Robert Borden

Robert Borden Laird dilahirkan dan mendapat pendidikan di Grand Pre, Nova Scotia, masyarakat petani di hujung timur Lembah Annapolis, di mana datuk moyangnya Perry Borden, Sr daripada Tiverton, Rhode Island telah mengambil tanah di Acadian pada 1760. Perry telah menemani bapanya, Samuel Borden, ketua juruukur yang dipilih oleh kerajaan Massachusetts untuk meninjau tanah bekas Acadian dan membuat banyak baru bagi Penanam di Nova Scotia. Robert Borden merupakan Perdana Menteri Kanada dilahirkan sebelum Gabungan. Bapa Borden Andrew Borden dihakimi oleh anaknya sebagai "seorang yang keupayaan yang baik dan pertimbangan yang sangat baik", yang "tenang, renungan dan falsafah" berpaling fikiran, tetapi "Dia kekurangan tenaga dan tidak mempunyai kebolehan yang baik untuk urusan". Ibunya Eunice Jane Laird telah lebih didorong, memiliki "watak yang sangat kuat, tenaga yang luar biasa, cita-cita yang tinggi dan keupayaan yang luar biasa". Cita-cita beliau telah dihantar kepada anak sulung beliau, yang memohon sendiri kepada pelajaran sementara membantu ibu bapa dengan kerja ladang yang dia mendapati begitu menyenangkan. Sepupunya Sir Frederick Borden adalah Liberal yang terkenal ahli politik.

 

Dari 1868-1874, beliau bekerja sebagai seorang guru di Grand Pré dan Matawan, New Jersey. Melihat tiada masa depan dalam pengajaran, beliau kembali ke Nova Scotia pada 1874 kepada artikel selama empat tahun di sebuah Halifax firma undang-undang (tanpa pendidikan universiti rasmi), dan telah dipanggil ke Nova Scotia Bar dalam Ogos 1878 , meletakkan pertama dalam peperiksaan bar. Borden pergi ke Kentville, Nova Scotia sebagai rakan kongsi junior peguam Konservatif John P. Chipman. Pada tahun 1880 beliau telah dimasukkan ke dalam Freemason.^[1]

Pada tahun 1882, beliau telah diminta oleh Wallace Graham untuk bergerak ke Halifax dan menyertai firma undang-undang konservatif yang diketuai oleh Graham dan Charles Tupper Hibbert. Borden menjadi rakan kongsi kanan pada musim gugur tahun 1889 apabila dia hanya 35, berikutan pemergian Graham dan Tupper untuk bangku dan politik masing-masing. Masa depan kewangan beliau dijamin, pada 25 September, 1889, beliau berkahwin dengan Laura Bond ( 1863-1940 ), anak perempuan seorang pedagang perkakasan Halifax. Mereka tidak akan mempunyai anak-anak. Pada tahun 1894 beliau membeli harta yang besar dan rumah di sebelah selatan Quinpool Road, yang pasangan itu dipanggil " Pinehurst ". Pada tahun 1893 Borden berjaya berhujah satu daripada dua kes yang dia telah mengambil ke Jawatankuasa Kehakiman Majlis Privy. Beliau mewakili banyak penting perniagaan Halifax, dan duduk dalam lembaga pengarah syarikat-syarikat Nova Scotian termasuk Bank Nova Scotia dan Syarikat Insurans Hayat. Presiden Persatuan Nova Scotia Barristers pada tahun 1896, dia telah mengambil inisiatif untuk menjalankan mesyuarat pengasas Persatuan Peguam Kanada pada tahun 1896 di Montreal. Pada masa beliau telah dirayu bagi memasuki politik , Borden mempunyai apa yang sesetengah dinilai sebagai amalan undang-undang yang terbesar di Wilayah Maritim , dan telah menjadi seorang lelaki yang kaya.

 

Borden merupakan penyokong Liberal sehingga dia berpecah dengan parti dalam 1891 mengenai isu kesalingan.

Beliau dipilih ke Parlimen dalam pilihan raya persekutuan 1896 sebagai Konservatif dan pada tahun 1901 telah dipilih oleh kaukus Konservatif untuk berjaya Sir Charles Tupper sebagai ketua Parti Konservatif. Dia ditewaskan di tempat duduk Halifax beliau dalam pilihan raya persekutuan 1904 dan memasuki semula Dewan Rakyat tahun depan melalui pilihan raya kecil di Carleton (daerah pilihan raya Ontario). Dekad yang akan datang dia bekerja untuk membina semula parti dan mewujudkan dasar pembaharuan, Platform Halifax 1907 yang disifatkannya sebagai "dasar yang paling maju dan progresif pernah meletakkan ke hadapan dalam hal ehwal Persekutuan". Ia dipanggil untuk reformasi Dewan Negara dan perkhidmatan awam, dasar imigresen yang lebih selektif, penghantaran mel luar bandar percuma, dan peraturan kerajaan telegraf, telefon, dan kereta api dan akhirnya pemilikan kebangsaan telegraf dan telefon. Walaupun usaha beliau, partinya hilang pilihan raya persekutuan 1908 kepada liberal Wilfrid Laurier.^[2][3] Nasib parti itu pulih dalam pilihan raya persekutuan 1911, bagaimanapun, apabila Parti Konservatif berjaya berkempen menentang cadangan Laurier untuk satu kesalingan (perdagangan bebas) perjanjian dengan Amerika Syarikat. Borden balas dengan versi disemak John A. Macdonald dasar dan rayuan kesetiaan kepada Empayar British dan berlari slogan "Canadianism atau Continentalism".^[4] Dalam British Columbia, parti itu berlari pada slogan "A White Kanada," permainan kepada kebimbangan Columbians British yang diwakili kehadiran yang semakin meningkat buruh Asia murah dan kemurungan menyebabkan upah. ^[5] Dalam Quebec, serentak, Henri Bourassa mengetuai kempen terhadap apa yang dilihatnya sebagai menyerah diri Laurier untuk imperialisme British, memainkan peranan dalam kekalahan kerajaan Laurier dan pemilihan Tories Borden ini.

Sebagai Perdana Menteri Kanada semasa Perang Dunia Pertama, dia berubah kerajaannya untuk pentadbiran masa perang, lulus Akta Langkah Perang pada tahun 1914. Borden komited Kanada untuk membaerikan setengah juta tentera untuk usaha perang. Walau bagaimanapun, sukarelawan telah dengan cepat kering apabila Kanada menyedari tidak akan ada akhir cepat untuk perang. Penentuan Borden untuk memenuhi komitmen yang besar membawa kepada Akta Perkhidmatan Tentera dan Krisis pengerahan 1917, yang berpecah negara pada garisan linguistik. Pada tahun 1917 Borden diambil ahli-ahli Liberal ( dengan pengecualian yang penting dari pemimpin Wilfrid Laurier ) untuk membuat parti kesatuan kerajaan. Pilihan raya 1917 melihat "Kerajaan" calon ( termasuk beberapa Liberal-Kesatuan ) menghancurkan pembangkang "Liberal Laurier" dalam Bahasa Inggeris Kanada menyebabkan majoriti parlimen besar untuk Borden.

 

Sir Robert Borden berjanji dirinya semasa kempen untuk hak mengundi yang sama bagi wanita. Beliau pulang ke kuasa, beliau telah memperkenalkan rang undang-undang pada tahun 1918 untuk melanjutkan bahasa Perancis kepada wanita. Ini berlalu tanpa bahagian.

Usaha perang juga membolehkan Kanada untuk menegaskan dirinya sebagai tenaga bebas. Borden mahu mencipta dengan tentera Kanada, dan bukannya mempunyai tentera Kanada berpecah dan ditugaskan ke bahagian British seperti yang berlaku semasa Perang Boer. Sam Hughes, Menteri rifle, secara amnya memastikan bahawa Kanada adalah terlatih dan bersedia untuk berperang di bahagian mereka sendiri, walaupun dengan hasil yang pelbagai seperti Ross Rifle. Arthur Currie menyediakan kepimpinan wajar untuk bahagian Kanada di Eropah, walaupun mereka masih di bawah perintah British secara keseluruhan. Walau bagaimanapun tentera Kanada membuktikan diri mereka sebagai antara yang terbaik di dunia, berjuang di Somme, Ypres, Passchendaele, dan terutamanya di yang Pertempuran Vimy Ridge. Selama masa pertama Borden sebagai Perdana Menteri, Majlis Penyelidikan Kebangsaan Kanada telah ditubuhkan pada tahun 1916.

Dalam urusan dunia, Borden memainkan peranan penting^{[Menurut siapa?]} dalam mengubah Empayar British ke dalam perkongsian negara sama, Negara-Negara Komanwel, istilah yang pertama kali dibincangkan pada Persidangan Imperial di London semasa perang. Borden juga memperkenalkan Kanada cukai pendapatan dahulu, yang pada masa yang telah dimaksudkan untuk sementara, tetapi tidak pernah dimansuhkan.

Kerana diyakinkan bahawa Kanada telah menjadi sebuah negara di medan perang di Eropah, Borden menuntut bahawa ia mempunyai tempat duduk yang berasingan di Persidangan Keamanan Paris. Ini pada mulanya menentang bukan sahaja oleh Britain tetapi juga oleh Amerika Syarikat, yang dilihat seperti delegasi sebagai undi British tambahan. Borden balas dengan menunjukkan bahawa sejak Kanada telah kehilangan bahagian yang jauh lebih besar daripada orang-orang yang berbanding dengan Amerika Syarikat pada perang ( walaupun tidak lebih dalam jumlah mutlak ), Kanada sekurang-kurangnya mempunyai hak untuk perwakilan yang "kecil" kuasa. Perdana Menteri British David Lloyd George akhirnya mengalah, dan meyakinkan rakyat Amerika enggan menerima kehadiran berasingan Kanada, India, Australia, Newfoundland, New Zealand dan Afrika Selatan. Walaupun begitu, Borden diboikot majlis perasmian, membantah pada keutamaan yang diberikan kepada Perdana Menteri dalam Newfoundland lebih kecil ke atas beliau.^[6]

Bukan sahaja kegigihan Borden ini membolehkan dia untuk mewakili Kanada pada Paris sebagai sebuah negara, ia juga memastikan bahawa setiap satu daripada kekuasaan boleh menandatangani Persetiaan Versailles yang tersendiri, dan menerima keahlian yang berasingan di dalam Liga Bangsa, Pada persidangan itu Borden cuba bertindak sebagai perantara di antara Amerika Syarikat dan ahli-ahli lain seperti Delegasi Empayar British, terutamanya Australia dan New Zealand mengenai isu Mandat.^[7] Borden juga dibincangkan dengan Lloyd George, kemungkinan Kanada mengambil alih pentadbiran Belize dan Caribbean, tetapi tiada persetujuan dicapai.

Pada desakan Borden ini, perjanjian itu telah disahkan oleh Parlimen Kanada. Borden adalah Perdana Menteri yang terakhir untuk menjadi knight selepas Dewan Rakyat menunjukkan keinginan untuk pemberhentian pemberian apa-apa tajuk masa depan kepada Kanada pada tahun 1919 dengan penerimaan pakai Resolusi Nickle.

Pada tahun yang sama, Borden meluluskan penggunaan tentera untuk meletakkan ke bawah Jeneral Strike Winnipeg, yang dikhuatiri hasil daripada Bolshevik pergolakan daripada Kesatuan Soviet.^[8]

 

 

 

Sir Robert Borden bersara daripada jawatan pada tahun 1920. Beliau merupakan Canselor Universiti Queen 1924-1930 dan juga merupakan Canselor Universiti McGill 1918-1920 ketika masih Perdana Menteri. Pengganti Borden ialah Arthur Meighen telah dikalahkan oleh pemimpin Liberal baru William Lyon Mackenzie King dalam pilihan raya pada 1921. Walau bagaimanapun, Borden akan pergi untuk mewakili Kanada sekali lagi di pentas antarabangsa apabila beliau menghadiri Persidangan Tentera Laut Washington pada tahun 1922 dan menandatangani perjanjian mengakibatkan pengurangan senjata bagi pihak Kanada.

Pada pada masa kematiannya, Borden berdiri sebagai presiden dua institusi kewangan: Bank Barclay Kanada dan Crown Syarikat Insurans Hayat. Borden meninggal dunia pada 10 Jun 1937, di Ottawa dan dikebumikan di Tanah Perkuburan Beechwood ditandai dengan batu silang yang mudah.^[9]