gewoonte

• Geluid:  gewoonte    (hulp, bestand)
• IPA: / ɣəˈwontə / (3 lettergrepen)
  • (Noord-Nederland): /χəˈʋontə/, /χəˈʋoʊ̯ntə/
  • (Vlaanderen, Brabant): /ɣəˈβ̞oːntə/
  • (Limburg): /ɣəˈwoːntə/

• ge·woon·te

• Afgeleid van gewoon met het achtervoegsel -te.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	gewoonte	gewoonten, gewoontes
verkleinwoord	gewoontetje	gewoontetjes

de gewoonte v

1. vaste wijze om dingen te doen

   • Autorijden wordt heel snel een gewoonte. 

   ▸ Na het eten had ze een opmerkelijke gewoonte om een Snicker naast haar hoofd te leggen voor als ze in de nacht een vreetkick kreeg vanwege haar joint.^[1]

   ▸ Het leek misschien een onconventioneel begin van een bestuursvergadering, dat gaf oom Carl Lauritz ook toe en hij grapte dat het natuurlijk geen gewoonte moest worden.^[2]

• De gewoonte is ( of wordt) een tweede natuur

• Het woord gewoonte staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "gewoonte" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.[3]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

gewoonte

1. gewoonte; vaste wijze om dingen te doen

gewoonte

1. gewoonte; vaste wijze om dingen te doen