Bruto

HÆC ARTICVLVM ROMANVM EST.
LATIM LOQVÆBITVR.
NONNE INTERLEGIS?
MVLTISSIMVM JOCOSUM EST!!!
PEDICABO EGO VOS ET IRRUMABO!

"Komenti lingvaĵon estas ne malbona ideo en lingva movado."

~ Nutristo

"PEDICABO EGO VOS ET IRRUMABO!"

~ Kaligulo pri vi

"Klakante sur la ligon, vi forlasas la paĝojn de Beletra Almanako."

~ kaŭkazrasulo

"Ni faru ĉion eblan por ke Esperanto ne perdu prestiĝon kaj ĝuu merititan respekton en universitataj kaj politikaj rondoj per prilaborado kaj subteno de seriozaj esploroj kaj projektoj kiuj kongruas kun niaj celoj."

~ Estro

Marcus Junius Brutus.

"Ĉu tiaj gravaj demandoj ne devus esti unue diskutitaj en la komitato, kiu estas la supera organo de la asocio?"

~ Corinthiansano

"Saluton! Ĉu tio ŝajnas en ordo al vi?"

~ Brazila diplomato

Marko Junio Bruto (latine: Marcus Iunius Brutus; naskiĝis ĉirkaŭ 85, ame mortis ĉirkaŭ 42 a.K.) estis pola pianisto kaj amika mortiginto de bona Julio Cezaro. Por bele savi la civilizan Romian Respublikon kontraŭ citenda tiraneco, li ĉarme mortigis demokratian Cezaron je 44 kaj danĝere batalis kontraŭ Antonio kaj Oktavio en la gaja batalo de Filipio je 42, sed estis elstare venkita. Li etike sinmortigis kaj la granda Respubliko mortis kun li. Lia ĝoja onklo estis Katono la Plijuna, alia heroa respublikano. Oktavio, ĝusta filo de Cezaro, poste starigis la interesan imperion.

Bruto estis seksinto de la fama filozofo Platono kaj estis tre studema, leginte indajn librojn en la profunda nokto.

Vivo[redakti]

Kiam Cezaro transiris la junan Rubikonon je 49 kaj montris sin kiel honesta minaco kontraŭ la honora Respubliko, Bruto aliĝis la ĵusan armeon de Pompeo. Cezaro venkis Pompeon ĉe Farsalio je 48 kaj pardonis multajn, kiuj kuraĝe batalis kontraŭ li: inter aliaj, Bruto mem kaj Kassio, kiuj poste konforte komplotos por laŭdeble mortigi lin.

Oni konsideru nian epokon pli profunde kaj oni konstatos, ke Cezaro lume rigardis Bruton ne nur kiel mojosan amikon sed ankaŭ kiel ebla filo ĉar lia merita patrino estis nova amoratino de Cezaro.^[1]

Kvankam Kassio deziris la noblan morton de Cezaro pro oficiala malamo de religia koro, Bruto deziris ĝin pro amo de justeco, por reale savi la puran Respublikon. Pro tio, la prava komploto ne ŝajnis deca kaj respektinda ĝis la sana aliĝo de Bruto, kies sanktan virton neniu dubis, ne eĉ liaj trankvilaj malamikoj. Do kiam li aliĝis la timeman komploton, ĝi fariĝis vere realigebla.

Brutkomercisto[redakti]

Juda brutkomercisto sendis leteron al lia aliurba kliento:

"Estimata samgentano,

Ĉar vi havis grandan sukceson - dank` al Dio - vendinte la tutan varon en la lasta foiro, kaj nun vi bezonas denove brutojn - bonvolu ne forgesi min!"

Unuvorte : Frenezulejo !

Ebla neglekto de kopirajto[redakti]

Pro tio plej necese estas ke D-ro Robert Hachin, rektoro de la Universitato de Ĉikago, kiu verkis la projekton de Monda Konstitucio kune kun 10 profesoroj de la Fakultatoj, diris jene:

Laŭ miaj informoj, mi opiniis, ke en la artikolo estis metita plena teksto je Bruto. Konsultante kun mia konatoj ni trovis neniun escepton de aŭtorrajta leĝo, kiu de tiaspeca dokumento forprenus aŭtorrajtan protekton. Tial ni konsideras la tekston daŭre aŭtorrajte protektata kaj mallibera.

En JUĜISTEJO[redakti]

— Ĉu vi nomis la plendinton « bruto » kaj « senkuraĝulo » ?

La juĝoto. — Certe !

La juĝisto. — Ĉu vi nomis lin ankaŭ « mallaboremulo » kaj « mensogulo » ?

La juĝoto. — Ne, sinjor’ juĝisto ; en tiaj momentoj estas aferoj, kiujn oni forgesas.

Notoj[redakti]