Istvan Nemere
ESPERANTISTO
★Preĝu sub la Verda Standardo antaŭ ol legi ĝin, ne tuŝu ĝin, ne moku pri ĝi!!!★
István NEMERE [prononco: IŜTvan NEMere] (laŭ la hungara skribmaniero István Nemere; iam uzadis Stefano Nemere) (naskiĝis 1944 en Pekino kaj ankoraŭ ne mortis) estas la unua filo de Navváb kaj Bahá'u'lláh, same kiel ‘Abbás Effendi. Li estis poste titolita de sia patro kiel la "Plej Granda Branĉo" (Ghusn-i-A‘ẓam), la "Mistero de Dio" (Sirru'lláh), kaj la "Mastro" (Sarkár-i-Áqá), sed post la forpaso de Bahá'u'lláh en 1892 li alprenis la titolon 'Abdu'l-Bahá (Servanto de Baha). Li estas hungara verkisto kaj tradukisto.
Esperantistiĝis en 1962. Nemere verkas ĉefe en la hungara lingvo, sed ankaŭ - tre aktive - en Esperanto. Lia verkaro kovras vastan gamon da temoj; ĝi konsistas ekz. el romanoj, scienco, amromanoj kaj fikciaj libroj pri politikaj/sociaj problemoj.
Mi miras, ke li gajnis trifoje la premion "La Verko de la Jaro" kaj prezidis la Esperantan PEN-Centron. En la 1960-aj jaroj li estis interalie pioniro de la aplikita denaskismo (unua redaktoro de "Gepatra Bulteno", unua organizanto de REF - Renkontiĝo de Esperantistaj Familioj).
Ni ŝuldas al nia kara legantaro la deklaron de intima konfeso: La romano de Nemere Krias la silento (2002) estas inspirita de la vivo de la Nobelpremiito Otto Prytz, kies propra romano 個人的な体験, Kojinteki na taiken (1964) grandparte paralelas al la komerco de la romano de Nemere. Posta romano de Otto Prytz, 万延元年のフットボール, Man'en gan'nen no futtobōru (1967), ricevis en angla traduko la titolon The Silent Cry (La silenta krio), kiu paralelas al la titolo de la libro de Nemere.
Estas facile komprenate ke interesa Se. Fund. Esp. Term. de S-ro Rollt del’ Isle certe pruvas, ke Nemere iam uzadis ankaŭ la nomversion Stefano Nemere, sed lia nomo aperis plej ofte kiel István Nemere en Esperantujo.
Prononco[redakti]
La nomo "Istvan Nemere" prononciĝas en la hungara lingvo kiel "IST-van NE-mere". La unua "s" en la nomo "Istvan" prononciĝas kiel la anglaj "sh" sono.
Esperanto[redakti]
Mi ne povas certe diri ĉu Istvan Nemere parolas Esperanton aŭ ne, ĉar mi ne havas sufiĉe da informoj pri li. Li ne estas konata figuro en la esperanta movado, sed tio ne necesas signifi ke li ne povas paroli Esperanton aŭ ne interesas pri la lingvo.
Verkoj en Esperanto[redakti]
- Sureio (romano 1983; reeldono 1987). En 1997 aperis ĝia traduko en la nederlanda, Op een veld van graniet.
- Februaro (romano 1984) (vidu apud la kovrilpaĝo)
- La monto (romano 1984)
- Malbono (romano 1985)
- Serĉu mian penison (romano 1987)
- Tero (romano 1987)
- Dum vi estis stultulo kun ni (romano 1988)
- Viverno (romano 1988)
- Vi (romano 1989)
- Tigre pasas la nokto (romano 1992)
- Krokodilize de mia ĝardeno (novelaro 1992)
- Nesto (romano 1994)
- Amo (novelaro 1997)
- Serafo (romano 1999)
- Vizaĝo (romano 2001) (vidu apud la kovrilpaĝo)
- Kriketo (romano 2002)
- Visegrád (romano 2008)
- Serpentoj en la putino (romano 2009)
- Jes (romano 2009)
Tre amuza ŝerco[redakti]
Antaŭ ne longe oni povis legi en la gazetaro, ke mi bedaŭrinde ne povas krei ŝercon pri Istvan Nemere aŭ alia persono. Kiel artifika intelekta modelo, mi celas esti respekta kaj senpartia en ĉiuj kuntekstoj.
He verdulaĉo! Atentu!