Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Naar inhoud springen

blinken

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • blin·ken
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘stralen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1461 [1]
stamtijd
onbepaalde
wijs 		verleden
tijd 		voltooid
deelwoord
blinken
blonk
geblonken
klasse 3 volledig

Werkwoord

blinken

  1. absoluut in opvallende mate licht weerkaatsen of uitzenden
    • Het duin blonk in het felle zonlicht. 
    • De nieuwe auto staat te blinken in het zonlicht. 
Verwante begrippen
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Uitdrukkingen en gezegden
  • Het is niet al/alles goud wat er blinkt
Dingen zijn vaak niet zo mooi als ze op het eerste gezicht lijken
Vertalingen
    1. in opvallende mate licht weerkaatsen of uitzenden   

Gangbaarheid

99 % van de Nederlanders;
100 % van de Vlamingen.[2]

Verwijzingen

  1. ↑ "blinken" in:
    Sijs, Nicoline van der
    , Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org    ; ISBN 90 204 2045 3
  2. ↑ Bronlink geraadpleegd op 28 april 2020 Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be


Duits

Werkwoord

blinken

  1. blinken, glanzen, schitteren
    «Die frisch geputzten Felgen blinken in der Sonne.»
    De goed schoongemaakte velgen blinken in de zon.
  2. knipperen
    «Er blinkt mit den Augen.»
    Hij knippert met zijn ogen.
    «Der Kopflamp blinkte.»
    De koplamp knipperde.


Noors

Woordafbreking
  • blin·ken
Naar frequentie 7793

Zelfstandig naamwoord

blinken, m

  1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van blink


Nynorsk

Woordafbreking
  • blin·ken

Zelfstandig naamwoord

blinken, m

  1. bepaalde vorm nominatief enkelvoud van blink
Overgenomen van "https://nl.wiktionary.org/w/index.php?title=blinken&oldid=4623884"