Monika Sauwer
Monika Sauwer | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Volledige naam | Yolande Nusselder | |||
Pseudoniem(en) | Monika Sauwer | |||
Geboren | 1946 | |||
Geboorteplaats | Naarden | |||
Land | Nederland | |||
Beroep | schrijfster | |||
Werk | ||||
Genre | Romans | |||
Bekende werken | Koude kermis (1983) | |||
Dbnl-profiel | ||||
|
Monika Sauwer (pseudoniem van Yolande Nusselder,[1] Naarden, 23 juni 1946[2][3]) is een Nederlandse schrijfster. Daarnaast tekent en schildert ze.[4][5] Ze publiceerde verhalenbundels, romans en ook kinderboeken, die soms door haar zelf geïllustreerd zijn.[5]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Sauwer is geboren in Naarden als oudste van drie kinderen.[4] Haar vader was de "hardwerkende kantoorman"[4] en kunstschilder[6] Bernard Nusselder. Haar moeder, die opgroeide in Maassluis als dochter van huisarts dokter Melchior,[7] was huisvrouw.[8] Ze groeide op in Bussum, in villawijk Het Spiegel.[5] Haar moeders vader was huisarts, haar vaders vader een militair die jong stierf[4] aan tuberculose.[9]
Ze studeerde psychologie in Amsterdam[4] en volgde de Gerrit Rietveld Academie.[5] Vanaf haar eenentwintigste woont ze samen met radiomaker, journalist en auteur Wim Noordhoek.[5] Ze werkte een tijd als vertaler Duits en Engels, tekende cartoons en maakte radio-hoorspelen voor de VPRO,[5] waaronder de 'radiostrip' Piet Ponskaart.[10]
Ze debuteerde onder haar pseudoniem in 1978 met de verhalenbundel Mooie boel, waarvoor ze de debuutprijs het Gouden Ezelsoor ontving.[5] Daarvoor had ze negen jaar eerder al een boek uitgebracht onder haar eigen naam samen met Wim Noordhoek, Het gebied van de goede kruiden.[11][12]
De documentaire roman Een liefde in 1945 is gebaseerd op de correspondentie tussen haar ouders, die ze in het boek Wies Vlieger en Simon heeft genoemd.[6][13] Ze heeft nog een boek geschreven dat is gebaseerd op brieven die haar ouders elkaar schreven: Heloïse en het Inwonen 1947-1952.[14] Ook in dit boek heten haar ouders Wies (Héloïse) en Simon, en ze heeft zichzelf de naam Celia gegeven,[14] een naam die ze eerder in haar eerste novelle gebruikte, Huis en Hemel.[15] In het boek verwijst ze uitdrukkelijk naar de beroemde liefdescorrespondentie uit de 12e eeuw van Abelard en Héloïse.[16]
Ze beschreef haar vaders jeugd in Vluchtpogingen 1934-1940 (2022).[4] Haar eigen jeugd, van zevenjarige leeftijd tot het begin van haar studententijd beschreef ze in Afwasgesprekken 1953 – 1964 (2023).[4][8] In dit boek komt Wim Noordhoek voor onder de naam Jim.[4]
Haar werk staat bekend als melancholisch, cynisch, soms sardonisch[13] en staat bekend om de laconieke,[5][17] luchtige[18] toon.
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]Jaar | Titel | Uitgever | ISBN | Opmerkingen |
---|---|---|---|---|
1969 | Het gebied van de goede kruiden | Thomas Rap | Fabels. Gepubliceerd onder haar eigen naam, samen met Wim Noordhoek | |
1978 | Mooie boel | Bakker | 9789067660457 | Verhalenbundel[11] (ISBN van heruitgave 19887 door Uitgeverij Maarten Muntinga) |
1983 | Koude kermis | Bakker | 9789060199701 | Verhalenbundel |
1986 | Huis en hemel | Contact | 9025499880 | Novelle[15] |
1986 | De nabestaanden | Contact | 9025466273 | Roman |
1989 | De animist | Contact | 9789025467586 | Verhalenbundel[18] |
1994 | Een verlegen man | Contact | 9025408419 | Roman[19] |
1998 | Onrustige slapers | Contact | 9025497217 | Roman[20] |
2000 | Nemo | Contact | 9789025412180 | Novelle[17] |
1999 | De ontsnapte dieren | De Fontein | 9789024536214 | Kinderboek, deel van trilogie |
2000 | Grotten Van Olim | De Fontein | 9789024541706 | Kinderboek, deel van trilogie |
2001 | De dieren van het verdronken land | Piramide | 9789024545704 | Kinderboek, deel van trilogie |
2003 | Levend model | Contact | 9025413609 | Roman[5][21] |
2004 | Een onwillige god | Contact | 9025419429 | Roman |
2006 | De Insluiper | Contact | 9789025426156 | Roman |
2009 | Het raadsel vader - een ongemakkelijk afscheid | Nieuw Amsterdam | 9789046810293 | Roman[22] |
2014 | Een liefde in 1945 | Avanti | 9789082318104 | Documentaire roman[6][16] |
2019 | Héloi͏̈se en het inwonen 1947-1952 | Avanti | 9789082318128 | Documentaire roman[14] |
2022 | Vluchtpogingen 1934-1940 | Avanti | 9789082318180 | Documentaire roman[9] |
2023 | Afwasgesprekken 1953-1964 | Avanti | 9789082318197 | Documentaire roman[4][8] |
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]In 1979 ontving ze de literatuurprijs het Gouden Ezelsoor, een prijs voor het bestverkochte debuut.[5] Het was de eerste keer dat de prijs werd uitgereikt. Haar boek Onrustige slapers (1998) stond op de longlist voor de Libris Literatuur Prijs.[5]
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)
- Interview van Ineke van den Bergen met Monika Sauwer. Het Evenement. VPRO (1 januari 1987). Geraadpleegd op 29 april 2023.
- ↑ Wim Hazeu (1987). Het literair pseudoniemen boek. De Bijenkorf, pp. 81-82. ISBN 9789071442117.
- ↑ Monika Sauwer. Nieuw Amsterdam. Gearchiveerd op 6 december 2022. Geraadpleegd op 28 april 2023.
- ↑ Monika Sauwer. Jeugdliteratuur.org. Gearchiveerd op 24 maart 2017. Geraadpleegd op 29 april 2023.
- ↑ a b c d e f g h i Hans Vervoort, Mooi coming of age verhaal. Literair Nederland (10 februari 2023). Geraadpleegd op 28 april 2023.
- ↑ a b c d e f g h i j k Elsbeth Etty, Boeken - Het belang van bomen . NRC (11 april 2003). Geraadpleegd op 23 december 2023.
- ↑ a b c Sauwer, Pols en Echenoz . de Volkskrant (24 januari 2015). Geraadpleegd op 28 april 2023.
- ↑ Wim Noordhoek, Maassluis, Maarten en Monika. Avondlog (10 mei 2019). Gearchiveerd op 22 december 2023. Geraadpleegd op 22 december 2023.
- ↑ a b c Arjan Peters, Recensie - Tijdens de afwas over de voortplanting praten. Argus (1 februari 2023). Gearchiveerd op 28 april 2023. Geraadpleegd op 28 april 2023 – via Avanti.
- ↑ a b Hans Vervoort, Recensie - Monika Sauwer – Vluchtpogingen 1934-1940 - Geschreven met een scherp oog voor details. Literair Nederland (13 januari 2022). Geraadpleegd op 28 april 2023.
- ↑ Piet Ponskaart. Hoorspelweb.com (1977). Geraadpleegd op 28 april 2023.
- ↑ a b Hans Vervoort, Recensie - Ferme woede en zelfbeklag. Vrij Nederland (1 april 1978). Geraadpleegd op 28 april 2023 – via HansVervoort.nl.
- ↑ Het gebied van de goede kruiden. Online Computer Library Center. Geraadpleegd op 28 april 2023 – via Koninklijke Bibliotheek (Nederland). “Yolande Nusselder (1946-); Willem Johannes Noordhoek (1943-) (ISNI 0000 0000 2173 9235)”
- ↑ a b Kees 't Hart (25 februari 2015). Dichters & Denkers - Verlangend proza . De Groene Amsterdammer 2015 (9)
- ↑ a b c Arjan Peters, Recensie - Héloïse en het Inwonen - Monika Sauwer laat warmte gloren onder de deceptie van de naoorlogse jaren ★★★☆☆ . de Volkskrant (28 juni 2019). Geraadpleegd op 28 april 2023.
- ↑ a b Hans Vervoort, Human interest - Opvallende novelle van Monika Sauwer . NRC (28 maart 1987). Geraadpleegd op 28 april 2023.
- ↑ a b Elsbeth Etty, Boeken - Liever geen meisje . NRC (31 januari 2015). Geraadpleegd op 28 april 2023.
- ↑ a b Marja Pruis (28 april 2000). Dichters & Denkers - Monika Sauwer - De onbekende verlosser . De Groene Amsterdammer 2000 (43)
- ↑ a b Alfred Kossmann, Een bundel om te herschrijven. Provinciale Zeeuwse Courant (10 maart 1990). Geraadpleegd op 28 april 2023 – via Krantenbank Zeeland.
- ↑ Inez van Eijk, Review - Vrouw, beetje getikt, ontmoet oudere man en weet: dit is hem! . Trouw (17 juni 1994). Geraadpleegd op 28 april 2023.
- ↑ Aleid Truijens, De realiteit van de halfslaap . de Volkskrant (28 augustus 1998). Geraadpleegd op 28 april 2023.
- ↑ Hanna de Heus, Review - Een ijskast vol avonturen . Trouw (12 april 2003). Geraadpleegd op 28 april 2023.
- ↑ Anton de Goede, Interview met Monika Sauwer. De Avonden (VPRO-radioprogramma). VPRO (28 april 2011). Geraadpleegd op 28 april 2023.