). Gearchiveerd op 6 maart 2019. Geraadpleegd op 27 november 2008.
- ↑ Torppa, J., et al. (2003). Shapes and rotational properties of thirty asteroids from photometric data (PDF). Icarus 164: 346. DOI: 10.1016/S0019-1035(03)00146-5. Gearchiveerd van origineel op 6 november 2015.
- ↑ Michalak, G. (2001). Determination of asteroid masses. Astronomy & Astrophysics 374: 703–711. DOI: 10.1051/0004-6361:20010731. Geraadpleegd op 10 november 2008.
- ↑ Gaffey, Michael (1984). Rotational spectral variations of asteroid (8) Flora: Implications for the nature of the S-type asteroids and for the parent bodies of the ordinary chondrites. Icarus 60: 83–114. DOI: 10.1016/0019-1035(84)90140-4. Geraadpleegd op 27 november 2008.