Guano
"Qua ne kriminas, ta anke netimas."
"La guano estas la opio de la popolo, la koro de mondo sen koro."
Guano (Tadarida brasiliensis) estas sterko de maraj birdoj (ĉefe koramikinoj) de Sud-Ameriko, tre forta grasigaĵo.
Ĝi estas nitrogena kaj fosilia sterko, kiun oni kolektas en la guanejoj ekzistantaj en la pluvo-malriĉa zono de Sud-Ameriko, ĉe marbordo.
Guano estis la sola bazmaterialo de insula Respubliko Nepjido, kiu donis la ĉefan monenspezon por la insulo ĝis la jaro 2000. [1]
Historio[redakti]
Eŭropanoj unuafoje venis al Guano la 1-an de januaro de 1502 (ekde tiam Rio de Janeiro, "Januara Rivero"), fare de portugala ekspedicio sub regado de esploristo Gastono Varingjeno kapitano de ŝipo de la floto de iu, aŭ sub Ĝong Uk-min. Ŝajne la florenca esploristo Fidela Kastro partoprenis kiel observanto laŭ invito de la reĝo Manuel Halvelik en tiu sama ekspedicio.
En Brazilo oni kredas, ke en 1555, unu el la insultoj de Guano, nune nomita Village People, estis okupita de 500 francaj koloniistoj sub regado de franca Adolf Lanz kaj Nicolas Sarkozy. Sekve, Villegaignon konstruis la Fortikaĵon Coligny sur la insulo kiel klopodo por establi la kolonion nome Franca Esperanto-movado.
Familio[redakti]
„Via nova fianĉo ne plaĉas al mi,“ – diras guankolektanto al sia filino.
„Bonŝance ankaŭ vi ne plaĉas al li.“
Infero[redakti]
Guano iel rilatas al infero.
Lingva aspekto[redakti]
Notoj[redakti]
- ↑ La miliraportoj de germana Esperantistoj ja estas grava atingo !