gij

Nederlands

Geluid: gij (hulp, bestand)
IPA: / ɣɛi / (1 lettergreep)
- (Noord-Nederland): /χɛɪ̯/
- (Vlaanderen, Brabant): /ɣɛː/
- (Limburg): /ɣɛɪ̯/

In de betekenis van ‘jullie (2e pers. mv.)’ voor het eerst aangetroffen in 901.^[1]
erfwoord: Middelnederlands ghī ‘jullie’ (2e pers. mv.) (dat./acc. u, gen. uwer, uw(e)s), uit Oudnederlands gī, ontwikkeld uit Oergermaans *jūz, bij Indo-Europees *iuH-s, waartoe ook Litouws jūs, Tsjechisch vy, Albanees ju en Sanskriet yūyám behoren.^[2] Evenals Nederduits ji, Duits ihr, Saterfries jie, Engels (vero.) ye en Zweeds I. Zie ook uitleg van de gij-vorm. Doublet van jij.

gij ^[3] ^[4]

tweede persoon enkelvoud- en meervoud. In België dagelijks gebruikt maar in Nederland verouderd.
- Gij zijt hier welkom.

iemand die voor je werkt moet je goed behandelen

op de manier zoals je een ander behandelt zal je ook zelf behandeld worden

1.

Het woord gij staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

96 %	van de Nederlanders;
91 %	van de Vlamingen.^[5]

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1^e persoon	ik 'k	mij me	wij we	ons
2^e persoon (informeel)	jij je	jou je	jullie	jullie
2^e persoon (formeel)	u	u	u	u
2^e persoon (regionaal)	gij ge	u	gij ge	u
3^e persoon (mannelijk)	hij ie	hem 'm	zij ze	(dat.) hun (acc.) hen ze
3^e persoon (vrouwelijk)	zij ze	haar 'r, d'r
3^e persoon (onzijdig)	het 't	het 't
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm