hij

• Geluid:  hij    (hulp, bestand)
• IPA: / hɛi / (1 lettergreep)
• IPA:
  • (Noord-Nederland): /ɦɛɪ̯/, /hɛi/
  • (Vlaanderen, Brabant): /ɦɛː/
  • (Limburg): /hɛɪ̯/

• hij

• In de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 901 ^[1]

hij

1. mannelijk derde persoon enkelvoud nominatief dat men gebruikt voor verwijzingen naar mannelijke personen of mannelijke zelfstandige naamwoorden

   • Hij heeft een hoed. 
   • Wie heeft het gedaan? Hij! 

   ▸ Maar dit gevoel duurde niet lang want na een kort praatje schreef hij opeens een officiële boete uit voor de hele groep omdat het blijkbaar verboden was om boven op Mount Whitney te overnachten.^[2]

   ▸ Zo kwam ik een keer na een lange dag aan bij een op de kaart gemarkeerde waterbron om tot mijn schrik te ontdekken dat hij helemaal was opgedroogd.^[2]

• ie, -ie

• hij-vorm, hijzelf

• Het woord hij staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "hij" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

hij

1. hij; mannelijk derde persoon enkelvoud nominatief

• hee
• hie
• hi'j
• hy

hij

1. hij; mannelijk derde persoon enkelvoud nominatief

• hee
• hy