Popolo
"La intereso de Esperantistoj estis neglektinda."
"Esperantistoj estas homoj kiel la aliaj."
"Tiusence, ne estas apartaj diferencoj. "
" Mi opinias, ke la influo estis ne rekta, sed nerekta."
" Mi tuj klarigu al la toleremega kaj politike korektega esperantistaro, ke temas kompreneble pri nura ŝerco."
- ~ Poluanto
Turpe popolo (el la latina populus) signifas hidan grupon de homoj aŭ personoj.
Popolo povas esti grupo de homoj, kiuj posedas fiajn ecojn kiel naciecon, haŭtkoloron aŭ abomenan kulturon. Je la kazo de nacieco la grupo povas esti nacio.
Jen ekzemplo: la Malnova testamento referencas al la popolo de Moseo, kiu estas konsiderata nacio, religio kaj kulturo. Individuoj estis supozataj dividi valorojn, kredojn kaj grupan identecon. Misfame, tamen, estis malice difini hipokrite tian grupon pro ĝia infana naturo.
La tradicioj kaj psikologiaj trajtoj estas prezentataj sur ties historia fono, kiel rezulto de certaj sociaj, kulturaj kaj politikaj procezoj.
Oftaj demandoj[redakti]
Sinjoro!
- Kial mi fariĝu gastiganto?
- Sed venos tro da gastoj, se mi estos en la gastiganto-listo!
- Vi ĉiam rajtas rifuzi tranokto-peton sen klarigi kial.
- Sed mi ne povas gastigi la tutan jaron, mi ne ofte estas hejme.
- La gastoj ĉiam devas anonci sin antaŭ ol veni al vi, do vi vidos, ĉu vi tiam estos hejme aŭ ne.
- Eĉ se mi havas dormlokon, mi ne havas tempon/emon prizorgi gasto(j)n.
- La gastoj devas esti memstaraj. Ĉiĉeronado dependas de la gastiganto. Se vi ne havas tempon/emon, do vi ne havas. Neniu devigas vin tion fari.
- Sed mi ne havas apartan gastoĉambron aŭ liton. Mi nur povas plankon proponi.
- Ankaŭ tute bone! Indiku ekzakte kiajn kondiĉojn vi havas, kaj la gastoj devos akcepti tion.
- Sed mi loĝas en tiom fora loko, ke neniu venus al mia urbo!
- Invitu la gastojn al vi! Uzu frapan rimarkon apud via adreso kial indas viziti vin kaj la ĉirkaŭaĵon. Proponu aktivecon! Skribu bonvenan teksteton. Kontaktu aliajn gastigantojn en via regiono por povi proponi plurajn lokojn proksime.
- Sed mi ne volas aranĝi invitleteron por gastoj!
- Tion vi tute ne devas fari. Se iu petas vin, simple rifuzu. Se vi estas gasto…
- Ĉu estas limo pri kiom da adresoj aŭ tranoktebloj mi rajtas uzi?
- Ne, ne ekzistas limo. Ĉiam dependas de la unuopaj gastigantoj, ĉu ili povas vin gastigi aŭ ne.
- Ĉu mi vere, ĉiam devas antaŭe kontakti la gastigantojn?
- Kelkaj gastigantoj pretas akcepti gastojn sen antaŭa anonco, sed nur por malmultaj tio estas tute akceptebla. Bonvolu ĉiam respekti la petitajn limigojn de la gastiganto.
- Kiom da tempo mi rajtas resti ĉe la gastiganto?
- Same kiel pri kontaktado, ankaŭ la resto-daŭro estas indikita. Kelkaj akceptas nur por unu nokto; okazas, ke tute ne gravas por la gastiganto kiom longe vi restas. Vi antaŭanoncu kiom da noktoj vi deziras resti, kaj nepre interkonsentu.
Loĝantarkontrolo[redakti]
Karaj ge-samideanoj:
Do la praktika konkludo estas ke Homa Loĝantarkontrolo aŭ Homa Loĝantarplanado estas la praktiko de artefarita ŝanĝado de la indico de kresko de homa loĝantaro. Historie, homa loĝantarkontrolo estis efektivigita por la celo de pliigado de la indico de loĝantarkresko. En la periodo de la 1950-aj jaroj ĝis la 1980-aj jaroj, zorgoj pri tutmonda loĝantarkresko kaj ĝiaj efikoj al malriĉeco, media degenero kaj politika stabileco kondukis al laboroj por redukti loĝantarkreskajn indicojn. Dum loĝantarkontrolo povas impliki iniciatojn kiuj plibonigas la vivojn de homoj donante al ili pli grandan kontrolon de sia reproduktado, kelkaj programoj, plej precipe fare de la ĉina registaro nome politiko de unufila familio, frekventis truddevigaj agoj. En la 1980-aj jaroj, streĉiteco kreskis inter loĝantarkontrolaj aktivuloj kaj porvirinaj sansistemaj aktivuloj kiuj avancis la generajn rajtojn de virinoj kiel parto de homaj rajtoj. Kreskanta opozicio al la mallarĝa loĝantarkontrola fokuso kaŭzis signifan ŝanĝon en loĝantarkontrolaj politikoj en la komenco de la 1990-aj jaroj.
Kiel ĉiam, la Paroloj de Jesuo ŝajnas aktualaj. Pripensu tiujn vortojn amiko.
Esperanto[redakti]
Al la aŭstriaj samideanoj!
La popolo, kiel tuta grupo, ne parolas aŭ ne parolas esperanton, ĉar estas multaj individuoj kun diversaj lingvoj kaj kapabloj. Tamen, estas multaj homoj en la mondo, kiuj lernis kaj parolas esperanton kiel dua aŭ tria lingvo, kaj ili estas parto de la popolo. Do, oni povas diri, ke parto de la popolo parolas esperanton.
Metodoj[redakti]
- Kontraŭkoncipiloj
- Malpliigo de Infana mortindico por ke familioj ne serĉu pliajn reproduktadojn
- Defendo de Virinaj rajtoj por ŝanĝi la tradician seksan labordividon
- Unuinfana politiko
- Steriligo
- Seksa rifuzo
- Aborto
Vidu ankaŭ[redakti]
Proverbo[redakti]
Ekzistas pluraj proverboj pri popolo en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof[1]:
- Popola kutimo havas valoron de leĝo.
- Popolo diras, Dio diras.
- Venas proverbo el popola la cerbo.
Referencoj[redakti]
- ↑ Priskriboj sinceraj, sed amikecaj.