zwijgen

• Geluid:  zwijgen    (hulp, bestand)

• zwij·gen

• In de betekenis van ‘niet spreken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1236 ^{[1] [2]}

zwijgen

1. inergatief ervan afzien te spreken

   • Tijdens de kerkdienst moet je zwijgen. 
   • Nemo begreep er niet veel van maar hij deed er voorlopig het zwijgen toe.^[3] 

   ▸ De monniken zwegen en treurden.^[4]

   ▸ Het was fascinerend om te merken welk effect het zwijgen op mij en mijn omgeving had.^[5]

• spreken

• doodzwijgen, stilzwijgen, verzwijgen

• Er het zwijgen toe doen

• Iemand het zwijgen opleggen

• Zwijgen als het graf

• Zwijgen in alle talen

• Met zwijgen kruist men de duivel

• Spreken is zilver, zwijgen is goud.

• Waarover men niet kan spreken, daarover moet men zwijgen.

• Het woord zwijgen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "zwijgen" herkend door: