Roy Haynes

Roy Haynes (* 13. März 1925 in Boston, Massachusetts † 12. November 2024^[1]) weer en US-amerikaansch Jazz-Slagtüüchspeler.

Haynes hett dat Slagtüüchspeel autodidaktisch lehrt un is siet 1942 mit Musikers as Tom Brown, Sabby Lewis, Frankie Newton un Pete Brown uptreden. 1945 gung he nah New York, wo he Liddmaat in dat Orchester vun dat Harlemer Savoy Ballroom ünner Luis Russell wurrr, dat he bit 1947 anhörrn de.

Dornah weer he as Slagtüüchspeler Partner vun Musikers as Lester Young (1947–1949], Bud Powell un Miles Davis (1949), Charlie Parker (1949–1953), Sarah Vaughan (1954–1959), Thelonious Monk (1959–1960), Eric Dolphy (1960–1961), Stan Getz (1961–1965), dat John Coltrane Quartet (1963–1965), Cannonball Adderley un siet 1968 vun Chick Corea. Later weer he ok Slagtüüchspeler bi Pat Metheny un Michel Petrucciani.

Siet de 1960er Johren hett Haynes ok eegen Bands leit, to de u. a. George Adams un Hannibal Marvin Peterson hörrn. 1962 nehm he mit en Quartett ut Roland Kirk, Henry Grimes un Tommy Flanagan sien Album Out of the Afternoon för Impulse! up, to dat he ok eegen Kompositschonen bistüer. Faken Arbeit he ok mit jung Musikers as Ralph Moore, Craig Handy un sien Söhn Graham Haynes.

1987 wurr he in dat Trio mit Chick Corea un Miroslav Vitouš för den Grammy Award as best instrumental performance-group nomineert, in desülvig Kategorie kreeg he in de Folgejohr mit McCoy Tyner, Pharoah Sanders un David Murray en Grammy för dat Album Blues for Coltrane. 1991 kreeg he vun dat Berklee College of Music en Ehrendoktertitel. 1994 kreeg he den Jazzpar-Pries. An’ 31. März 2009 wurr Haynes in’ Rahmen vun de Pariser Utstellung Le Siècle Du Jazz vun de franzöösch Kulturministerin Christine Albanel to’n Commandeur des Arts et Lettres ernannt.^[2]

He is ok in de American Jazz Hall of Fame upnommen un 1995 kreeg he den NEA Jazz Masters Fellowship.

• Busman's Holiday, 1954
• Roy Haynes Sextet, 1954
• Jazz Abroad, 1956
• We Three mit Phineas Newborn Jr., Paul Chambers, 1959
• Just us, 1960
• Out of the Afternoon, 1962
• Cracklin' , 1963
• People, 1964
• Hip Ensemble, 1971
• Equipoise, 1972
• Senyah, 1973
• Sugar Roy, 1976
• Thank you Thank you, 1977
• Vistalite, 1978
• Live at the Riverbop, 1979
• True or False, 1986
• When It's Haynes It Roars mit Dave Kikoski, Craig Handy, Eddy Howard, 1992
• Homecoming mit Dave Kikoski, Craig Handy, Eddy Howard, 1992
• My Shining Hour, 1994
• Te Vou! mit Pat Metheny, Dave Kikoski, Donald Harrison, Christian McBride, 1994
• Praise mit Dave Kikoski, Graham Haynes, Dwayne Burno, Kenny Garrett, David Sánchez, Daniel Moreno, 1998
• The Roy Haynes Trio mit John Patitucci, Danilo Pérez, 2000
• Birds of a Feather: A Tribute to Charlie Parker mit Roy Hargrove, Dave Holland, Dave Kikoski, Kenny Garrett, 2001
• Love Letters mit Dave Holland, John Scofield, Dave Kikoski, Joshua Redman, Kenny Barron, Christian McBride, 2003
• Fountain of Youth mit John Carver Sullivan, Marcus Strickland, 2004
• Quiet Fire mit Stanley Cowell, John Klemmer, Milcho Leviev, Cecil McBee, Kenneth Nash, Marcus Fiorillo, Bobby Hutcherson, 2004
• Whereas, 2006

1. ↑ Roy Haynes, pioneering modern jazz drummer, has died at 99. In: wunc.org. 12. November 2024, afropen an’n 12. November 2024 (engelsch). 
2. ↑ Jazzthing//78