veest

• Geluid:  veest    (hulp, bestand)

• veest

• In de betekenis van ‘buikwind’ voor het eerst aangetroffen in 1458.^[1]
• erfwoord: Middelnederlands veest, volksetymologisch beïnvloed door scēte ‘scheet’, uit de nevenvorm vijste, ontwikkeld uit Oergermaans *fīsti- ‘buikwind, scheet’, dentaal-afleiding van het werkwoord *fīsan- ‘een wind laten’ (waaruit Mndl. vesen ‘fluisteren’), bij Indo-Europees *(s)peis- ‘blazen’, waartoe ook Latijn spirāre ‘blazen, ademen’, Servo-Kroatisch pȉskati ‘fluiten’ en Litouws pyškė́ti ‘klikken, kraken, snappen’ behoren.^[2][3] Evenals Nederduits Fiest, Duits gewest. Fist, Feist ‘zachte (geluidloze) buikwind’ en Fries fyst.

de veest m ^[4]

1. scheet, gasontlading uit de darm

• buikwind
• (formeel) flatus
• (Vlaanderen) prot
• ruft
• scheet
• wind
• windje

veest

1. tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van vezen
   

   • Jij veest. 

2. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van vezen
   

   • Hij veest. 

3. (verouderd) gebiedende wijs meervoud van vezen
   

   • Veest! 

veest

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van veesten
2. gebiedende wijs van veesten

• Het woord veest staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "veest" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.